Το βράδυ της 13ης Αυγούστου, σε τρόλεϊ με προορισμό το Περιστέρι γίνεται τυχαίος έλεγχος εισιτηρίου.

Ο 19χρονος Θανάσης Καναούτης δεν είχε εισιτήριο και από τη στιγμή που αυτό υπέπεσε στην αντίληψη του ελεγκτή, αρχίζει να δέχεται τις απειλές του.  Παρόλο που ο νεαρός προσπαθεί να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους δεν έχει εισιτήριο, ο ελεγκτής συνεχίζει να ξεστομίζει λογύδρια, συνοδευόμενα με  λεκτική και σωματική βία, ως ο πλέον «νομιμόφρων πολίτης» και στυγνός επαγγελματίας, στη μάχη του να πατάξει το φαινόμενο της ατιμωρησίας. Κάτω από αδιευκρίνιστες, κατά την αστυνομία, συνθήκες,  ο Θ.Κ.  ωθείται εκτός τρόλεϊ, ενώ αυτό ήταν εν κινήσει και βρίσκεται στο δρόμο με την πλάτη στο οδόστρωμα. Τα γεγονότα, οι αυτόπτες μάρτυρες αλλά και τα επίσημα πορίσματα των  ιατροδικαστών και πραγματογνωμόνων, δίνουν στοιχεία, που φαίνεται πως κάθε άλλο παρά ατύχημα ήταν.  Εν πολλοίς,  παρουσιάζονται ο ελεγκτής και ο οδηγός του τρόλεϊ,  ως συνένοχοι στη δολοφονία, ο καθένας με το ανάλογο μερίδιο ευθύνης που φέρει. Παράλληλα οι αρμόδιες αρχές, λειτουργώντας σε διατεταγμένη υπηρεσία, (αστυνομία, Η.Λ.Π.Α.Π.), παραποιούν σκόπιμα τα γεγονότα και δε ρίχνουν φως στην υπόθεση (ο θάνατος του Θ.Κ. χαρακτηρίστηκε ως τροχαίο ατύχημα!). Όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου σιγοντάρεται από τα Μ.Μ.Ε., όπως ακριβώς τους επιβάλλει το καθήκον τους, με παραπληροφόρηση και ψέματα.

Λένε πως : «Ο ελεγκτής έκανε την δουλειά του».

Απαντάμε πως: «Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό».

Όταν οι ελεγκτές λαμβάνουν μεγάλο ποσοστό επί των προστίμων, που αποζητούν μετά μανίας ν’ αρπάξουν, δεν είναι εργαζόμενοι αλλά κυνηγοί κεφαλών και μπάτσοι των λεωφορείων. Τρέφονται από την ανικανότητα, των κοινωνικών στρωμάτων να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του κράτους. Τρέφονται από το σύστημα που βάζει την αντιστεκόμενη και δοκιμαζόμενη κοινωνία στον τοίχο. Νεκρό θα μπορούσε να είχε αφήσει τον Θανάση και τον κάθε Θανάση, ο εφοριακός, ο μπάτσος, ο τραπεζίτης, το αφεντικό, ο σεκιουριτάς, ο ελεγκτής. Άμεσα ή έμμεσα.

Όταν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα απαιτεί την καταβολή ενός μισθώματος, το κυνήγι δεν σταματά ούτε στα αυτονόητα κοινωνικά δικαιώματα, ούτε στη μετακίνηση, στη στέγαση, στη σίτιση, στην παιδεία και στην υγεία. Η ένταξη όλων αυτών των κοινωνικών αγαθών στην σφαίρα της αγοράς και οι αυστηροί και συνεχείς έλεγχοι «τήρησης της νομιμότητας», είναι κομμάτια ενός γενικευμένου σχεδίου του αυταρχικού και ολοκληρωτικού κράτους για την επιβολή του πλήρους ελέγχου στη κοινωνία.

Αυτά τα σχέδια πρέπει να ανατρέψουμε με αδιαμεσολάβητους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες. Να διαλέξουμε την απέναντι πλευρά από λογαριασμούς, χρέη, εισιτήρια, χαράτσια, ελέγχους και κάθε είδους ελεγκτές νομιμότητας. Να προτάξουμε την αλληλεγγύη και τον κοινό μαζικό αγώνα, ενάντια στον εκβιασμό των «από τα κάτω», ενάντια στην κρατική τρομοκρατία

Να ξαναπάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

.

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΙΚΟ «ΑΤΥΧΗΜΑ»

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΟΝΤΑΙ

.

.

αναδημοσίευση από:

Πρωτοβουλία για την Αυτοοργάνωση

απο την Έδεσσα και την ευρύτερη περιοχή

Ανακοίνωση για τις εκκενώσεις του Παραρτήματος, του Μαραγκοπουλείου και του στεκιού στο ΤΕΙ Πάτρας.

Σε μια κίνηση ακραίου ιστορικού συμβολισμού, δήμος και αστυνομία αποφάσισαν να επιτεθούν ξημερώματα 4ης προς 5η Αυγούστου, 77 χρόνια ακριβώς μετά την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά, στο χώρο που συμβόλισε την αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Στόχος ήταν το παράρτημα του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ο τόπος που οι φοιτητές κατέλαβαν το Νοέμβρη του ’73 για να αντισταθούν στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη, στο κτίριο που για 40 χρόνια χτυπά η καρδιά των κοινωνικών αγώνων της πόλης. Εκεί που γεννιούνται καθημερινά δομές αλληλεγγύης που γίνονται η ασπίδα των καταπιεσμένων. Παράλληλα σχεδίασαν και εκτέλεσαν, σε εντυπωσιακή συνεργασία με τοπικά δίκτυα «ενημέρωσης» που βρίσκονται πάντα σε ανοιχτή γραμμή ασυρμάτου με την αστυνομία, μαφιόζικες επιχειρήσεις σε δύο ακόμα χώρους που λειτουργούσαν ως καταλήψεις στέγης και πολιτικής παρέμβασης [Μαραγκοπούλειο και στέκι ΤΕΙ] συλλαμβάνοντας αγωνιστές με αστείες κατηγορίες.

Είναι το τέλος της αυταπάτης για όσους ζούσαν ακόμα με αυταπάτες. Η διάλυση του χώρου που Παραρτήματος δεν στρέφεται μόνο ενάντια στους αναρχικούς αλλά στους ίδιους τους κοινωνικούς αγώνες. Στόχος του δημάρχου, που πασχίζει να δείξει «έργο» ενόψει των εκλογών, είναι μια πόλη «καθαρή» από πορείες, απεργίες και συγκεντρώσεις. Τα συνεργεία του ήδη έπιασαν δουλειά χτίζοντας τις εισόδους. Αντί να απελευθερώσει την πόλη από την λαίλαπα των ιδιωτικών συμφερόντων κλείνει κάθε πραγματικά δημόσιο χώρο με μόνο του μέλημα να παραδώσει τα πάντα στην αγορά. Το πρότυπο είναι ο εμπορικός πεζόδρομος. Ελεύθερη πόλη για αυτόν σημαίνει μια πόλη ελεύθερη να καταναλώνεις, να περπατάς μόνο για να χαζεύεις βιτρίνες.

Η θέση και το κοινωνικό αποτύπωμα της κατάληψη του Μαραγκοπουλείου χαλούσε τα σχέδια για κοινωνικό άνοιγμα τη χρυσής αυγή στις φτωχές γειτονιές της πόλης. Αυτός ήταν και ο στόχος της άμεσης διάλυσης της. Η περίφημη θεωρία των ακρών – που βέβαια όλως τυχαίως χρησιμοποιείται αποκλειστικά ενάντια στο ανταγωνιστικό κίνημα – δεν είναι τίποτε παραπάνω από την επέκταση της θεωρίας του μεσαίου χώρου. Μια τυπικά φασίζουσα πολιτική που θέλει να επιβάλει στην κοινωνία το πρότυπο του «μέσου ανθρώπου», των μέσων αναγκών, συνηθειών, συμπεριφορών και απόψεων. Είναι προφανές πως αυτός ο μέσος άνθρωπος δεν υπάρχει! Αποτελεί απλά μια φασιστική κατασκευή της εξουσίας με σκοπό να ποινικοποιήσει όχι μόνο όποιον αντιστέκεται, αλλά και όποιον διαφέρει.

Κάποιοι μετρούν την πραγματικότητα με αριθμούς, την εξουσία με τραπεζικούς λογαριασμούς, την ισχύ με τα όπλα. Θεωρούν πως το ανταγωνιστικό κίνημα είναι κτίρια, ντουβάρια, μπετά. Θα απογοητευτούν. Το ελευθεριακό κίνημα είναι κάτι πολύ περισσότερο από όλα αυτά. Με βαθιές ρίζες στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες δεν κατοικεί ούτε φυλακίζεται σε ντουβάρια, ζει στα σπλάχνα της κοινωνίας. Τη στιγμή που ο φασισμός γίνεται η χρυσή ασπίδα του συστήματος και των αφεντικών το ελευθεριακό κίνημα γίνεται η ασπίδα της κοινωνίας. Προτάσσοντας την αλληλεγγύη απέναντι στον ατομισμό, την αντίσταση ενάντια στο φόβο, τη συλλογική δημιουργία απέναντι στην καταστροφή, τη ίδια τη ζωή απέναντι στο θάνατο.

Θα μας βρουν μπροστά τους…

αναδημοσίευση από:

No man’s land
Ελευθεριακή πρωτοβουλία ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο
Πάτρα 5/8/2013

Όλοι σήμερα στην πορεία διαμαρτυρίας για την επιστράτευση των καθηγητών.

ΠΑΛΙΑ ΝΟΜΑΡΧΙΑ 19:00