Kαλούμε όποιον ενδιαφέρεται να συμμετάσχει στις αγροτικές εργασιές που θα πραγματοποιηθούν στο κτήμα της κατάληψης την Κυριακή 30/5 στις 18.00, ενώ στις 21.00 θα προβληθεί το ντοκυμαντέρ του 2006 “The Power of Community: How Cuba survived Peak Oil“

Λόγω χρόνου, η προβολή του ντοκιμαντέρ της Κυριακής, Τα παιδιά της Άρνα, αναβλήθηκε για την Τετάρτη στις 20.30.

Το Σάββατο το πρωί θα γίνει μοίρασμα αγροτικών προϊόντων, καλλιεργημένων στην κατάληψη ελαία, στο πλατύ καντούνι και θα μοιραστεί και σχετικό κείμενο.

Παιδικό εργαστήρι δημιουργικής απασχόλησης στην κατάληψη Ελαία κάθε Σάββατο πρωί! Κατ’ εξαίρεση λόγω πρωτομαγιάς η ημερομηνία έχει αλλάξει από Σάββατο για την Κυριακή 2 Μαίου στις 11:30.

Ποιος είναι τελικά ο τρομοκράτης;

Στις 21/04 (καθόλου τυχαία ημερομηνία), γύρω στις 9.30 το βράδυ, δέχθηκε επίθεση μετανάστης ερχόμενος προς την κατάληψη Ελαία, μόλις λίγα μέτρα από αυτή. Δύο κρανοφόροι επιβαίνοντες σε μοτοσικλέτα, αφού τον ξυλοκόπησαν, απείλησαν τη ζωή του, αν συνεχίσει να ασχολείται και να στηρίζει δράσεις της κατάληψης. Αμέσως μετά μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο από συντρόφους, που βρίσκονταν στο χώρο της κατάληψης και καλέστηκε άμεσα έκτακτη συνέλευση.

Θεωρούμε ότι το συγκεκριμένο θρασύδειλο χτύπημα έχει δύο στόχους. Σαφέστατα πρώτος στόχος είναι οι μετανάστες (ειδικά όταν προσπαθούν να δραστηριοποιηθούν πολιτικά, διεκδικώντας αυτονόητα δικαιώματα) και έπειτα η κατάληψη Ελαία. Το περιστατικό αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο και μάλιστα αποτελεί κορύφωση συνεχόμενων επιθέσεων, που δέχεται ο χώρος το τελευταίο διάστημα, από τον κρατικό μηχανισμό καταστολής. Το αν το γεγονός του ξυλοδαρμού αποτελεί κρατική ή παρακρατική βία δεν μπορούμε να το ξέρουμε, μιας και τα όρια κράτους και παρακράτους είναι θολά.

Στα πλαίσια τρομοκράτησης των ανθρώπων που πλαισιώνουν την κατάληψη και της απώθησης της τοπικής κοινωνίας (που ως τώρα κρατά θετική στάση απέναντί της) είχαμε εξακριβώσεις και απόπειρες προσαγωγών. Οι επιθέσεις ολοένα και πυκνώνουν και μάλιστα από απόσταση πεντακοσίων μέτρων έφτασαν και στην πόρτα της κατάληψης.

Όλο αυτό το γενικό κλίμα απαξίωσης αγωνιστών, στοχοποίησης πολιτικών χώρων και κρατικής τρομοκρατίας αποτελεί προσπάθεια αποπροσανα τολισμού της κοινωνίας σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Κράτος και κεφάλαιο, προκειμένου να αποφύγουν το ξέσπασμα της οργής του κόσμου, επιδίδονται σε κυνήγι μαγισσών. Οι επιθέσεις σε καταλήψεις, σε κοινωνικούς χώρους ολοένα και εντείνονται, πιέζοντας τα ήδη στενά όρια της διεκδίκησης ελεύθερου χώρου και χρόνου. Στη γενικευμένη προσπάθεια καταστολής δε θα μπορούσαν να λείπουν και οι παρακρατικοί. Το τελευταίο διάστημα άρχισαν να εμφανίζονται στους δρόμους της Κέρκυρας φασιστικά συνθήματα και τρικάκια της Χρυσής Αυγής. Η σχέση του νεοσύστατου πυρήνα της Χρυσής Αυγής με το ΛΑ.Ο.Σ. καταδεικνύεται σε τοπικό επίπεδο από την κοινή τους δημόσια παρουσία σε διάφορες εθνικιστικές φιέστες. Το ΛΑ.Ο.Σ. αποτελεί επικίνδυνο σύμμαχο των ναζιστικών ομάδων, μιας και αναλαμβάνει το ρόλο της υπεράσπισής τους στο κοινοβούλιο και κυρίως στα Μ.Μ.Ε.

