Τη νύχτα της 25/10 η Κατάληψη Ελαία δέχεται τραμπούκικη επίθεση αμέσως μετά το αντιφασιστικό διήμερο που πραγματοποιήθηκε στην ευρύτερη περιοχή της Γαρίτσας στο οποίο η κατάληψη συμμετείχε ενεργά. Συγκεκριμένα θρασύδειλοι παραβίασαν την πόρτα και εισέβαλαν μέσα, ανακατεύοντας κουτιά και συρτάρια και παίρνοντας μαζί τους έναν υπολογιστή, ηχεία καθώς και μέρος των τροφίμων που είχαν μαζευτεί την προηγούμενη μέρα για τους πρόσφυγες.

Φυσικά αυτές οι πρακτικές δεν μας είναι καθόλου άγνωστες. Έχουν στόχο πάντοτε να χτυπήσουν το κίνημα που αντιστέκεται καθημερινά ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας. Ένα κίνημα που δημιουργεί σχέσεις αλληλεγγύης και συντροφικότητας ενάντια στην καθημερινή αλλοτρίωση και αποξένωση που προωθεί η σύγχρονη κοινωνία του καπιταλισμού. Η Κατάληψη Ελαία άλλωστε πέρα από ζωντανό πολιτικό κύτταρο της περιοχής, είναι και κομμάτι αυτού του κινήματος.

Στις 21 Νοεμβρίου κλείνει 6 χρόνια πολιτικής δράσης στην Κέρκυρα. Όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο της κατάληψης λειτουργούν πληθώρα εγχειρημάτων όπως η αγροκολλεκτίβα ( η οποία ασχολείται με την συντήρηση του κτήματος και των δέντρων ), αυτοοργανωμένα μαθήματα και κύκλοι αυτομόρφωσης. Παράλληλα αυτά τα χρόνια γίνονται πολιτικές εκδηλώσεις, καφενεία, προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ, παρουσιάσεις άλλων εγχειρημάτων από την Ελλάδα και τον κόσμο. Όλα αυτά αποτελούν ταυτόχρονα κινήσεις επιθετικές προς τον υπάρχοντα τρόπο κοινωνικής οργάνωσης, στη βάση την αυτοοργάνωσης και της αυτάρκειας, τα οποία είναι βασικά στοιχεία μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας που κερδίζονται μέσα από αδιαμεσολάβητους αγώνες.

Η Κατάληψη Ελαία θα συνεχίσει να ανοίγει περάσματα στα γκρίζα τείχη του καπιταλισμου όσες τέτοιες επιθέσεις και να δεχτεί. Μέσα από αυτοοργανωμένες και αντιιεραρχικές διαδικασίες, πέρα από διαχωρισμούς και λογικές κέρδους, συνεχίζουμε ανυποχώρητα να δημιουργούμε εκείνες τις συνθήκες που θα μας επιτρέψουν να χτίσουμε μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Μια κοινωνία που θα λειτουργεί συλλογικά και μακριά από λογικές ατομισμού. Σε όλους αυτούς που επιδιώκουν να μας φοβίζουν έχουμε να πούμε ότι όχι μόνο αυτό δεν συμβαίνει αλλά αντιθέτως αυτές οι εξουσιαστικές συμπεριφορές μας κάνουν πιο δυνατούς και αποφασιστικούς και θα παίρνουν την απάντηση που τους αξίζει στο εδώ και το τώρα. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω γιατί στην τελική αυτό που χτίζουμε εδω μέσα είναι κάτι παραπάνω από τοίχους και υπολογιστές. Είναι οι σχέσεις αλληλεγγύης και οι ιδέες μας για έναν καλύτερο κόσμο.

Κατάληψη Ελαία
Δαίρπφελδ & Αγίων Θεοδώρων, Μον Ρεπό, Γαρίτσα

katalipsielaia.squat.gr
katalipsielaia@gmail.com

ΣΗΜΕΡΑ στην Καταληψη Ελαία στις 20.00 προβολη και συζητηση της ταινίας “ΛΥΣΣΑ ”
Η “Λύσσα” είναι μια ψηφιακή ταινία μυθοπλασίας 67 λεπτών. Είναι μια αυτοοργανωμένη κινηματογραφική παραγωγή που κινείται στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός κινηματικού / αντιεμπορευματικού κινηματογράφου.

