ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Την Πέμπτη 20.12.2012 στις 07.00 το πρωί δεκάδες μπάτσοι όλων των ειδών εισβάλλουν παρουσία εισαγγελέα στο κτίριο της Κατάληψης Villa Amalias στην Αθήνα, στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν. Ένα άνευ προηγουμένου κύμα αλληλεγγύης ξεσπά σε ολόκληρη τη χώρα, με ανακοινώσεις και δράσεις αλληλεγγύης να διαδέχονται η μία την άλλη. Λίγες ημέρες αργότερα, την 28.12.2012, η αστυνομία εισβάλλει στην άδεια από φοιτητές (λογω διακοπών) ΑΣΟΕΕ, με το πρόσχημα της πάταξης του παραεμπορίου και συλλαμβάνει μετανάστες μικροπωλητές. Βεβαίως δεν παρέλειψαν να εισβάλλουν στα κατειλημμένα φοιτητικά στέκια που βρίσκονταν μέσα στο χωρο του πανεπιστημίου, και να κατασχέσουν κείμενα, αφίσες, βιβλία και τον εξοπλισμό του κινηματικού ραδιοφωνικού σταθμού 98 FM.
Την Τετάρτη, 9.1.2012, ομάδα 100 σύντροφων ανακαταλαμβάνει την εκκενωμένη και φυλασσόμενη από την αστυνομία Βίλα Αμαλίας, κατορθώνοντας το αδιανόητο και αποδεικνύοντας ότι η τόλμη, η συντροφικότητα και η αποφασιστικότητα είναι δυνατότερες από τα μέτρα ασφαλείας και τις διμοιρίες των ΜΑΤατζήδων.
Το κράτος νιώθει το κύρος του να τσαλακώνεται και απαντάει με ένα όργιο καταστολής: εκατοντάδες μπάτσοι όλων των ειδών συγκεντρώνονται μέσα σε λίγα λεπτά, αποκλείουν το δρόμο και πνίγουν στα χημικά ολόκληρη την περιοχή. Τελικά, πάνοπλη μονάδα των ΕΚΑΜ (!) εισβάλλει στο χώρο και συλλαμβάνει όλους τους συντρόφους. Επιπλέον προσάγονται και όλα τα άτομα που είχαν καταλάβει τα κοντινά γραφεία της ΔΗΜΑΡ σε ένδειξη αλληλεγγύης στη Villa Amalias. Η καταστολή όμως δεν σταματάει εκεί. Μετά από λίγες ώρες, η αστυνομία εισβάλλει στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, συλλαμβάνοντας οκτώ άτομα.
Η Villa Amalias, κατειλημμένη από το έτος 1990, είναι από τις πιο παλιές καταλήψεις στη χώρα. Εκτός από κατάληψη στέγης, έχει πραγματικά τεράστια ιστορία στους κοινωνικούς αγώνες. Στα 22 χρόνια της ύπαρξής της έχει διοργανώσει αμέτρητες πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις, πορείες, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, στους χώρους της στεγάζει τυπογραφείο και έχει σηκώσει στις πλάτες της έναν ανεκτίμητο αντιφασιστικό αγώνα που εκτείνεται σε βάθος εικοσαετίας.
Η κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά στεγάζει πέρα από πολιτικές συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, ξυλουργείο, συνεργείο επισκευής ποδηλάτων, βιβλιοθήκη, εγχειρήματα αυτομόρφωσης, χαριστικό παζάρι, αίθουσα χωρού, μέχρι και πίστα αναρρίχησης και εργαστήριο ραπτικής! Πάνω απ’ όλα όμως, στεγάζει την πολιτική δράση εκατοντάδων αγωνιζόμενων ανθρώπων και έναν τρόπο οργάνωσης και ζωής πολύ διαφορετικό από τον κυρίαρχο.
