Το βράδυ της Τρίτης  11 Ιουλίου, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος της Κατάληψης Apertus, δέχτηκε επίθεση με αυτοσχέδιο εκρηκτικό-εμπρηστικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να προκληθούν φθορές. Παράλληλα, εκδηλώθηκε φωτιά στο προαύλιο χώρο της κατάληψης. Ο χώρος εκείνη την ώρα ήταν άδειος και δεν υπήρξε κανένας τραυματίας. Η έκρηξη ακούστηκε σε όλη την περιοχή του Αγίου Δημητρίου. Γείτονες από την περιοχή έσπευσαν και έσβησαν την φωτιά και αμέσως ειδοποίησαν άτομα από την συνέλευση της κατάληψης.

Η κατάληψη Apertus, αποτελεί εδώ και δυο χρόνια, ένα χώρο πολιτικής συνάντησης και συλλογικοποίησης, που σκοπός του δεν είναι απλά η λειτουργία του, αλλά το χτίσιμο δομών κοινωνικής αλληλεγγύης και η κυκλοφορία των αγώνων μέσα στην πόλη. Για αυτό εκτός από πολιτικές εκδηλώσεις, συζητήσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, προβολών, συλλογικών γιορτών κτλ στο χώρο της κατάληψης, διοργανώνονται και μέσα στην πόλη χαριστικά παζάρια,  θεατρικές παραστάσεις κτλ. Το κύριο μέλημα μας  και επιδίωξη παραμένει η σύνδεση μας με την τοπική κοινωνία και τους  κοινωνικούς αγώνες της.

Δεν χρειάζεται να έχουμε  γνώσεις κατασκοπίας για να καταλάβουμε πως αυτό το συμμορίτικο χτύπημα μπορεί να προέρχεται μόνο από το χώρο της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Μια οργάνωση που σέρνεται σα φίδι στο κοινωνικό πεδίο της πόλης χύνοντας ρατσιστικό δηλητήριο στο διάβα της, που με τις εθνικιστικές της ιδεοληψίες προσπαθεί να σπείρει ζιζάνια ανάμεσα στους καταπιεσμένους, που αποτελεί μια άτυπη εφεδρεία καταστολής του κράτους… Μια οργάνωση, προσποιούμενη την «αντισυστημική», «φιλανθρωπική», «αντιμνημονιακή», προσπαθεί να καλύψει το πραγματικό της ρόλο που δεν είναι άλλος από την διαχείριση του καπιταλισμού σε κρίση. Οι απανταχού χρυσαυγήτες, λοιπόν, υπόσχονται σε όσους τους ακολουθήσουν ότι θα τους βοηθήσουν να λύσουν τα προβλήματά τους, να βρουν δουλεία, να μπορούν χωρίς φόβο, όπως λένε,  να πηγαίνουν για ψώνια… Στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου μοιράζουν υποσχέσεις να λύσουν μια και καλή το «πρόβλημα με την εγκληματικότητα των Ρομά», οραματιζόμενοι στην πραγματικότητα ένα πογκρόμ που παραπέμπει απευθείας στο φασισμό του Χίτλερ. Και ενώ διατυμπανίζουν ότι επιτελούν κοινωνικό έργο και νόμιμη πολιτική δράση στο παρασκήνιο μαχαιρώνουν μετανάστες, τοποθετούν εμπρηστικούς μηχανισμούς σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Έτσι στο Αγρίνιο επιβεβαίωση αυτού του πράγματος αποτελούν η επίθεση στη Κατάληψη Apertus καθώς και το σκηνικό επίθεσης στους Ρομά που έστησαν στο Παναιτώλιο. Αναβιώνοντας έτσι ένα σύγχρονο απαρτχάιντ , ευθύνες για το όποιο έχουν και κάποια τοπικά ΜΜΕ που εδώ και καιρό δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα.