ΥΠΟΘΕΣΗ
Λίγο μετά το τέλος του εμφύλιου πολέμου, η τάξη επανέρχεται. Μια «ασθένεια» έρχεται να τη διασαλεύσει, εισβάλλοντας στην κλειστή κοινωνία. Ο κοινός κίνδυνος εντείνει την καθημερινή ασφυξία, οξύνει τις αντιθέσεις και παράγει ρήξεις. Χρόνος, τόπος, και άνθρωποι στροβιλίζονται, τα πάντα μπαίνουν σε μια δίνη σύγκρουσης. Μέχρι τη «θεραπεία», όπου επανασυντίθενται τραγικά στο κατώφλι μιας συλλογικής κάθαρσης.

Μετά από 7 μήνες προφυλάκισης στο κολαστήριο του Κορυδαλλού, με το φαιδρό κατηγορητήριο της συγγενικής σχέσης με πολιτικό κρατούμενο και 19 ημερών απεργία πείνας, η Εύη Στατήρη αποφυλακίζεται βάζοντας τέρμα στις ορέξεις του κράτους και των υπηρετών του, αναδεικνύοντας με σημαντικό όπλο την απεργία πείνας την πραγματική διάσταση των γεγονότων της σύλληψης της. Είναι γνωστές οι μέθοδοι και οι τακτικές του κράτους οι οποίες χρησιμοποιηθήκαν ώστε να βάλουν στο περιθώριο την υπόθεση της και να την κάμψουν ψυχολογικά . Παρά τον προσωπικό της αγώνα και τον αγώνα των αλληλέγγυων ,η αποφυλάκιση της κερδήθηκε με δυσβάστακτους όρους.

Οι βαρύτατοι περιοριστικοί όροι που της επιβλήθηκαν και επιβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά ενεργειών του κράτους και των εντολοδόχων του και αφορούν ανθρώπους που αντιπαλεύουν τη λυσσαλέα προσπάθεια της εξουσίας για επιβολή και σιωπή και βάση έχουν τις συγγενικές ή προσωπικές σχέσεις , ενώ απώτερο σκοπό έχουν την ψυχολογική πίεση ,την επιβολή σκληρότατων όρων διαβίωσης ,τον στιγματισμό , την προετοιμασία για την «τάξη των φρόνιμων». Η ποινικοποίηση αυτών των σχέσεων είτε με σαθρά κατηγορητήρια είτε με «τρομονόμους» από μεριάς του κράτους δεν θα περάσει.

Η Στατήρη υφίσταται την εκδικητική συμπεριφορά του κράτους ,το οποίο παλιότερα έβαλε στο στόχαστρό του την Μ. Μπεραχά, την Α. Σωτηροπούλου και άλλους με σκοπό την φυσική και πολιτική τους εξόντωση .Η Αθηνά Τσάκαλου με την σειρά της βιώνει πολύ σκληρές συνθήκες περιορισμού κατ οίκον, μην μπορώντας να πραγματοποιήσει τις ιατρικές της εξετάσεις , μη μπορώντας να δει τα παιδιά της, ενώ στο ίδιο πλαίσιο κράτησης εντάσσονται και οι όροι αποφυλάκισης της Στατήρη, η οποία επίσης δεν μπορεί να συναντήσει τον σύντροφο της .Στην ουσία πρόκειται για μια διαφορετική μορφή εγκλεισμού που ελάχιστα διαφέρει από τον παραδοσιακό τρόπο . Πρόσφατα τη βία και την απροκάλυπτη επίθεση των μπάτσων της «αντιτρομοκρατικής» δέχτηκε η Μαρία Θεοφίλου και οι γονείς του Τ. Θεοφίλου. Επιθέσεις που στόχο έχουν να εκφοβίσουν και να εντείνουν το ήδη γενικευμένο κλίμα καταστολής .

Σε περίοδο όπου το κράτος διατρανώνει ότι έχει συνέχεια, δεν θα μπορούσε να λείψει από την ατζέντα του η βία, η μεθοδευμένη ενοχοποίηση των αγωνιστών αλλά και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος .Δεν αποτελεί και καμία έκπληξη η αντιμετώπιση των έγκλειστων από το σύστημα των «δημιοκρατών». Εκείνο που με απέχθεια παρακολουθούμε είναι η επέκταση της εκδίκησης και στους συγγενείς τους. Μια συνέχεια του ¨ ιδιώνυμου¨ το οποίο έρχεται από μακριά αλλά συνεχίζει να ισχύει συντηρώντας τους σύγχρονους διαχειριστές με χαρακτηριστικά βασανιστών .

