Ο φασισμός είναι η υλοποίηση σε πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο των φιλελεύθερων οικονομικών θεωριών του Μάλθους. Ο Μαλθους υποστήριζε ότι το οικονομικό πρόβλημα είναι πρόβλημα υπερπληθυσμού και ότι θα λυθεί μέσω του ανταγωνισμού: όσοι δεν κατορθώσουν να επιβιώσουν, θα πεθάνουν.
Οι Ναζιστές προσέθεσαν σε αυτόν τον πολύ ιδεολογικό οικονομικό δαρβινισμό, την κρίσιμη πινελιά της βαρβαρότητας, δηλαδή τον κεντρικό κρατικό σχεδιασμό. Ανέλαβαν τη στοχοποίηση και την εξόντωση εθνικών και κοινωνικών ομάδων, με αντίτιμο την ευημερία και την ησυχία των υπολοίπων.

Βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο:
Μέσα σε ένα κλίμα φτώχειας και ανασφάλειας, το Κράτος προτείνει την εξόντωση απόβλητων κοινωνικών ομάδων, με αντάλλαγμα την ψευδαίσθηση ευμάρειας των υπολοίπων.

Οροθετικές γυναίκες αυτοκτονούν αφού πρώτα διαπομπεύονται.
Ανομοι πατάσσονται, βασανίζονται και δεν ξανακούμε για αυτούς.
Επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι απολύονται., για να πάρουν τη θέση τους νέοι, αγνοί και ικανότεροι –ω, της φυσικής επιλογής!

«Οροθετικές», «άνομοι», «επίορκοι», λέξεις αφηρημένες ή κοινωνικά αδόκιμες, φτιαγμένες λες για να υποστηρίξουν τον μυστικισμό που ο αυθεντικός ναζισμός έβρισκε στη φυλή και στο έθνος.
Ναι, σε αυτό το κλίμα ανθεί και ο καθ’ αυτό ναζισμός της Χρυσής Αυγής.
Αλλά τον καλλιεργεί πάνω από όλα η συναίνεση με τις πομπώδεις αερολογίες του, τις γενικεύσεις και τις καθημερινές κραυγές που υποκαθιστούν τις καθημερινές σειρήνες του συναγερμού.

Η συναίνεση αυτή είναι μεγαλύτερη από όσο μας αρέσει να πιστεύουμε. Κρύβεται στην ιδέα της ανακωχής που τρώει το μυαλό εκείνου που νιώθει ότι θα χάσει και φοβάται να δώσει τη μάχη. Κρύβεται στον έξυπνο που λέει «κάθε μέρα απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα κι εσάς σας πείραξε το δημόσιο». Σ’ αυτόν που λέει «ο κόσμος χάνεται κι εμείς ασχολούμαστε με τις πουτάνες».

Κάθε μέρα ο καπιταλισμός επιτίθεται στις συνειδήσεις με ξιφολόγχες.

A la guerre comme à la guerre.

Και στον φασισμό, όπως στον φασισμό.
Yannis Androulidakis