Όλος αυτός ο συρφετός νεοναζιστών, μπράβων της νύχτας και μπάτσων, οι οποίοι είτε από επάγγελμα, είτε από χόμπι επιδίδονται σε πράξεις βίας και τρομοκρατίας της κοινωνίας, όχι μόνο δε μας τρομάζει, αλλά μας συσπειρώνει. Απέναντι στις φασιστικές επιθέσεις εμείς απαντάμε με πολιτικό λόγο και δράσεις.

Καλούμε την Πέμπτη 29/04 στις 6μ.μ. συγκέντρωση- μικροφωνική στηνπλατεία Γεωργάκη και στις 7μ.μ.πορεία διαμαρτυρίας.

ΑΝ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΩΣΣΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΚΟΛΑΠΤΕΙ

ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΛΑΙΑ

ΔΙΗΜΕΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 24/4 στις 11:00   ΚΕΡΑΜΙΚΗ, ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ, ΞΥΛΟΠΟΔΑΡΟΙ, ΖΟΓΚΛΕΡ

ΚΥΡΙΑΚΗ 25/4 στις 12:00   ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟ, ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ (19:00), ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ  ΠΑΖΑΡΙ, ΓΛΕΝΤΙ

ΤΟ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΤΗΣ «ΕΛΑΙΑΣ» ΑΝΟΙΓΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Έλα και εσύ  με το τσαπί σου να ξανακάνουμε τη γη δική μας

Ινδιάνικη προφητεία (Φυλή Κρι)

«Μόνον όταν το τελευταίο δέντρο έχει πεθάνει

και το τελευταίο ποτάμι έχει δηλητηριαστεί

και το τελευταίο ψάρι έχει πιαστεί ,

θα καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να φάμε τα χρήματα»

περί αγροτιάς

Τι κατάφερες, άνθρωπε, μέσα σε δύο αιώνες; Κατάφερες, πραγματικά, πολλά; Δε λέω, έκανες τη ζωή σου εύκολη και ξεκούρασες το σκευρωμένο σου κορμί. Κάποτε, σε κατάπινε η γη και σε έτρωγε τ’ αλάτι. Μα τώρα σε καταπίνει η μισθωτή σκλαβιά και σε τρώει το τσιμέντο. Κάποτε ήσουνα φτωχός μα ήρεμος, τώρα είσαι φτωχός και καταθλιπτικός. Προτίμησες, άνθρωπε, τα γραφεία και τα ξενοδοχεία, πιάνεις τιμόνι, πατάς πλήκτρα και δεν ξέρεις τι χρώμα έχει ο ουρανός κι η θάλασσα. Η γη για εσένα είναι ξένη και σε εκνευρίζει να λερώνεις τα αστραφτερά σου τα παπούτσια στη λάσπη του φθινοπώρου. Άφησες λίγους μεγάλους να διαφεντεύουν τη σοδειά σου και τους εμπόρους να τρίβουνε τα χέρια τους και εσύ μιλάς για βιτρίνες και καλώδια. Άφησες τους κεφαλαιοκράτες να ραντίζουν τη γη σου, μαζί και την ανάσα σου και εσύ αρρωσταίνεις και λες «έχει ο θεός», μέχρι που πεθαίνεις. Τα ποτάμια σου, άνθρωπε, έγιναν μοβ και κίτρινα και εσύ έχεις ξεχάσει τι χρώμα είχανε παλιά. Σου μιλήσανε για καλύτερες σοδειές και για το πώς θα βγάζεις φρούτα ωραία, μεγάλα, λαμπερά και εσύ τους χαμογέλασες. Μάλλον δεν τα κατάφερες πολύ καλά εκεί μακριά στο μικρό σου γραφείο.