Στηρίζουμε τους αγωνιστές μέσα και έξω από τα κελιά, που περίτεχνα στήνει η εξουσία και δηλώνουμε ότι σ ένα σκηνικό που στήνεται με πρωταγωνιστές τον φόβο ,την καταστολή ,την προσπάθεια φασιστικοποίησης της κοινωνίας, δεν θα ήμαστε κομπάρσοι .Στηρίζουμε την ελευθερία των ανθρώπων της αντίστασης, παλεύουμε για κοινωνική απελευθέρωση.

Ενάντια στην ποινικοποίηση των συγγενικών-προσωπικών σχέσεων .

Άρση των περιοριστικών όρων αποφυλάκισης συγγενών πολιτικών κρατουμένων και αμεση αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων.

Αλληλεγγύη στους αγωνιστές.

Χτες, 13 Οκτώβρη, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές στην πλατεία Ανουντσιάτα. Μοιράστηκαν κείμενα και έγινε ενημέρωση στον κόσμο. Ακολουθούν φωτογραφίες

Όταν το «όχι» σημαίνει ναι, και όταν αντιμνημονιακές και μνημονιακές δυνάμεις ως εντολοδόχοι του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου συμβάλλουν στη βίαιη φτωχοποίηση μεγάλου κομματιού της κοινωνίας, τότε το επίδικο δεν είναι η προσφυγή στην κάλπη αλλά η αντίσταση της κοινωνίας με ταξικούς όρους. Με τελευταίο εκτελεστικό όργανό τους τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και δεκανίκι τους ακροδεξιούς των ΑΝ. ΕΛ., οι απανταχού ληστές του κοινωνικού πλούτου συνεχίζουν ακάθεκτοι την αφαίμαξη όλο και μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας . Μέσα από έναν τακτικίστικο βούρκο ρεφορμισμού, η απερχόμενη κυβέρνηση που προκήρυξε ξανά εκλογές κατάφερε εντωμεταξύ, σε ελάχιστο χρόνο και με υποδειγματική άνεση, να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο υπό τις επευφημίες των προκατόχων της. Ο τρόπος για να περάσει αυτό το τρίτο και ‘επιμηκέστερο’ νεοαποικιοκρατικό μνημόνιο ήταν το δημοψήφισμα του Ιούλη, ένα δημοψήφισμα εγκλωβιστικό και ψευδεπίγραφο που εξόρκιζε προκαταβολικά κάθε ρήξη με τους πιστωτές και που τελικά το μόνο που πέτυχε ήταν να βεβαιώσει την περίφημη συνέχεια του κράτους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. δεν προέκυψε τυχαία αλλά ως ένας ελιγμός του καπιταλισμού, ο οποίος στη συγκεκριμένη χρονική και πολιτική συγκυρία χρειαζόταν ακριβώς μια τέτοια κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που ανάμεσα στα άλλα της καθήκοντα ανέλαβε και την καταστολή όσων δεν κατάπιαν αμάσητη την ‘ελπίδα’ που θα έφερνε μια νέα ‘αριστερή’ διαχείριση. Η συναίνεση της κυβέρνησης στις προσταγές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. και η επακόλουθη συντριβή της στο κοινωνικό πεδίο απλά αποδεικνύουν ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να γίνει καλός για την κοινωνία και ότι η ανατροπή του δεν θα έρθει ποτέ ειρηνικά.

Μέσα στη συνθήκη αυτού του πολέμου, το κράτος-υπηρέτης των δανειστών-δυναστών εύλογα επιδιώκει να ανανεώσει το συμβόλαιό του με την κοινωνία. Απόρροια αυτής της αναγκαιότητας είναι η προκήρυξη δεύτερων εκλογών μέσα σε διάστημα εννιά μηνών. Μερικά εκατομμύρια άνθρωποι καλούνται πάλι να χορέψουν σε ένα εκλογικό πανηγύρι-αστραπή, το οποίο έχει ως μοναδικό στόχο να αποσπάσει από μια ήδη καταληστευμένη κοινωνία τη συναίνεση στη μιζέρια της και την αποδοχή της λεηλασίας της. Οι εκλογές εμφανίζονται πιο ξεκάθαρα από ποτέ ως η ύστατη γραμμή άμυνας του κοινοβουλευτισμού, ο οποίος τελευταία αμφισβητείται από όλο και περισσότερους, μια τάση που τα αποτελέσματά της μένει να φανούν.