Και οι δύο καταλήψεις αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αναχώματα κατα του νεοφασισμού και των μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής που προσπαθούν εδώ και χρόνια να μετατρέψουν ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας σε Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα. Η Βίλα Αμαλίας έχει δεχτεί δεκάδες επιθέσεις από τα φασιστικά πιθηκοειδή στη διάρκεια της ιστορίας της, τα οποια είχαν πάντα στο πλευρό τους την αστυνομία. Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργεί επίσης η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, και η λαϊκη συνέλευση πλατείας Βικτωρίας, που στέκονται με την παρουσία τους εμπόδιο στις προσπάθειες κράτους και παρακράτους για να επιβάλλουν το φόβο, τα φασιστικά νυχτερινά μαχαιρώματα κατά των μεταναστών, το εμπόριο της πρέζας και την πώληση προστασίας στα μαγαζιά της περιοχής. Το παρακράτος δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να ξεφορτωθεί αυτές τις νησίδες ελευθερίας και αντίστασης. Και εδώ έρχεται να προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του η άκρως (δεξιά) επιτυχημένη επιλογή του κερκυραϊκού λαού Νίκος Δένδιας.
Η Δένδειος Λογική σπάει κόκκαλα: Τα μπουκάλια της μπύρας από το καφενείο και τις μαζικότατες συναυλίες είναι εν δυνάμει βόμβες μολότοφ. Το πετρέλαιο της σόμπας είναι εμπρηστικό υλικό. Η συμμετοχή σε πορείες είναι “τρομοκρατία”. Η κατάληψη και οργάνωση ενός εγκαταλελειμμένου και ρημαγμένου κτηρίου είναι “εστία ανομίας”. Ο διαδηλωτής είναι κουκουλοφόρος. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κακούργημα. Η αριστερά και ο νεοναζισμός αποτελούν “άκρα” και δεν διαφέρουν σε τίποτα. Τα πολιτικά και επιχειρηματικά παράσιτα που ζουν εις βάρος της κοινωνίας είναι νόμιμα. Η τρικομματική συμμορία που κυβερνά αυτή τη χώρα είναι δημοκρατία. Η κλίκα που ψηφίστηκε από το 30% του 60% του λαού έχει δικαίωμα να νομοθετεί όπως της αρέσει, να απολύει όποιον θέλει, να δέρνει και να συλλαμβάνει απεργούς, να βασανίζει κατά το δοκούν μέσα σε αστυνομικά τμήματα, να διαπομπεύει στα μίντια διαδηλωτές, οροθετικές γυναίκες και όποιον άλλον θέλει – για λόγους “δημόσιας τάξης” βεβαίως – να φιμώνει δημοσιογράφους, να ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, να ξεριζώνει δάση για να χαρίζει χρυσάφι σε όποιον επιχειρηματία θέλει, να βάζει όσους φόρους θέλει όποτε θέλει, να αποφασίζει το διπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, να φυλακίζει και να κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν έχει να πληρώσει, να αφαιρεί συντάξεις από ανάπηρους, να κλείνει παιδικούς σταθμούς, να σταματά να χορηγεί φάρμακα σε υπερήλικες. Και γενικώς για τέσσερα χρόνια από την εκλογή της να κάνει ότι γουστάρει. Ακόμη και τα κοινοβουλευτικά προσχήματα έχουν πια καταρρεύσει, αφού η κυβέρνηση νομοθετεί πλέον με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς κοινοβουλευτική ψηφοφορία. Κατά τα λοιπά, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας: οι εστίες ανομίας θα παταχθούν. Οι κατειλημμένοι χώροι που σφύζουν απο ζωή και πολιτικό λόγο θα κατασταλούν.
Το μήνυμα είναι σαφές, και όποιος δεν το έχει καταλάβει ας ανοίξει τα μάτια του: η ενασχόληση με τα κοινά είναι αδίκημα. Στη χώρα αυτή υπάρχει χώρος μόνο για ηλίθιους καταναλωτές, τηλεορασόπληκτα ζόμπι, χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες και πειθήνιους ψηφοφόρους. Κάθε άνθρωπος αυτής της κοινωνίας οφείλει να μετατραπεί σε υπήκοο και ζητιάνο. Να πάψει να διεκδικεί το δικαίωμά του στη ζωή, να πάψει να αυτοοργανώνει τις ανάγκες του και να συλλογικοποιεί τις επιθυμίες και τις αντιστάσεις του. Κάθε ένας που χρειάζεται μια στέγη πάνω από το κεφάλι του και ένα πιάτο φαγητό, να απευθύνεται για ελεημοσύνη στην εκκλησία, στο δήμο ή στα συσσίτια της χρυσής αυγής.