περί φαγητού

Το φαγητό σου, άνθρωπε, είναι γλυκό και έχει χρώματα. Γεμάτο το καλάθι σου από όλα τα καλά του κόσμου, μα δεν ξέρεις καν από πού έχουνε βγει. Από τη γη, από τη θάλασσα ή από το σωλήνα; Μπερδεύεις καραμέλες με φασόλια και αναρωτιέσαι σε ποια από τι χώρες που έχεις πάει, μπορείς να βρεις το μάνγκο. Τους άφησες να κάνουν πειράματα με το στομάχι σου και δεν αναρωτιέσαι γιατί οι φράουλες γίνανε σαν καρπούζια. Πλένεις τα φρούτα σου καλά, γιατί σου είπαν έτσι στην TV. Ένιωσες σπουδαίος όταν αγόρασες το πρώτο σου βιολογικό πεπόνι και έσπευσες να δώσεις τα πάντα για μια ντομάτα σαν τις παλιές που έτρωγε ο παππούς σου. Σου είπανε ότι νοιάζονται μόνο για εσένα και την υγεία σου και εσύ την είδες οικολόγος. Το μόνο που σε νοιάζει είναι να τρως και να πίνεις τις ψευτολιχουδιές όλου του κόσμου.

Τρως περισσότερο άνθρωπε, μα τρως χειρότερα.

Ζεις περισσότερο, άνθρωπε, μα ζεις χειρότερα.

Την 21^η Νοεμβρίου του 2009, όταν δηλαδή ξεκίνησε τη δυναμική της παρουσία στο νησί της Κέρκυρας η Κατάληψη Ελαία, όλοι εμείς που συμμετέχουμε σε αυτό το φιλόδοξο εγχείρημα, αντιμετωπίσαμε την εξής εικόνα: στον περιβάλλοντα χώρο του κτίσματος που καταλάβαμε εκτεινόταν μια μεγάλη έκταση γεμάτη πράσινο, ελιές, αβογκάντο, ακτινίδια και, πάνω απ’ όλα, ένα μεγάλο θερμοκήπιο, κυριολεκτικά, ερειπωμένο. Μάθαμε ότι κάποτε αυτός ο χώρος είχε ζωή, πολλά χρόνια πριν, αλλά κανείς δεν ενδιαφερόταν για την έκταση αυτή κοντά δεκαπέντε χρόνια. Από την πρώτη στιγμή, μας εξίταρε η ιδέα να ξαναζωντανέψει αυτό το κτήμα. Δειλά-δειλά ξεκινήσαμε κάποιες εργασίες με απώτερο σκοπό να ανάγουμε το αγροτικό σε κυρίαρχο θέμα της κατάληψης. Θεωρήσαμε ότι είναι σπάνια ευκαιρία για ανθρώπους που δραστηριοποιούνται σε πολιτικούς χώρους ανά την Ελλάδα, να βρίσκονται σε μια τόσο μεγάλη έκταση και να μπορούν να την αξιοποιήσουν για κοινωνικό όφελος. Το συγκριτικό αυτό πλεονέκτημα μας κινητοποίησε αρκετά ώστε να πιάσουμε τσαπιά και κλαδευτήρια και να ριχτούμε στη δουλειά. Καθαρίσαμε το χώρο, βγάλαμε τα αγριόχορτα, οργώσαμε και σπείραμε και είμαστε εδώ έτοιμοι να ανοίξουμε τις πόρτες μας σε όλη την κοινωνία, αφού είναι πραγματικά κρίμα να βλέπουμε αυτόν το χώρο ως ιδιοκτησία μας, έναν θεσμό στον οποίο, άλλωστε, δεν πιστεύουμε.

Στόχος μας λοιπόν είναι:

Η δημιουργία μίας αγροκολλεκτίβας που ο καθένας θα έχει πρόσβαση σε αυτήν και που τους καρπούς της θα μοιραζόμαστε όλοι.

Η διανομή μίας ικανοποιητικής σοδειάς, χωρίς αντάλλαγμα, μακριά από τη λογική της εμπορευματοποίησης της σύγχρονης αγροτικής παραγωγής.

Η δημιουργία μίας τράπεζας παραδοσιακών, βιολογικών σπόρων τους οποίους θα μπορούμε να ανταλλάζουμε με όσους ενδιαφέρονται, συμβάλλοντας και εμείς, από την πλευρά μας, στο δίκτυο ανταλλαγής σπόρων με σκοπό μία άλλου τύπου αγροτική παραγωγή.

Η δημιουργία ενός χώρου βιωματικής μάθησης για μικρούς και μεγάλους πάνω στα θέματα της αγροτιάς.

Η συνύπαρξη, συνεργασία και διάδραση με άλλους ανθρώπους.

ΔΙΗΜΕΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 24/4 στις 11:00   ΚΕΡΑΜΙΚΗ, ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ, ΞΥΛΟΠΟΔΑΡΟΙ, ΖΟΓΚΛΕΡ

ΚΥΡΙΑΚΗ 25/4 στις 12:00   ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟ, ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ (19:00), ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ  ΠΑΖΑΡΙ, ΓΛΕΝΤΙ

ΑΠΕΡΓΕΙΣ; ΔΙΑΔΗΛΩΝΕΙΣ; ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ!

Δευτέρα, 15.3.2010 στα δικαστήρια της Ευελπίδων στην Αθήνα, κρίθηκε προφυλακιστέος ο 29χρονος Μάριος Ζέρβας, κατηγορούμενος για κατοχή και ρίψη μολότοφ, διατάραξη της κοινής ειρήνης, σκοπούμενη σωματική βλάβη και παράβαση του διαβόητου “κουκουλονόμου”. Επίσης προσήχθησαν στον ανακριτή άλλα 4 άτομα, κατηγορούμενοι για διάφορα κακουργήματα, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Το αδιανόητο “έγκλημα” του Μάριου ήταν ότι είχε το θράσος να συμμετάσχει στην πανελλαδική απεργία της 11.3.2010 και το ακόμη πιο ανήκουστο να συμμετάσχει στη μεγάλη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα ενόψει της απεργίας αυτής. Ο Μάριος, δάσκαλος κολύμβησης, συμμετείχε μαζί με χιλιάδες άλλους επισφαλείς και αναλώσιμους εργαζόμενους, στο δυναμικό μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων. Το μπλοκ αυτό, τόλμησε να έρθει σε πολιτική ρήξη με τα κρατικοδίαιτα κυβερνητικά σωματεία της ΓΣΕΕ / ΑΔΕΔΥ, και γι’ αυτό δέχτηκε την απρόκλητη και εν ψυχρώ καταστολή των τραμπούκων ματατζήδων. Σύμφωνα με εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες, ο Μάριος δεν είχε καμία συμμετοχή στα επεισόδια εκείνης της ημέρας, ενώ υπάρχει και πλήθος φωτογραφιών και βίντεο που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι υπάρχει σχετική φωτογραφία στην οποία καταγράφεται η στιγμή της σύλληψής του, και η οποία διαψεύδει τους ισχυρισμούς των μπάτσων ότι φορούσε κουκούλα, όπως επίσης και βίντεο που δείχνει ότι τη στιγμή της επίθεσης των ΜΑΤ, ούτε καν έτρεξε να διαφύγει, εφόσον δεν υπήρχε κανένας λόγος να το κάνει.

Όλη αυτή η “περιποίηση” που επιφύλαξε στο Μάριο το Υπουργείο που πουλάει Προστασία στον Πολίτη, δεν σταμάτησε εκεί. Η συνέχεια ήταν να χτυπηθούν επίσης αναίτια τα περίπου 100 άτομα που συγκεντρώθηκαν έξω από το γραφείο του ανακριτή για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στο Μάριο.

Όλα τα παραπάνω δεν τα λέμε για να αποδείξουμε ότι ο Μάριος είναι “αθώος” με βάση τους όποιους νόμους της εξουσίας. Άλλωστε οι νόμοι τους δεν είναι παρά άλλο ένα ευέλικτο εργαλείο, για να διαιωνίζουν οι ισχυροί την εξουσία τους. Οι κοινωνικοί αγώνες δεν μπορούν να είναι νόμιμοι ή παράνομοι. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι δίκαιοι. Εξάλλου, κάθε φορά που ο ταξικός πόλεμος οξύνεται, κάθε φορά που οι καταπιεσμένοι κατεβαίνουν στο δρόμο για να διεκδικήσουν τη ζωή τους και την αξιοπρέπειά τους, τα αφεντικά και οι μαριονέτες τους, έχοντας χάσει κάθε αξιοπιστία απέναντι στην κοινωνία, καταφεύγουν σε αυτό που πολύ καλά γνωρίζουν: τον τρόμο. Σκοπός είναι να μας εκφοβίσουν, να μην κατεβαίνουμε στο δρόμο, να μας φυλακίσουν στα σπίτια μας, να κοιτάμε τη δουλίτσα μας.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΜΑΡΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ

Την Πέμπτη 15/4 στις 18:00, στην πάνω πλατεία, θα γίνει μικροφωνική στα πλαίσια πανελλαδικής δράσης αλληλεγγύης στον Μάριο Ζ., αλλά και  γενικότερα, για την εντεινόμενη καταστολή των ημερών.

Μετά τη δράση αυτή, θα ακολουθήσει η τακτική συνέλευση της κατάληψης γύρω στις 21:00 στην Ελαία.

Η σύγχρονη κοινωνία και ο πολιτισμός που αυτή παράγει, βασίζεται και εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από εξουσιαστικές δομές: κατασταλτικοί μηχανισμοί, σωφρονιστικό σύστημα, χρηματοπιστωτικός τομέας, εκπαιδευτικό σύστημα, ΜΜΕ και θρησκεία είναι οι στυλοβάτες του συστήματος. Οι ίδιες οι ανθρώπινες σχέσεις ανάγονται σε όλες τις εκφάνσεις τους σε σχέσεις εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου: Εξουσία του δάσκαλου στο μαθητή, του γονέα στο παιδί, του αφεντικού στον εργαζόμενο, του ντόπιου στο μετανάστη, του άντρα στη γυναίκα, η εξουσία διέπει όλους τους κοινωνικούς ρόλους.

Απέναντι σε ένα σύστημα που υποβιβάζει κάθε ελευθερία και αξιοπρέπεια και δημιουργεί μια ασφυκτική κοινωνική πραγματικότητα, επιλέξαμε να λειτουργήσουμε με εντελώς διαφορετικές αρχές και ταυτόχρονα να τις προτάξουμε ως ένα διαφορετικό τρόπο κοινωνικής οργάνωσης. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας δημιουργήθηκε ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος. Ένας τέτοιος χώρος δεν μπορεί να λέγεται ελεύθερος αν δεν είναι απαλλαγμένος από τις εξουσιαστικές σχέσεις που διαβρώνουν κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης.

Η αντίθεση σε κάθε μορφή εξουσίας είναι θεμελιώδες χαρακτηριστικό αυτού του χώρου. Η εξουσία είναι συνυφασμένη με την έννοια της επιβολής που διαχέεται σε όλους τους τομείς της ζωής, είτε πρόκειται για μια απλή αυταρχική συμπεριφορά, είτε πρόκειται για καταπιεστικές κοινωνικές πρακτικές. Η περιθωριοποίηση του διαφορετικού, ο αποκλεισμός των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, η εκμετάλλευση και η ωμή βία που βιώνουν οι μετανάστες, ο καθορισμός των κοινωνικών ρόλων και της σεξουαλικότητας βάσει του φύλου και η υπερίσχυση του ενός στο άλλο, δεν μπορούν παρά να αποτελούν μορφές επιβολής. Ρατσιστικές και σεξιστικές συμπεριφορές δεν μπορούν επομένως να έχουν θέση σε έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο.

Λειτουργούμε αντιεξουσιαστικά μέσω συλλογικών διαδικασιών. Το κάθε άτομο δεν λειτουργεί εγωιστικά, αλλά ως μέρος μιας ευρύτερης συλλογικότητας, και ταυτόχρονα η συλλογικότητα δεν καταπνίγει τη διαφορετικότητα, αλλά αντίθετα σέβεται και ενθαρρύνει την ατομική έκφραση και δράση. Το εγώ λειτουργεί μέσα στο εμείς, ώστε και τα δύο να έχουν την ελευθερία να  εξελίσσονται πολιτικά.

Την αντίθεσή μας στην εξουσία δεν την αντιλαμβανόμαστε ως διαχειριστικό-εσωτερικό τρόπο λειτουργίας της κατάληψης, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα κοινωνικό πρόταγμα. Άλλωστε,  θεωρούμε ότι η κατάληψη είναι ένα ζωντανό κοινωνικό κύτταρο, ο τρόπος λειτουργίας του οποίου μπορεί να εφαρμοστεί στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Δεν εννοούμε τον αντιεξουσιαστικό χαρακτήρα του εγχειρήματος μένοντας σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά περνάμε στην πράξη, διότι η αντίθεση στην εξουσία έρχεται κύριως μέσα από πράξεις που αντιτίθενται σε αυτήν. Για το λόγο αυτό, δημιουργούμε ελευθεριακές δομές που έρχονται σε ρήξη με τους  κυρίαρχους θεσμούς της εξουσίας.