Η αναπαραγωγή της παντοδυναμίας του αστικοδημοκρατικού κράτους προϋποθέτει φυσικά και την κατασκευή θεσμικών εναλλακτικών αφηγήσεων, που με τη μορφή των διαφόρων κομμάτων και απο-κομμάτων ελπίζουν να συσπειρώσουν γύρω τους τη διάχυτη οργή για την κοινωνική αδικία, με πρόχειρες και ανεπεξέργαστες συνταγές κάθετης διαχείρισης των κοινωνικών ζητημάτων. Ακόμα χρησιμότερη για το κράτος είναι η ύπαρξη μορφωμάτων όπως η Χρυσή Αυγή, που με φόντο την προσφυγική κρίση και το κουρέλιασμα του κοινοβουλευτισμού βρίσκει ξανά γόνιμο έδαφος για να αναπτύξει το νεοναζιστικό της όραμα και παραλλάζει τη φρασεολογία της ανάλογα με τις συνθήκες, διεκδικώντας ρόλο προνομιακού εκφραστή της οργής μιας ταξικά ανερμάτιστης μερίδας της κοινωνίας. Οι χρήσιμοι τραμπούκοι της Χ.Α., ήρωες για κάποιους μετά και την παραπομπή τους στην αστική δικαιοσύνη, ανακάμπτουν δριμύτεροι για να συμβάλουν με την εθνικοσοσιαλιστική τους ρητορεία στην αποδυνάμωση των ταξικών αντιστάσεων και στην επέλαση του κεφαλαίου που αλωνίζει τις ζωές μας με βασικό συνεργό και συνομιλητή του το κράτος.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, εμείς δεν μπορούμε να δούμε την κάλπη ως πεδίο της πολιτικής μας δράσης. Ως χρέος μας αντιλαμβανόμαστε τη συνεπή παρουσία στις μάχες ενός ανοιχτά κηρυγμένου πολέμου, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα, ρίχνοντας τις δυνάμεις μας στη δημιουργία και το δυνάμωμα δομών ανταγωνιστικών προς την προτεινόμενη παράδοση της κοινωνίας σε ‘λύσεις’ από-τα-πάνω. Ενάντια στη λογική της ανάθεσης, πιστεύουμε στους πολύμορφους αγώνες, τις συνελεύσεις γειτονιάς, ανέργων και επισφαλώς εργαζόμενων, στην επανοικειοποίηση χώρων και χρόνων. Η οργή θέλει οργάνωση, και η οργανωμένη κοινωνική αντεπίθεση δεν μπορεί να έρθει με την εκλογική λευκή επιταγή σε επαγγελματίες σωτήρες, αλλά μέσα από ταξικά σωματεία βάσης, άγριες απεργίες διαρκείας, στοχευμένο μποϋκοτάζ στην παραγωγή, κατάληψη μέσων παραγωγής για τις κοινωνικές ανάγκες, κολεκτιβοποίηση της γης και απαλλοτρίωση κρατικής και εκκλησιαστικής περιουσίας. Στα χρόνια της παραίτησης που φτιάχνει μονόδρομους, προσπαθούμε να αναστήσουμε -πρώτα απ’ όλα μεταξύ μας- τη λογική της κοινότητας, και μέσα από αυτήν να ψηλαφήσουμε τρόπους επάρκειας και αναπαραγωγής ενός κόσμου που να μας χωράει. Να ψάξουμε άλλους δρόμους για μια κοινωνία σχέσεων όπως τις θέλουμε, χωρίς έτοιμες λύσεις. Γι’ αυτό συνεχίζουμε να στήνουμε τις αντιδομές μας οδοφράγματα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, δομές αλληλέγγυες και αντι-ιεραρχικές που βγάζουν τη γλώσσα σε κάθε μορφή τυραννίας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Την Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου από τις 18:00 θα πραγματοποιηθεί συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες της Ειδομένης στην Ανουντσιάτα (Οκαζιόν).
Τα είδη που χρειάζονται είναι σαπούνια (μπάρες), σαμπουάν, σερβιέτες, πάνες, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, μωρομάντηλα, παυσίπονα, αντιβιωτικά, επίδεσμοι, παξιμάδια, παστέλια, μπισκότα (ατομικές συσκευασίες), αδιάβροχα, ομπρέλες και sleeping bags. Ρούχα και άλλου τύπου τρόφιμα δεν εξυπηρετούν, οπότε καλό θα ήταν να τηρηθεί η λίστα.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ

Θερινή προβολή της ταινίας Relatos salvajes (Ιστορίες για αγρίους) την Πέμπτη 27 Αυγούστου στην Πλατεία Δημαρχείου στις 21:00.

Οι αφίσες αυτές κολλήθηκαν στο κέντρο της πόλης και σε γύρω περιοχές. Επίσης πετάχτηκαν τρικάκια σε διάφορα κομβικά σημεία.

Πέμπτη 11/06 στις 21:30 στην πλατεία Δημαρχείου:

Υπαίθρια προβολή της ταινίας “Film d’amore e d’anarchia (Μια ιστορία έρωτα και αναρχίας)”.