Όμως τα προβλήματα  μέσα στις κοινωνίες προκύπτουν από την φύση του καπιταλιστικού συστήματος και από τις κοινωνικές σχέσεις που αυτό δημιουργεί. Κανένας δεν πρόκειται να βοηθηθεί συνολικά παίρνοντας απλά ένα «τηλέφωνο την Χρυσή Αυγή». Αυτοί οι τενεκέδες της Χρυσής Αυγής που σήμερα προφέρουν απλόχερα την βοήθεια τους, αύριο θα ζητούν ανταλλάγματα, όπως κάνουν οι νταβατζήδες και οι προστάτες. Έτσι και αλλιώς η ιδέα τους για δημιουργία  σωμάτων περιπολίας σε γειτονιές μοιάζει με πολύ καλή μπίζνα. Καλούμε την τοπική κοινωνία, να μην χάψουν τα ψέματα από  τις φαιδρές προσωπικότητες που αποτελούν τον  τοπικό πυρήνα της φασιστοοργάνωσης, να μην επιτρέψουν την φασιστομούρη των χρυσαυγητών να χωθεί στην καθημερινότητα και στη ζωή τους. Να γυρίσουν την πλάτη σε κάθε επίδοξο προστάτη των κοινωνικών συμφερόντων.

Η ιστορικότητα της κρίσης δείχνει πως αυτή οδηγεί στην εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, την εξαθλίωση και στον κοινωνικό εκφασισμό. Η έξοδος από την κρίση δεν θα έρθει ούτε από το κράτος, ούτε από το παρακράτος, ούτε από τις συμμορίες. Η άμυνα μας απέναντι στην κρίση είναι οι σχέσεις αλληλοβοήθειας και αλληλουποστήριξης, η αυτοοργάνωση, οι κοινωνικές δομές, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη. Μόνο έτσι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και  διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια μας.

Τα «επεισόδια» (όπως απαξιωτικά αναφέρονται από τον τοπικό αστικό τύπο) που ξεκίνησαν με τις απόπειρες παρουσίας της Χρυσής Αυγής στο Αγρίνιο,  δεν είναι μια «βεντέτα» μεταξύ κάποιων άκρων. Προκύπτουν από την ίδια την ιστορία του Αγρινίου… Η κοινωνία μιας πόλης με βαθιά αγωνιστική διαδρομή, με αιματηρές μνήμες από εργατικούς αγώνες, με μαζικές εκτελέσεις και δημόσιους απαγχονισμούς, δεν μπορεί να αφήσει τους απογόνους των χαφιέδων, των δοσίλογων και των γερμανοτσολίαδων να περιφέρονται προσποιούμενοι τους σωτήρες στους δρόμους, τα σοκάκια και τα χωράφια της.

Η απάντηση μας είναι πολιτική και κινηματική!

Ούτε βήμα πίσω!

Ούτε στο Αγρίνιο, ούτε πουθενά

Τσακιστέ τους φασίστες σε πόλεις και χωριά

11 Ιουλίου 2012

Κατάληψη Apertus

Καλυβίων 70, Αγρίνιο

 https://apertus.squat.gr/

«Οι μετανάστες μας ρίχνουν τα μεροκάματα. Μας παίρνουν τις δουλειές!»

Αν οι μετανάστες ρίχνουν τα μεροκάματα και μας παίρνουν τις δουλειές, πώς δικαιολογούνται οι εξαγγελίες για 150.000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα, στον οποίο δεν εργάζονται μετανάστες; Γιατί υπάρχουν άνεργοι γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, κλάδοι στους οποίους η παρουσία μεταναστών είναι ανύπαρκτη; Και δηλαδή, για να έχουμε καλό ερώτημα: οι μετανάστες πλουτίζουν εις βάρος μας; Οι μετανάστες μας ζητάνε κάθε πρωί επίμονα το νοίκι; Οι μετανάστες μας κόβουν τους μισθούς και μας απολύουν; Οι μετανάστες διαλύουν τις συγκοινωνίες και εξαφανίζουν τις συντάξεις;

«Οι μετανάστες είναι πολλοί. Δεν τους σηκώνει η χώρα!»