Οτιδήποτε άλλο άλλωστε είναι έξω από την πολιτική οπτική του ακροδεξιού υπουργού Νίκου Δένδια. Στα νιάτα του ήταν μέλος της φασιστικής οργάνωσης ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα), ομοϊδεάτης του τσεκουροφόρου Μάκη Βορίδη, επίσης μέλους της ίδιας οργάνωσης. Ο τελευταίος ήταν επίσης πρόεδρος και μιας άλλης φασιστικής οργάνωσης, της χουντικής νεολαίας ΕΠΕΝ, διαδεχόμενος στην προεδρία της τον σημερινό αρχηγό της χρυσής αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο. Και ιδού τα μόνα άκρα που υπάρχουν σήμερα στην ελληνική πολιτική σκηνή: η ακροδεξιά κυβέρνηση, το νεοναζιστικό δεκανίκι της και η αστυνομία υπό τις διαταγές τους.
Το μέλλον που ετοιμάζουν για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο είναι ζοφερό. Δεν θα σταματήσουν πουθενά, μέχρι να εξαφανίσουν κάθε ίχνος ελευθερίας. Οι υπήκοοι αυτής της χώρας πρέπει να υποταχθούν στη μοίρα τους, που άλλωστε προβλέπεται και στην ισχύουσα νομοθεσία: Φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση, μέσα σε ένα περιβάλλον μηδενικής ελευθερίας, ανύπαρκτων δικαιωμάτων και κυριαρχίας του φόβου. Να μην έχουμε καμία αυταπάτη: οποιαδήποτε εναντίωση σε αυτήν την πορεία προς τη δυστυχία θα ονομαστεί “ανομία” και θα παταχθεί. Το κράτος έκτακτης ανάγκης, που δεν γνωρίζει όρια και περιορισμούς, και που επεμβαίνει όπου, όποτε και με όποιον τρόπο θέλει, ήδη εφαρμόζει το δόγμα της μηδενικής ανοχής ενάντια σε κάθε αγώνα και κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο, και δεν νιώθει την ανάγκη να τηρήσει κανένα από τα προσχήματα του παρελθόντος.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι δικαιολογίες εξαντλούνται και η προσωπική ευθύνη έρχεται στο προσκήνιο αμείλικτη. Η στιγμή είναι ιστορική. Κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη αξιοπρέπεια οφείλει άμεσα να αγωνιστεί ενάντια στην ποδοπάτηση της ζωής του. Το κράτος έκτακτης ανάγκης επιχειρεί ξεδιάντροπα να φιμώσει έναν – έναν τους αντιπάλους του και δεν θα σταματήσει μέχρι όλοι οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι να καταλήξουν ή στα σπίτια τους ή στη φυλακή. Όποιος δεν συμμετάσχει στον αγώνα, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος να ζήσει σε μια κοινωνία πολύ διαφορετική από αυτή που γνώριζε μέχρι σήμερα. Να ξεφύγουμε από τη λογική της νομιμότητας που οι δυνάστες μας συνεχώς επικαλούνται. Αν ο εφιάλτης που έχουν προετοιμάσει για τις ζωές μας ονομάζεται “νομιμότητα”, εμείς οφείλουμε να γίνουμε “εστίες ανομίας”.
Αφού κατέστειλε τους εργατικούς αγώνες, αφού ενταφίασε χιλιάδες μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αφού επέβαλε το φόβο της επιβίωσης σε ένα τεράστιο μέρος της κοινωνίας, το κράτος έκτακτης ανάγκης στρέφεται τώρα στον πραγματικό του εχθρό: όσους ορθώνουν το ανάστημά τους, όσους διαθέτουν μαχητικότητα, πολιτικό λόγο και πάθος για την ελευθερία. Οι καταλήψεις, όπως επίσης και ο εν γένει αναρχικός / αντιεξουσιαστικός χώρος αποτελούν ένα μεγάλο μέρος των ριζοσπαστικών αυτών κομματιών της κοινωνίας. Απαρτίζεται όμως από ανθρώπους συνειδητοποιημένους, αποφασισμένους, και με ισχυρή αλληλεγγύη που ξεπερνά το φόβο της καταστολής και της τρομοκρατίας τους. Το ίδιο και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, που θα αντισταθεί με αξιοπρέπεια διεκδικώντας τη ζωή του.
-ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΘΙΑ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΙ ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΙ.
-ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ.
-ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Αλληλέγγυοι/ες Κέρκυρας