Σε περίπτωση βροχής η προβολή της ταινίας αναβάλλεται.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό οι κοινωνικοί χώροι έχουν μπει στο στόχαστρο τόσο του κράτους όσο και διάφορων τραμπούκων. Είναι διαπιστωμένο άλλωστε ότι τέτοιου είδους χώροι στους οποίους οι άνθρωποι δρουν ελεύθερα και αυτοοργανωμένα συναποφασίζοντας και συνδιαμορφώνοντας αποτελούν κίνδυνο για την κάθε μορφής εξουσία αφού εξ ορισμού την αποκλείουν.

Πιο συγκεκριμενα, ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος «Επί τα Πρόσω» στην Πάτρα δέχτηκε επίθεση στις 26/4 από ομάδα τραμπούκων, οι οποίοι προσπάθησαν να χτυπήσουν συντρόφους την ώρα που πραγματοποιούσαν συνέλευση αλλά ευτυχώς αποκρούστηκαν επιτυχώς.

Το Αντιεξουσιαστικό Στέκι Ιατρικής τους τελευταίους μήνες δέχεται αλλεπάλληλες κατασταλτικές επιθέσεις από τη διοίκηση της σχολής. Το σφράγισμα του χώρου με αλλαγή κλειδαριών και η διακοπή της ηλεκτροδότησης ήταν οι ενέργειες στις οποίες προέβησαν για να διακοπεί η λειτουργία του. Στις 8/5 οι σύντροφοι του Στεκιού κατέλαβαν την Κοσμητεία απαιτώντας επανασύνδεση του ρεύματος και ξεκαθαρίζοντας ότι η τρομοκρατία δεν πρόκειται να τους φιμώσει.

Η Βίλα Ζωγράφου βρίσκεται από τις 2/4 στο στόχαστρο της δημοτικής αρχής της περιοχής με σκοπό της να στεγαστεί στο χώρο της κατάληψης το Δημοτικό Ωδείο. Με τον τρόπο αυτό ένας καθαρά αντιεμπορευματικός χώρος με ποικίλες δομές και δράσεις μέχρι σήμερα, θα μετατραπεί σε ένα χώρο εμπορευματοποίησης αφού στα ωδεία ως γνωστόν για να φοιτήσει κάποιος πληρώνει δίδακτρα.

Η στεγαστική κατάληψη “Acta et verba” δέχτηκε εισβολή από μπάτσους, οι οποίοι, αφού ξυλοκόπησαν συντρόφους και έστειλαν μια συντρόφισσα στο νοσοκομείο, θεώρησαν σωστό να πάρουν και τα χρήματα από το κουτί συνεισφοράς της εφημερίδας «Άπατρις».

Πιο πρόσφατο περιστατικό και πιο ελπιδοφόρο όσον αφορά στο πώς βλέπει ο κόσμος τις καταλήψεις είναι αυτό της κατάληψης «Ντουγρού» στη Λάρισα. Στις 9/5 σύντροφοι μπήκαν σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι και άρχισαν εργασίες με τη στήριξη των κατοίκων της γειτονιάς, οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν να δουν και να βοηθήσουν. Την επόμενη μέρα κατέφτασαν πάνοπλες οι δυνάμεις της αστυνομίας μαζί με κάποιο φερόμενο ως ιδιοκτήτη του οικήματος και μετά την άρνηση των συντρόφων να αποχωρήσουν, προέβησαν στην εκκένωση του κτιρίου. Οι γείτονες ήταν οι πρώτοι που αντέδρασαν, όμως οι μπάτσοι μπήκαν μέσα και άρχισαν να σπρώχνουν τους συντρόφους. Επίσης επιτέθηκαν σε συντρόφισσα επειδη τραβούσε βίντεο από το κινητό της. Έγιναν 26 προσαγωγές. Η γειτονιά όλο αυτο το διάστημα ήταν στο δρόμο αντιδρώντας σε όλον αυτόν τον παραλογισμό της καταστολής.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους συντρόφους μας από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη και καταδικάζουμε την «πανούσια» καταστολή καθώς και κάθε είδους επιθέσεις σε χώρους που έχουν πάρει ζωή μέσα από συλλογικές και αυτοοργανωμένες προσπάθειες, που συντελούν στη ζύμωση και στην πολιτική αφύπνιση των ανθρώπων.

ΟΣΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΚΕΝΩΣΕΤΕ, ΟΣΑ ΣΤΕΚΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΡΟΥΘΟΥΝΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ!
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΛΑΙΑ