Μικροφωνική ενάντια στην έκδοση των 5 φοιτητών

Σήμερα στις 6 μ.μ. στην πλατεία Ανουντσιάτα θα πραγματοποιηθεί μικροφωνική ενάντια στην έκδοση των 5 φοιτητών στην Ιταλία.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Πανό αλληλεγγύης στις καταλήψεις και στους αυτοοργανωμένους χώρους

DSCN0966

 

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους αυτοοργανωμένους χώρους.

Κάτω τα ξερά σας από την Libertatia, την Terra Incognita και το Αυτόνομο Στέκι

Κατάληψη Ελαία- Αναρχική ομάδα Cumulonimbus

Αλληλεγγύη στους 5 διωκόμενους φοιτητές του Ιονίου Πανεπιστημίου

Η Κατάληψη Ελαία καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 5 διωκόμενους φοιτητές του Ιονίου Πανεπιστημίου τη Δευτέρα 7/12 στις 10:00 στα δικαστήρια Κέρκυρας.

Επίσης καλεί στη συντροφική κουζίνα που θα πραγματοποιηθεί στο χώρο της κατάληψης την Κυριακή μετά τις 12:00 (στα πλαίσια των γενεθλίων για τα 6 χρόνια της κατάληψης). Τα έσοδα της κουζίνας θα διατεθούν για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων της υπόθεσης.

Αλληλεγγύη στους 5 φοιτητές του Ιονίου Πανεπιστημίου που διώκονται για την κινηματική τους δράση στην Κέρκυρα.

Καμία δίωξη/έκδοση στους συλληφθέντες φοιτητές της διαδήλωσης NO EXPO στο Μιλάνο.

Οι ταξικοί-κοινωνικοί αγώνες δεν είναι ούτε νόμιμοι, ούτε παράνομοι. Είναι δίκαιοι και αναγκαίοι.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

Στις 12 Νοέμβρη, ημέρα γενικής απεργίας, επιχειρήσαμε να καταλάβουμε το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, προκειμένου να κρατηθεί ανοιχτό την ημέρα της απεργίας για τα σωματεία, τους εργαζόμενους, τον κόσμο του αγώνα. Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου δεν είναι τυχαία, καθώς πρόκειται για ένα κτίριο με σαφή πολιτικό και ταξικό χαρακτήρα που δεν είναι τσιφλίκι των ξεπουλημένων εργατοπατέρων για να πραγματοποιούν την απεργιακή τους φιέστα. Στόχος μας είναι να αποτελέσει ένα ζωντανό κέντρο αγώνα, ένα σημείο συνεύρεσης ολόκληρου του κινηματικού κόσμου του νησιού, δίνοντας έναν άλλο «τόνο» στην ημέρα της γενικής απεργίας, πέρα από τον συνηθισμένο περίπατο που τελειώνει νωρίς το μεσημέρι. Η γενική απεργία είναι μέσο αγώνα ενάντια στους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου, όχι η συμβολική διαμαρτυρία των 24άρων ωρών που προκηρύσσουν οι επαγγελματίες συνδικαλιστές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Το γεγονός, άλλωστε, ότι προκηρύχθηκε ολόκληρους μήνες μετά την ψήφιση του 3ου (και χειρότερου) μνημονίου, έρχεται να επαληθεύσει τη διάχυτη κοινωνική και κινηματική αδράνεια που επικρατεί το τελευταίο χρονικό διάστημα της «παρατεταμένης ελπίδας». Πλέον τα νερά έχουν ξεθολώσει για τα καλά· όλες οι σοσιαλδημοκρατικές ψευδαισθήσεις για μια «κοινωνικά συμφέρουσα συμφωνία με τους δανειστές» και έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό» έχουν καταρρεύσει. Ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας συνειδητοποιεί ότι καμιά από-τα-πάνω θεσμική λύση δεν μπορεί να βελτιώσει ουσιαστικά τις συνθήκες ζωής μας, ενώ οποιαδήποτε άλλο κομματικό μόρφωμα (κοινοβουλευτικό ή μη, παλιό ή καινούργιο) που αποτελεί μια διαφορετική εκδοχή του ίδιου συστήματος εκμετάλλευσης υπόσχεται το αντίθετο, πολύ απλά ψεύδεται. Όσο τα θεμέλια αυτού του συστήματος εκμετάλλευσης, αδικίας, υποταγής και καταπίεσης δεν γκρεμίζονται, τόσο η αδίστακτη επίθεση του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου θα εντείνεται.

Το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, όπως και κάθε άλλο εργατικό κέντρο, ανήκει στους από-κάτω αυτού του κόσμου, σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας που αγωνίζονται, στα σωματεία των εργαζομένων, των ανέργων, των ανασφάλιστων, των επισφαλώς εργαζόμενων, στην εργατική τάξη στο σύνολό της. Δεν είναι κτήμα καμιάς διοίκησης, πόσο μάλλον μιας γραφειοκρατικής νομενκλατούρας που στρώνει το δρόμο της επίθεσης των αφεντικών και αντιμετωπίζει εχθρικά οποιαδήποτε κίνηση αντίστασης έχει οριζόντια χαρακτηριστικά και δρα μακριά από -και ενάντια σε- κομματικούς προσδιορισμούς και διαμεσολαβήσεις. Μια διοίκηση που στο παρελθόν, όχι μόνο έχει αρνηθεί επανειλημμένα να παραχωρήσει αίθουσες σε σωματεία για να πραγματοποιήσουν εκδηλώσεις και συνελεύσεις, αλλά έχει κλειδώσει την κεντρική είσοδο του κτιρίου αποτρέποντας την πρόσβαση σε οποιονδήποτε αδυνατούν να ελέγξουν. Το ίδιο ακριβώς έπραξαν και σήμερα.

Είναι η ίδια θλιβερή χούφτα επαγγελματιών εργατοπατέρων που κρατά το Εργατικό Κέντρο κλειστό όποτε θελήσει η ίδια, που απαιτεί το παράλογο ποσό των 60 ευρώ για να παραχωρήσει μια αίθουσα για εκδήλωση-συζήτηση, που χρεώνει υπέρογκα ενοίκια για τη στέγαση γραφείων σωματείων εντός του κτιρίου, που αρνείται να παραχωρήσει γραφεία σε ενεργά και μαχητικά σωματεία, την ίδια στιγμή που σωματεία με ανύπαρκτη δράση κρατούν τα περισσότερα γραφεία του εργατικού κέντρου κλειδωμένα, που διώχνει κακήν κακώς κόσμο που οργανώνει τη δράση του με το πρόσχημα του «περασμένου της ώρας» στις 8 το βράδυ, που διαρκώς εφευρίσκει προσχήματα και φτηνές δικαιολογίες για να εμποδίσει τη λειτουργία σωματείων.

Τέτοιες πρακτικές δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές. Το Εργατικό Κέντρο δεν υπάρχει για να χτίζονται αυριανές καριέρες κομματικών στελεχών, ούτε για να πατά πάνω στην κοινωνική εξαθλίωση προτάσσοντας την ταξική ειρήνη. Δεν υπάρχει για να ρημάζει άδειο και κλειδωμένο στη σκιά σφραγίδων, «νομιμοποιητικών εγγράφων» και ενός τόνου χαρτούρας, ούτε για να ξεχύνονται από τα μεγάφωνά του πύρινοι λόγοι περί της βέβαιης νίκης του αγωνιζόμενου λαού που επί της ουσίας καλούν σε οπισθοχώρηση μπροστά σε κάθε κοινωνική-ταξική διεκδίκηση και μόνο πυροσβεστικά δρουν. Το Εργατικό Κέντρο έχει από μόνο του συγκεκριμένα πολιτικά και ταξικά χαρακτηριστικά, αποτελεί ένα ακόμα ανοιχτό πεδίο στους από-κάτω για να συνευρεθούν, να ζυμωθούν, να οργανωθούν και να συντονίσουν τη δράση τους.

Οι συνθήκες όχι απλά έχουν ωριμάσει, έχουν πέσει κάτω και σαπίζουν. Για να μη σαπίσουμε και εμείς οι ίδιοι, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Απεγκλωβισμένοι από «ελπίδες» και θεσμικές προσδοκίες, μακριά από λογικές θεσμικής-εναλλακτικής διαχείρισης του υπάρχοντος, ενάντια στην αφομοίωση και την καπήλευση του αγώνα, με όπλα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Να αυτοκαθοριστούμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να δράσουμε. Να αναζητήσουμε εκείνα τα μέσα αγώνα που δίνεται στο εδώ και στο τώρα, με βλέμμα σταθερά στραμμένο στην κοινωνική επανάσταση. Για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
ΣΤΙΣ 18:00

αναρχική ομάδα cumulonimbus
κατάληψη Ελαία
via Revolta
συντρόφισσες – σύντροφοι

Συγκέντρωση-Μικροφωνική για την εισβολή στην Κατάληψη Ελαία (Παρασκευή 13/11 18:00 στη πλατεία Ανουντσιάτα – Οκαζιόν)

Ανακοίνωση για την εισβολή στην Κατάληψη Ελαία

Τη νύχτα της 25/10 η Κατάληψη Ελαία δέχεται τραμπούκικη επίθεση αμέσως μετά το αντιφασιστικό διήμερο που πραγματοποιήθηκε στην ευρύτερη περιοχή της Γαρίτσας στο οποίο η κατάληψη συμμετείχε ενεργά. Συγκεκριμένα θρασύδειλοι παραβίασαν την πόρτα και εισέβαλαν μέσα, ανακατεύοντας κουτιά και συρτάρια και παίρνοντας μαζί τους έναν υπολογιστή, ηχεία καθώς και μέρος των τροφίμων που είχαν μαζευτεί την προηγούμενη μέρα για τους πρόσφυγες.

Φυσικά αυτές οι πρακτικές δεν μας είναι καθόλου άγνωστες. Έχουν στόχο πάντοτε να χτυπήσουν το κίνημα που αντιστέκεται καθημερινά ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας. Ένα κίνημα που δημιουργεί σχέσεις αλληλεγγύης και συντροφικότητας ενάντια στην καθημερινή αλλοτρίωση και αποξένωση που προωθεί η σύγχρονη κοινωνία του καπιταλισμού. Η Κατάληψη Ελαία άλλωστε πέρα από ζωντανό πολιτικό κύτταρο της περιοχής, είναι και κομμάτι αυτού του κινήματος.

Στις 21 Νοεμβρίου κλείνει 6 χρόνια πολιτικής δράσης στην Κέρκυρα. Όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο της κατάληψης λειτουργούν πληθώρα εγχειρημάτων όπως η αγροκολλεκτίβα ( η οποία ασχολείται με την συντήρηση του κτήματος και των δέντρων ), αυτοοργανωμένα μαθήματα και κύκλοι αυτομόρφωσης. Παράλληλα αυτά τα χρόνια γίνονται πολιτικές εκδηλώσεις, καφενεία, προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ, παρουσιάσεις άλλων εγχειρημάτων από την Ελλάδα και τον κόσμο. Όλα αυτά αποτελούν ταυτόχρονα κινήσεις επιθετικές προς τον υπάρχοντα τρόπο κοινωνικής οργάνωσης, στη βάση την αυτοοργάνωσης και της αυτάρκειας, τα οποία είναι βασικά στοιχεία μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας που κερδίζονται μέσα από αδιαμεσολάβητους αγώνες.

Η Κατάληψη Ελαία θα συνεχίσει να ανοίγει περάσματα στα γκρίζα τείχη του καπιταλισμου όσες τέτοιες επιθέσεις και να δεχτεί. Μέσα από αυτοοργανωμένες και αντιιεραρχικές διαδικασίες, πέρα από διαχωρισμούς και λογικές κέρδους, συνεχίζουμε ανυποχώρητα να δημιουργούμε εκείνες τις συνθήκες που θα μας επιτρέψουν να χτίσουμε μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Μια κοινωνία που θα λειτουργεί συλλογικά και μακριά από λογικές ατομισμού. Σε όλους αυτούς που επιδιώκουν να μας φοβίζουν έχουμε να πούμε ότι όχι μόνο αυτό δεν συμβαίνει αλλά αντιθέτως αυτές οι εξουσιαστικές συμπεριφορές μας κάνουν πιο δυνατούς και αποφασιστικούς και θα παίρνουν την απάντηση που τους αξίζει στο εδώ και το τώρα. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω γιατί στην τελική αυτό που χτίζουμε εδω μέσα είναι κάτι παραπάνω από τοίχους και υπολογιστές. Είναι οι σχέσεις αλληλεγγύης και οι ιδέες μας για έναν καλύτερο κόσμο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ “ΕΠΑΥΛΗΣ ΚΟΥΒΕΛΟΥ” ΚΑΙ “ΑΓΡΟΣ” ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΕΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ

Ανοιχτή συνέλευση της Κατάληψης Ελαία κάθε Δευτέρα στις 20:30

Κατάληψη Ελαία
Δαίρπφελδ & Αγίων Θεοδώρων, Μον Ρεπό, Γαρίτσα

katalipsielaia.squat.gr
katalipsielaia@gmail.com

Αυτοοργανωμένα μαθήματα κιθάρας στην Κατάληψη Ελαία

– Πρώτη συνάντηση για αυτοοργανωμένα μαθήματα κιθάρας στην Κατάληψη Ελαία

Το Σάββατο 14/11 στις 13.00 θα γίνει η πρώτη συνάντηση στην κατάληψη για να συναποφασιστούν  η μέρα και οι ώρες των μαθημάτων. Όποιος/α ενδιαφέρεται ας έρθει να συζητήσουμε τις ώρες που τον/την βολεύουν, ώστε την επόμενη εβδομάδα να ξεκινήσουν τα μαθήματα.

– Επίσης την Τρίτη 10/11 θα μαζευτούμε στην Ελαία στις 6:30 για να πακετάρουμε τα πράγματα για τους πρόσφυγες. Όποιος θέλει μπορεί να έρθει να βοηθήσει.

 

Μικροφωνική για την επίθεση στην κατάληψη Ελαία

Σήμερα το πρωί πραγματοποιήθηκε μικροφωνική και μοίρασμα κειμένων στη Γαρίτσα με σκοπό να ενημερωθεί ο κόσμος για την επίθεση που δέχτηκε η κατάληψη Ελαία πριν μερικές μέρες.

DSCN0349

1

2

ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Η πρώτη προκήρυξη γενικής απεργίας μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου και τις πρόσφατες εκλογές είναι γεγονός. Γεγονός ακόμη είναι ότι η προκήρυξη αυτή μοιάζει περισσότερο με κακοστημένη θεατρική παράσταση εντυπώσεων μικρής διάρκειας που έστησαν αργοπορημένα τα επιτελεία των εργατικών συνδικάτων, παρά με αποφασιστική εναντίωση στο μνημόνιο και τη νέα κυβέρνηση. Στον απόηχο, άλλωστε, της βίαιης αφύπνισης από το νανούρισμα της «ελπίδας» και της επακόλουθης προσγείωσης στις «ρεαλιστικές διεξόδους από την κρίση», όλες οι κοινωνικές αντιστάσεις πρέπει να έχουν ημερομηνία λήξης και συμβολικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό, εξάλλου, υπάρχει η συγκυβέρνηση της αριστερο-ακροδεξιάς: για να αφουγκράζεται τα αιτήματα των υποτελών, να τα αφομοιώνει με τα ιδιαίτερα οξυμένα σε πατριωτισμό και «ρεαλισμό» αισθητήριά της, και εν τέλει να τα προσαρμόζει σε θεσμικές, «ρεαλιστικές», πατριωτικές βάσεις. Τι κι αν αντιστράφηκε ουσιαστικά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, τι κι αν οι «σκληρές διαπραγματεύσεις» και το «σκίσιμο των μνημονίων» οδήγησαν τελικά στην υπογραφή ενός νέου και ακόμα χειρότερου, τι κι αν η δημόσια περιουσία συνεχίζει ασταμάτητα να ξεπουλιέται; Σημασία έχει ότι η πλήρης ομαλοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος βρίσκεται σε καλό δρόμο.

Πέρα όμως από τη θεαματικότητα των μεγαλόστομων διακηρύξεων, πέρα ακόμα και από την πραγματικότητα της υποχώρησης των μαζικών κοινωνικών αγώνων και της διάχυτης κοινωνικής ανάθεσης και απραγίας, φανερώνεται πιο ξεκάθαρα από ποτέ η επιλογή των ντόπιων και ξένων αφεντικών να βαθύνουν τη λεηλασία και την εκμετάλλευση των υποτελών τάξεων. Το κράτος έκτακτης ανάγκης έχει συνέχεια, είναι ακόμα εδώ, ενώ όσα πρόσωπα κι αν αλλάξουν οι διαχειριστές του, θα συνεχίζει να επιβάλλεται και να δυναστεύει τη ζωή μας. Στην παρούσα συγκυρία, έχοντας απλώς επεκταθεί προς τα αριστερά. Η διαρκής επίκληση σύσσωμου του «δημοκρατικού τόξου» με συγκινητικά λογύδρια για εθνική ομοψυχία, αποτελεί το μόνο «συγκολλητικό υλικό» που έχει απομείνει στους καταπιεστές, προκειμένου να μας πείσουν ότι δήθεν έχουμε κοινά συμφέροντα με όσους μας εξουσιάζουν και μας εκμεταλλεύονται (ή με όσους πριμοδοτούν όσους μας εξουσιάζουν και μας εκμεταλλεύονται).

Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς «υλικό», σερβιρισμένο με την ανάλογη δόση αστικού ανθρωπισμού φυσικά, που αντιμετωπίζει όσους ανθρώπους έτυχε να γεννηθούν σε τόπους όπου οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί τούς ισοπεδώνουν -μεταφορικά και κυριολεκτικά-, άλλοτε ως «λαθραίους εισβολείς» που πρέπει να στοιβαχτούν στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και άλλοτε ως «κακότυχους φουκαράδες» που πρέπει να στοιβαχτούν στις φιλάνθρωπες ουρές των συσσιτίων. Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς «υλικό» που χρησιμοποιούν και οι («σωφρονισμένοι» πλέον και με βουλευτική εκπροσώπηση στο νησί) ναζί της Χρυσής Αυγής για να ακονίσουν τα μαχαίρια τους.

Στους καιρούς της ενσωμάτωσης των κινημάτων, στους καιρούς που γενικές απεργίες προκηρύσσονται ολόκληρους μήνες μετά την ψήφιση μνημονίων, το σύνθημα «όλοι στους δρόμους» έχει χάσει το νόημά του∙ πλέον έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Τα τελευταία 5 χρόνια έδειξαν ότι όσοι άνθρωποι κι αν κατέβουν στο δρόμο, όσοι άνθρωποι κι αν απεργήσουν ένα 24ωρο, εάν δεν ξέρουν τι διεκδικούν, τι επιθυμούν, για ποιο λόγο αγωνίζονται, όλοι τους οι αγώνες, όλες οι επιδιώξεις, όλα τα όνειρα, είτε θα συναντήσουν τα χημικά των μπάτσων και θα διαλυθούν, είτε θα μετατραπούν σε ακίνδυνες και αναποτελεσματικές διευθετήσεις εντός του ίδιου πλαισίου που παράγει εκμετάλλευση, αδικία, αντιθέσεις. Εντός του ίδιου πλαισίου που έχει θεμελιωθεί ακριβώς πάνω σε αυτές τις αξίες. Ένα τόσο εχθρικό πλαίσιο που δεν βελτιώνεται, δεν επιδέχεται «ευνοϊκότερης, πιο ανθρώπινης» διαχείρισης, αλλά ανατρέπεται.

Ανατρέπεται από ανθρώπους που ενώνονται όχι κάτω από τη σημαία της εθνικής ενότητας, αλλά μέσα από τους κοινωνικούς και ταξικούς τους προσδιορισμούς. Από ανθρώπους που βιώνουν τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο στο πετσί τους, που δεν ανέχονται την καταπίεση, την υποταγή και την αδιαφορία, που επιλέγουν να αυτοοργανωθούν ισότιμα, όχι μόνο μακριά από λογικές ιεραρχίας, ταξικής συνεργασίας και θεσμικής απεύθυνσης, αλλά και ενάντιά τους. Από ανθρώπους που συναντιούνται στις κοινότητες αλληλεγγύης, στους αδιαμεσολάβητους αγώνες, στις καταλήψεις, στις συλλογικές αρνήσεις πληρωμών, στις λαϊκές συνελεύσεις, στα σωματεία βάσης, στα απελευθερωτικά εγχειρήματα. Εκεί που χτίζονται οριζόντιες σχέσεις ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, εκεί που οι ανάγκες ενός αποτελούν και ανάγκες όλων, εκεί που οργανώνονται οι δράσεις μας ενάντια στο κράτος, στο κεφάλαιο και κάθε μορφή εξουσίας. Στη νικηφόρα κοινωνική επανάσταση, εκεί που θα πραγματωθούν οι επιθυμίες μας για μία κομμουνιστική κοινωνία ελευθερίας, στην αναρχία.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΕΜΠΤΗ 12/11, 18:00
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

* Αναδημοσίευση από το blog της αναρχικής ομάδας Κέρκυρας Cumulonimbus

https://cumulonimbus.squat.gr/

 

4