Φαίνεται όμως πως και οι ντόπιοι “είμαστε πολλοί” και η “χώρα δεν μας σηκώνει”! Τα αφεντικά μας μετρούν, μας ξαναμετρούν και όλο και περισσεύουμε. Με τις μαζικές απολύσεις, την περικοπή επιδομάτων για τους ανέργους, τις έγκυες γυναίκες κ.ο.κ. δείχνουν έμπρακτα πώς θα ξεφορτωθούν το βάρος (ναι, εμείς είμαστε αυτοί). Κι αν οι μετανάστες είναι σήμερα αυτοί που “δεν χωράνε” οδηγούμενοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια, αύριο θα είναι οι άνεργοι, οι άποροι, οι γυναίκες, οι άστεγοι. Οπότε για το οικονομικό σύστημα όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, όλοι περισσεύουμε.

«Δεν τους προσκαλέσαμε. Να φύγουν!»

Ούτε οι ίδιοι προσκάλεσαν όλους του στρατούς του κόσμου στα μέρη τους. Μετά το 2001, με το εγκληματικό πρόσχημα του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” οι χώρες προέλευσης των μεταναστών που ζούνε σήμερα στη χώρα μας (Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράκ…) ισοπεδώθηκαν, αναγκάζοντάς τους να τις εγκαταλείψουν. Το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν ήταν (και είναι) αμέτοχο σε αυτούς τους πολέμους, αλλά συμμετείχε εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ελληνικών αφεντικών που πάνω στα πτώματα είδανε επενδύσεις.

«Και μένα τι με νοιάζουν όλα αυτά; Εγώ θέλω την ησυχία μου…»

Τα μεταναστευτικά ρεύματα από την Ελλάδα αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Αυστραλία, Αμερική, Γερμανία… Η καπιταλιστική κρίση όμως δεν είναι ελληνικό φρούτο. Όταν ακούμε για κρίση η επόμενη λέξη που μας έρχεται στο μυαλό πρέπει να είναι η μετανάστευση. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που ήδη εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα μόνο ροδοπέταλα δεν θα συναντήσουν στο δρόμο τους. Η εργασιακή επισφάλεια, τα εξοντωτικά ωράρια, ο ρατσισμός δεν θα αφορούν πλέον μόνο τους προερχόμενους από τις λεγόμενες χώρες του τρίτου κόσμου, αλλά και τους μέχρι προσφάτως ευημερούντες Ευρωπαίους (βλ.εμάς). Οπότε στην εικόνα του μετανάστη πρέπει να βλέπουμε την εικόνα από το δικό μας μέλλον. Στο χέρι μας είναι να κατανοήσουμε πως ντόπιοι και μετανάστες βράζουμε στο ίδιο καζάνι της φτώχειας, και μόνο με κοινούς αγώνες θα καταφέρουμε να το τουμπάρουμε.

«Και σαν τι να γίνει δηλαδή…;»

Όλοι εμείς, ντόπιοι και μετανάστες, μπορούμε να «χτίσουμε» δομές αλληλεγγύης (π.χ συλλογικές κουζίνες, χαριστικά παζάρια ρούχων) σε κάθε γειτονιά -από το Μαντούκι μέχρι τη Γαρίτσα- με σκοπό να λειτουργήσουν σαν κινήσεις αντιμετώπισης της φτώχειας που αντιμετωπίζουμε όλοι, αλλά και σαν πεδία γνωριμίας και συγκρότησης σχέσεων μεταξύ μας. Μπορούμε επίσης δημιουργώντας πρωτοβουλίες/ομάδες ατόμων να προστατεύουμε τους μετανάστες γείτονές μας από τις εξώσεις που αυξάνονται το τελευταίο διάστημα, εκφράζοντας έτσι έμπρακτα πως, στις γειτονιές μας τα κοινά της στέγης και του φαγητού είναι κτήμα όλων!

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΛΑΙΑ

ΥΠΑΙΘΡΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ: “ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ” (2011)

του Φίλιππου Τσίτου (Ακαδημία Πλάτωνος)

.

Φίλιππος Τσίτος: «Η ταινία μου έχει να κάνει με την ηθική. Με την τιμιότητα. Οχι με το δίκαιο και το άδικο, όπως το εννοείτε. Μεγάλωσα στη δεκαετία του 80 και άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ο κόσμος γύρω μου γίνεται όλο και πιο ανήθικος-κι ο καθένας είχε τους λόγους του για τη διαφθορά του. Αναρωτήθηκα λοιπόν αν αυτό θα είναι πια το μέλλον και το τέλος μας. Κι έτσι ξεκίνησε η ιδέα της ταινίας: τι συμβαίνει σε αυτούς τους ανθρώπους που είναι τίμιοι, αλλά έχουν χαθεί σε αυτή τη θάλασσα της διαφθοράς…» Ο «Αδικος Κόσμος» είναι μια τραγικότατη κωμωδία για το πως οι άνθρωποι αδικούν ο ένας τον άλλο επειδή είναι δυστυχείς.

Η ταινία απέσπασε δύο από τα σημαντικότερα βραβεία του διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.

Το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο της Παρασκευής μεταφέρεται στην πάνω πλατεία, με υπάιθρια προβολή της ταινίας “Το δέρμα που κατοικώ” του Π. Αλμοδόβαρ (2011).

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΛΑΙΑ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ “ΚΤΗΡΙΩΝ” ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΛΑΙΑΣ

Με αφορμή όλη αυτήν τη συζήτηση περί «αξιοποίησης» του ινστιτούτου Ελαίας που πραγματοποιείται το τελευταίο διάστημα από τοπικούς άρχοντες κάθε λογής, νομίζουμε ότι ήρθε η στιγμή να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα σχετικά με το ζήτημα. Αν μη τι άλλο, οι κουβέντες αυτές που διεξάγονται με φαντασμαγορικό τρόπο στα τηλεοπτικά πάνελ, στα συμβούλια της τοπικής αυτοδιοίκησης, σε κομματικά γραφεία, σκοτεινά υπόγεια κλπ., γεννούν ορισμένα ερωτήματα. Τα σενάρια που ακούγονται είναι διάφορα: από τη Γκερέκου που τάζει κτήριο στη χορωδία Κέρκυρας, την περιφερειακή διεύθυνση εκπαίδευσης που υπόσχεται νηπιαγωγεία μέχρι το δήμο που οραματίζεται θερμοκήπια για καλλωπιστικά φυτά.

Καταρχάς, μοιάζει τουλάχιστον περίεργο, στην παρούσα οικονομική και κοινωνική συγκυρία της κρίσης, οι διάφοροι μαυρογιαλούροι της τοπικής κοινωνίας να υπόσχονται καινούρια σχολεία, ενώ όλο αυτό το διάστημα επιχειρούν να κλείσουν πολλές μονάδες (σχεδόν αποκλειστικά στην περιφέρεια του νησιού) στη λογική της συρρίκνωσης του κόστους. Επιπλέον, σκεπτόμενοι πάλι τη χρονική συγκυρία, είναι προκλητική η πρεμούρα του δήμου να βρει στέγη στα λουλούδια του, ενώ η εξαθλίωση γίνεται πραγματικότητα για ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας.

Στο σημείο αυτό, θεωρώντας ότι οι επίδοξοι μνηστήρες σκόπιμα αφήνουν θολό το τι ακριβώς θέλουν να εκμεταλλευτούν, είναι απαραίτητο να περιγράψουμε το πώς είναι διαμορφωμένος ο ευρύτερος χώρος του ινστιτούτου για τον οποίο γίνεται όλος αυτός ο ντόρος. Η έκταση περιλαμβάνει τρία μεγάλα κτήρια: τα δύο από αυτά “βλέπουν” στην οδό Δαίρπφελδ, και είναι το κτήριο όπου στεγαζόταν μέχρι τώρα η υπηρεσία του ινστιτούτου Ελαίας (που είναι και το μόνο που μπορεί να “αξιοποιηθεί”) και ένα παλιό, ετοιμόρροπο κτήριο, λίγα μέτρα πιο πέρα, που δεν χρησιμοποιείται. Στην οδό Αγίων Θεοδώρων “βλέπει” το τρίτο από τα κτήρια, το παλιό ελαιοτριβείο, εγκαταλελειμμένο τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια, στο οποίο στεγάζεται η κατάληψη Ελαία, καθώς και τα θερμοκήπια, τα οποία -μαζί με το ελαιοτριβείο- ήταν αφημένα στη φθορά του χρόνου.

Τα τελευταία δυόμιση και κάτι χρόνια, αρκετοί άνθρωποι, διαφορετικοί μεταξύ μας, αποφασίσαμε να εργαστούμε συλλογικά ώστε να ξαναδώσουμε ζωή στο ρημαγμένο λιοτρίβι, στεγάζοντας σε αυτό ποικίλες πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Με μοναδικό όργανο λήψης αποφάσεων την ανοιχτή συνέλευση της κατάληψης, έχουν πραγματοποιηθεί πολλές πολιτικές εκδηλώσεις, συζητήσεις, συναυλίες, θεατρικά, εργαστήρια, μαθήματα κ.ά. Ταυτόχρονα, συμμετέχουμε σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες και τα πεδία πολιτικής ζύμωσης που λαμβάνουν χώρα στο νησί. Επιπλέον, μια σημαντική συλλογικότητα που στεγάζεται στο χώρο, η αγροκολλεκτίβα της Ελαίας, έχει δώσει πνοή στο παρατημένο κτήμα και τα θερμοκήπια, καλλιεργώντας τη γη και δημιουργώντας ένα σπορείο για τη διάσωση παραδοσιακών ποικιλιών.

Με άλλα λόγια, αυτός ο χώρος ήδη «αξιοποιείται». Όχι στη λογική της σχέσης κόστους-οφέλους που διέπει τους σχεδιασμούς των τοπικών αρχόντων, ούτε σε ένα πλαίσιο φτηνού εντυπωσιασμού της κοινωνίας πριν τις εκλογές, αλλά με στόχο τη δημιουργία ενός άλλου τύπου κοινωνικών δομών και σχέσεων, με γνώμονα την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια.

Η κατάληψη Ελαία δεν είναι ιδιοκτησία κανενός: κι αυτό γιατί ανήκει σε όλους. Σε καιρούς που το σύνολο της κοινωνίας και ειδικά τα κατώτερα στρώματα δέχονται ασφυκτικές πιέσεις η κατάληψη αποτελεί ήδη, και θα συνεχίσει να αποτελεί, πεδίο συνεύρεσης και οργάνωσης των αντιστάσεών μας.

Το ξαναλέμε για άλλη μια φορά:
κοντά τα χέρια σας από την Κατάληψη Ελαία

ΣΑΒΒΑΤΟ 9/6/12 στις 21:30

Οι Τσιριτσάντσουλες*, θεατρική ομάδα από την Αθήνα, παρουσιάζει τη Λαϊκή Όπερα “Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΠΑΛΙΑΤΣΩΝ” στον υπαίθριο χώρο της Κατάληψης “Ελαία”.

.

Κυριακή 10/6 στις 20.30

Οι εκδόσεις του Ξένων παρουσίαζουν το βιβλίου της Σίλβια Φεντερίτσι “Ο Κάλιμπαν και η μάγισσα. Γυναίκες, Σώμα και Πρωταρχική Συσσώρευση“, με θέμα το κυνήγι μαγισσών του 16ου και 17ου αιώνα, ως μέθοδος ελέγχου και υποτίμησης των γυναικών με στόχο την ανάπτυξη και την εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων, ζήτημα όσο ιστορικό, άλλο τόσο δραματικά επίκαιρο.

Το επόμενο μάθημα στο Premiere δε θα γίνει Κυριακή αλλά Πέμπτη 7/6 στις 20.00.

ΑΓΡΟΚΟΛΛΕΚΤΙΒΑ ΕΛΑΙΑΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 2 (και κάτι) ΧΡΟΝΩΝ ΑΓΡΟΚΟΛΛΕΚΤΙΒΑΣ ΕΛΑΙΑΣ

Είμαστε η ομάδα των Αγροτικών της Κατάληψης «Ελαία», ή αλλιώς η ομάδα Θερμοκηπίου ή καλύτερα η ΑΓΡΟΚΟΛΛΕΚΤΙΒΑ της Ελαίας. Ξεκινήσαμε τη δράση μας λίγους μήνες αφότου δημιουργήθηκε η Κατάληψη Ελαία, το Νοέμβρη του 2009, στην Κέρκυρα. Όταν αρχίσαμε τις εργασίες μας στο κτήμα, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα ρημαγμένο γυάλινο θερμοκήπιο και ένα παραμελημένο κτήμα γεμάτο ελαιόδεντρα που θύμιζε πιο πολύ ζούγκλα παρά οτιδήποτε άλλο. Αν και αρχικά θεωρήσαμε ότι το αγροτικό θα μπορούσε να είναι το κεντρικό θέμα της Κατάληψης, για λόγους πρακτικούς και με γνώμονα τις ανάγκες και τις επιθυμίες του καθενός, καταλήξαμε ότι ήταν σκόπιμη η δημιουργία μίας ξεχωριστής πρωτοβουλίας εντός της Κατάληψης, σε άμεση αλληλεξάρτηση πάντα με αυτήν. Έτσι η Αγροκολλεκτίβα αποτελείται κυρίως από άτομα της Κατάληψης, αλλά όχι μόνο, και έχει τη δική της ξεχωριστή συνέλευση που ασχολείται με τη διαχείριση του κτήματος και του θερμοκηπίου, αλλά και με θέματα ευρύτερου πολιτικού ενδιαφέροντος, πάντα εντός του αντικειμένου της.
Όταν ξεκινήσαμε, ο καθένας από εμάς είχε ένα διαφορετικό όραμα για την ομάδα αυτή. Κάποιοι το είδαν απλά ως χόμπυ, κάποιοι ήθελαν να μάθουν πώς να καλλιεργούν και άλλοι, πέρα από το συμβολικό του πράγματος, θέλησαν να προτάξουν το συγκεκριμένο τρόπο συλλογικής παραγωγής ως το μέσο για την απαγκίστρωσή μας από το εμπόριο αγροτικών προϊόντων και για την κατάκτηση της, κατά το δυνατόν, διατροφικής αυτάρκειας. Όπως και να ‘χει, η Αγροκολλεκτίβα της Ελαίας αντικατοπτρίζει όλα αυτά τα διαφορετικά οράματα των ανθρώπων που την απαρτίζουν. Τα βασικά στοιχεία που μας ενώνουν σε αυτή την κοινή προσπάθεια είναι η πεποίθηση ότι ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να στραφεί περισσότερο προς την αγροτική παραγωγή και η πίστη στη συλλογική εργασία και την αυτοοργάνωση, ως αντίδοτο στην αλλοτρίωση της σύγχρονης δουλειάς.
Στα δύο χρόνια που υπάρχουμε ως Αγροκολλεκτίβα, αποκαταστήσαμε ένα τμήμα του θερμοκηπίου και καθαρίσαμε ένα μέρος του κτήματος, στο οποίο καλλιεργούμε εποχιακά λαχανικά από παραδοσιακούς, μη μεταλλαγμένους σπόρους. Στο κτήμα υπάρχουν ακόμα ελιές, αβοκαντόδεντρο και ακτινιδιές. Πέρσι, τα παραμελημένα ελαιόδεντρα του κτήματος μάς αντάμειψαν για τις φροντίδες μας, δίνοντάς μας πολύ λάδι υψηλής ποιότητας. Κατά καιρούς, έχουμε μοιράσει στο κέντρο της πόλης τους πλεονάζοντες καρπούς της δουλειάς μας και έχουμε οργανώσει στον χώρο της κατάληψης εκδηλώσεις με θέμα την αυτοοργανωμένη αγροτική παραγωγή.
Στις αρχές του 2012 θελήσαμε να διευρύνουμε τη δράση της Αγροκολλεκτίβας, συμβάλλοντας πιο ενεργά στη διάδοση ντόπιων παραδοσιακών ποικιλιών, τη διάσωση της βιοποικιλότητας και την απαγκίστρωση των τοπικών κοινωνιών από το μονοπώλιο σπόρων και φυτών που έχουν δημιουργήσει οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Για το σκοπό αυτό συνεργαστήκαμε με άτομα από άλλα αντίστοιχα εγχειρήματα του νησιού και όλοι μαζί ξεκινήσαμε τις διαδικασίες για την κατασκευή σπορείου-φυτωρίου, στοχεύοντας μακροπρόθεσμα στη δημιουργία τράπεζας ντόπιων (μη υβριδικών, μη μεταλλαγμένων) σπόρων. Τα φυτά από το κοινό σπορείο τα χρησιμοποιήσαμε για τις ανάγκες των επιμέρους αγροτικών εγχειρημάτων στα οποία συμμετέχουμε, και ένα μέρος το μοιράσαμε σε όσους εκδήλωσαν ενδιαφέρον να τα χρησιμοποιήσουν για μη εμπορικούς σκοπούς. Στόχος μας, πάνω απ’ όλα, ήταν απ’ την αρχή να διαδοθεί ο αυτοοργανωμένος τρόπος δράσης και να εξαπλωθεί ο σπόρος της συλλογικής, μη εμπορευματικής αγροτικής παραγωγής.
Για μας η δημιουργία μίας αγροκολλεκτίβας δεν αποτελεί το μόνο πολιτικό όραμα για αυτή την κοινωνία και ούτε πιστεύουμε ότι η κοινωνική μεταβολή θα επέλθει μόνο με τέτοιου είδους αυτοργανωμένα εγχειρήματα, αλλά με μια πολύμορφη δράση και σε πολλά διαφορετικά κοινωνικά πεδία. Όπως και να έχει όμως, μια αγροκολλεκτίβα αποτελεί ίσως, στην πράξη και με χειροπιαστό τρόπο, ένα παράδειγμα της αταξικής-αντιιεραρχικής κοινωνίας την οποία φανταζόμαστε για το μέλλον.

Το τρίτο και τελευταίο μάθημα στο Premiere θα γίνει την Κυριακή 3/6 στις 20.00.

Την Πέμπτη στις 20.00 θα πραγματοποιηθεί το δεύτερο μάθημα στο λογισμικό  Premiere για επεξεργασία βίντεο. Όσοι δεν παρακολούθησαν το πρώτο μάθημα,  μπορούν άνετα να παρακολουθήσουν το δεύτερο. Πιθανόν να υπάρξει και τρίτο μάθημα που θα ανακοινωθεί στο μπλόγκ.

Το καφενείο αυτής της Παρασκευής δε θα πραγματοποιηθεί λόγω της συμμετοχής της Κατάληψης σε δύο φεστιβάλ το προσεχές Σαββατοκύριακο, στο φεστιβάλ του Εναλλακτικού Εργαστηρίου στην Κέρκυρα (24,25,26/5) και στο φεστιβάλ Communismos της Κατάληψης Υφανέτ στη Θεσσαλονίκη, με παρουσίαση της Αγροκολλεκτίβας της Ελαίας (25,26,27/5).

festival Communismos 2.0

Η Συνέλευση της Δευτέρας 28/5 μεταφέρεται την Τετάρτη 30/5 ίδια ώρα.

Αυτή την Παρασκευή εκτάκτως δεν θα πραγματοποιηθεί το μάθημα χορού.

Αυτή την Τρίτη  στις 20.00 μάθημα στο λογισμικό για μοντάζ  Premiere στην κατάληψη Ελαία!

Όσοι θέλουν να συμμετέχουν θα ήταν χρήσιμο να φέρουν μαζί τους υπολογιστές τους, αν είναι αυτό δυνατό.