Απορρίπτοντας τους κυρίαρχους κοινωνικούς ρόλους, λειτουργούμε αντιιεραρχικά. Η ιεραρχία άλλωστε, δεν είναι τίποτε άλλο από έναν ακόμα μηχανισμό της εξουσίας προκειμένου η ίδια να επιβάλλεται και να αναπαράγεται. Για το λόγο αυτό, το μόνο αποδεκτό όργανο λήψης αποφάσεων είναι η ανοιχτή συνέλευση της κατάληψης. Μέσα σε αυτήν, λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις, χωρίς αυθεντίες και διαμεσολαβητές. Ο τρόπος λήψης αποφάσεων που πραγματώνει τις αρχές αυτές είναι η ομοφωνία. Η ομοφωνία επιτρέπει σε μια συλλογικότητα να διαμορφώνει θέσεις που αποτελούν κοινή συνισταμένη των ατόμων που συμμετέχουν στη συνέλευση, δίχως ταυτόχρονα να εξαφανίζεται η ατομική άποψη. Ωστόσο, η εφαρμογή της ομοφωνίας σε μια ανοιχτή συνέλευση απαιτεί θέληση. Τόση θέληση, όση και τα άτομα που την απαρτίζουν. Προκειμένου να κατακτηθεί η ομοφωνία, τα έντονα “εγώ” παραμερίζονται και δίνουν τη θέση τους στη συνδιαμόρφωση.

Το εγχείρημα της κατάληψης είναι αυτοοργανωμένο. Αυτό σημαίνει ότι η επίλυση των ζητημάτων που ανακύπτουν, καθώς και η χάραξη του πολιτικού λόγου γίνεται από εμάς τους ίδιους. Πυρήνας της αυτοοργάνωσης είναι η μη ανάθεση καθηκόντων. Με τη λογική της ανάθεσης, της απομόνωσης των καθηκόντων και της διαίρεσης των ανθρώπων λειτουργεί ο καπιταλισμός. Στο χώρο αυτό δεν λειτουργούμε με αυθεντίες, αλλά πιστεύουμε ότι η γνώση πρέπει να μοιράζεται. Η αυτοοργάνωση μπορεί να εξακολουθεί σε βάθος χρόνου μόνο με την εφαρμογή της αυτομόρφωσης, ώστε η γνώση να διαχέεται από όλους προς όλους και να αποφεύγεται η δημιουργία ειδικών. Κάθε εργασία που γίνεται από κάποιον, αποτελεί δίδαγμα και για τους υπόλοιπους, ώστε μελλοντικά  να μπορεί να πραγματοποιηθεί από τον καθένα. Με τον ίδιο τρόπο, κάθε ζήτημα που επιλύεται συλλογικά, πρέπει να γίνεται κτήμα όλων.

Εχθρός της αυτοοργάνωσης δεν είναι μόνο η ανάθεση καθηκόντων, αλλά και η αδράνεια. Η αδράνεια οδηγεί σε μαρασμό αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, διαψεύδοντας την αυτοοργάνωση στην πράξη. Απαιτείται επομένως δράση: Η αυτενέργεια, ο αυθορμητισμός και η ατομική πρωτοβουλία δεν αντιτίθενται στο συλλογικό τρόπο λειτουργίας, αλλά αντίθετα προάγουν ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα. Εξίσου σημαντική είναι η δημιουργία ομαδικών πρωτοβουλιών για οποιοδήποτε ζήτημα: την ενασχόληση με κάποιο συγκεκριμένο θέμα, την έκφραση πολιτικού λόγου, τη διοργάνωση κάποιας εκδήλωσης ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να στηρίξει ο χώρος. Οι πρωτοβουλίες αυτές πρέπει να συμφωνούν με τις γενικές αρχές της κατάληψης και είναι υπόλογες στη συνέλευση.

Πιστεύουμε στις γνήσιες ανθρώπινες σχέσεις και θεωρούμε απαράδεκτο να μεσολαβεί το χρήμα σε αυτές. Για το λόγο αυτό, ο χαρακτήρας του εγχειρήματος είναι σαφέστατα αντιεμπορευματικός. Δεν επιβάλλεται κανενός είδους αντίτιμο για οτιδήποτε προσφέρεται στην κατάληψη. Γι’ αυτό, η συγκέντρωση χρημάτων για τη ζωτικότητα του χώρου γίνεται με κουτί ενίσχυσης, στο οποίο ο καθένας συνεισφέρει ανάλογα με τη θέληση και τις δυνατότητές του. Ο τρόπος ζωής έξω από τη λογική του εμπορίου προτάσσεται όχι μόνο ως διαχειριστικό θέμα μιας κατάληψης, αλλά και ως γενικότερη στάση ζωής.

Θεωρούμε ότι ο άνθρωπος μπορεί και οφείλει να διαμορφώνει αντίληψη για τον κόσμο με βάση τις δικές του εμπειρίες και τις δικές του δυνάμεις. Τα σύγχρονα ΜΜΕ λειτουργούν ως διαμεσολαβητές και διαμορφωτές ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις συνειδήσεις, με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνουν και τα δύο. Καθιστούν τον άνθρωπο απλό παρατηρητή μιας πλαστής πραγματικότητας, έρμαιο των επίπλαστων αναγκών που τα ίδια τα ΜΜΕ αναπαράγουν και ενισχύουν. Συνεπώς, σε ένα χώρο που δρα αντιεξουσιαστικά, τα ΜΜΕ, που δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο παρά τα συμφέροντα της εξουσίας, δεν έχουν καμία θέση. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι θετικά ή αρνητικά προσκείμενα σε ένα τέτοιο εγχείρημα, από τη στιγμή που θα το παρουσιάσουν στην κοινωνία υπό το πρίσμα του θεάματος και της παθητικότητας. Αντί για αυτό, προτιμούμε ο καθένας να διαμορφώσει άποψη για το χώρο μέσω της πραγματικής του επαφής με αυτόν. Επιδιώκουμε να ανατρέψουμε το ρόλο αυτό των Μέσων, λειτουργώντας με τη λογική της αντιπληροφόρησης. Προβάλλουμε μια διαφορετική οπτική της πραγματικότητας, αντίθετη προς την κυρίαρχη, προάγοντας τη συμμετοχή και την ενεργοποίηση.

Πρόκειται για έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο, στον οποίο πρωτίστως λειτουργούμε, σκεπτόμαστε και δρούμε πολιτικά. Ασχολούμαστε με την αυτομόρφωση, την αντιπληροφόρηση, με την τέχνη, το περιβάλλον, την αγροτική παραγωγή και οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρον εμπίπτει στην ανθρώπινη δημιουργικότητα και ανάγκη για έκφραση. Αυτό γίνεται με όρους διαφορετικούς από τους κυρίαρχους, που αντιτίθενται στις λογικές του εμπορίου, της εξουσίας, των διαχωρισμών και της αποξένωσης. Οι δραστηριότητες αυτές πραγματοποιούνται σε περιβάλλον ελευθερίας, με πνεύμα συλλογικότητας και αλληλεγγύης, εκφράζοντας έτσι έμπρακτα και τον πολιτικό χαρακτήρα της κατάληψης.

Δεν επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε το δικό μας μικρόκοσμο, αλλά να προτάξουμε έναν διαφορετικό τρόπο διαχείρισης της ζωής μας. Για το λόγο αυτό, το εγχείρημα χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια και απευθύνεται σε οποιονδήποτε θεωρεί ότι μπορεί να συμμετάσχει και να εκφραστεί μέσα από αυτό. Θεωρούμε τον ελεύθερο χώρο εξίσου σημαντικό με τον ελεύθερο χρόνο για την πραγμάτωση του προτάγματος της ελευθερίας, και επιθυμούμε αυτό να επεκταθεί ως αξία σε ολόκληρη την κοινωνία.

ΟΠΟΙΟΣ ΣΠΕΡΝΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΘΕΡΙΖΕΙ ΟΡΓΗ

Ζούμε τη μεγαλύτερη και πιο συντονισμένη αντεργατική επίθεση των τελευταίων δεκαετιών. Εργατικές κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα γκρεμίζονται μέσα σε λίγες μέρες, μπροστά στα μάτια μιας σαστισμένης και μουδιασμένης κοινωνίας, που αρκείται να παρακολουθεί τις εξελίξεις μέσα από μια τηλεόραση, περιμένοντας τη μοίρα της. Μέτρα που πέντε χρόνια πριν θα ακούγονταν αδιανόητα, η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση των ημερών μας τα επιβάλλει με συνοπτικές διαδικασίες. Επιδόματα, δώρα χριστουγέννων και πάσχα, πάνε περίπατο, επιβάλλονται κάθε λογής έμμεσοι φόροι, ενώ στα σχέδια βρίσκονται η κατάργηση της μονιμότητας, η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων, ακόμη και η κατάργηση των ίδιων των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, επιβάλλοντας σε όλους μας εργασιακές συνθήκες ρωμαϊκής γαλέρας.

Πρόσχημα, μια γενική και αόριστη έννοια που ακούει στο όνομα «οικονομική κρίση». Ούτε καν εξετάζεται ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτή, ούτε ποιες πολιτικές την επέβαλαν. Μας πλασάρεται σαν να είναι θεόσταλτη, σαν καιρικό φαινόμενο, το οποίο πρέπει όλοι να υποστούμε, για χάρη του «κοινού καλού», λες και εργαζόμενοι και αφεντικά έχουμε κάτι κοινό. Τελικά, αυτοί που ευθύνονται για την οικονομική τους κρίση, οι ίδιοι επιβάλλουν σε ολόκληρη την κοινωνία και τη δική τους λύση. Καμία αλλαγή ρότας, καμία αλλαγή πολιτικής. Επιμονή στην ίδια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, που θα εξασφαλίσει τη δική τους και μόνο επιβίωση και τη δική μας φτώχεια.

Μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης του καπιταλιστικού παράδεισου που τόσα χρόνια μας έταζαν, οι δυνάμεις του χρήματος και της εξουσίας, οι πολιτικές τους μαριονέτες και τα δικά τους ΜΜΕ θυμήθηκαν την εθνική ενότητα. Σε κάθε περίπτωση που το σάπιο σύστημά τους απειλείται από τα κάτω, θυμούνται το εθνικό φιλότιμο ως πρωταρχική αξία της κοινωνίας.

Καμία από αυτές τις πολιτικές δεν θα ήταν δυνατή, αν δεν υπήρχε το δεξί χέρι της εξουσίας και της εργοδοσίας, οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όντας οι μόνοι που έχουν τη δυνατότητα να προκηρύσσουν γενικές πανεργατικές απεργίες, κάνουν αυτό που τα αφεντικά τους περιμένουν από αυτούς: Δεν κάνουν τίποτα. Χαρακτηριστικό είναι ότι παρά τις πρωτοφανείς και σαρωτικές εξελίξεις, έχουν καταφέρει να προκηρύξουν… δύο ολόκληρες 24ωρες απεργίες. Αυτό δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει. Η δουλειά των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών είναι να διοχετεύουν την κοινωνική οργή σε κανάλια ανέξοδης, ακίνδυνης και αναποτελεσματικής διαμαρτυρίας, προετοιμάζοντας έτσι και την μελλοντική τους άνοδο σε κάποια κυβερνητική καρέκλα. Τα γιαούρτια που κέρασαν τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ αξιότιμο κύριο Παναγόπουλο εξοργισμένοι απεργοί την 24/2, ήταν μόνο μια μικρή έκφραση της γνώμης που έχουν οι εργαζόμενοι για τους εργατοπατέρες φίλους των αφεντικών.

Η εργατική τάξη δείχνει να συνειδητοποιεί το ρόλο της γραφειοκρατικής συνδικαλιστικής αριστοκρατίας, και να της γυρίζει την πλάτη. Αρχίζει να αυτοοργανώνεται σε πρωτοβάθμια σωματεία βάσης, μακριά από άνωθεν εντολές και κομματικά χαλινάρια. Το μέλλον των εργατικών διεκδικήσεων βρίσκεται σε αυτό τον τρόπο οργάνωσης και δράσης. Η οργάνωση των καταπιεσμένων από τα κάτω, χωρίς σωτήρες και διαμεσολαβητές θα ανοίξει νέο δρόμο στους αγώνες που έρχονται. Έτσι μπορούμε να βγούμε από την άμυνα και το τέλμα και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Έτσι μπορούμε να κάνουμε τα αφεντικά να χάσουν τον ύπνο τους και να διεκδικήσουμε αποτελεσματικά τις ζωές που τόσα χρόνια μας κλέβουν.

Στις δύσκολες μέρες της φτώχειας και της εξαθλίωσης που μας ετοιμάζουν, υπάρχουν μόνο δύο στρατόπεδα: Αυτοί και εμείς. Βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, υπουργοί, παρακρατικοί, ελληναράδες, μπάτσοι, δικαστές, παπάδες, καναλάρχες, διευθυντάδες από τη μία, και από την άλλη, εργαζόμενοι, άνεργοι, μετανάστες, εξεγερμένοι, εξαθλιωμένοι, αγωνιστές και όποιος άνθρωπος μάχεται για τη ζωή και την αξιοπρέπεια. Σε αυτή τη μάχη, δεν μπορούν να υπάρχουν απαθείς θεατές. Η στιγμή είναι κρίσιμη, και οι επιλογές μας θα διαμορφώσουν τη ζωή τη δική μας και των μελλοντικών γενιών. Πρέπει όλοι να επιλέξουμε στρατόπεδο.

Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ ΠΑΝΤΟΥ

Εργαζόμενοι/ες,

άνεργοι/ες