Το βράδυ της 13ης Αυγούστου, σε τρόλεϊ με προορισμό το Περιστέρι γίνεται τυχαίος έλεγχος εισιτηρίου.

Ο 19χρονος Θανάσης Καναούτης δεν είχε εισιτήριο και από τη στιγμή που αυτό υπέπεσε στην αντίληψη του ελεγκτή, αρχίζει να δέχεται τις απειλές του.  Παρόλο που ο νεαρός προσπαθεί να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους δεν έχει εισιτήριο, ο ελεγκτής συνεχίζει να ξεστομίζει λογύδρια, συνοδευόμενα με  λεκτική και σωματική βία, ως ο πλέον «νομιμόφρων πολίτης» και στυγνός επαγγελματίας, στη μάχη του να πατάξει το φαινόμενο της ατιμωρησίας. Κάτω από αδιευκρίνιστες, κατά την αστυνομία, συνθήκες,  ο Θ.Κ.  ωθείται εκτός τρόλεϊ, ενώ αυτό ήταν εν κινήσει και βρίσκεται στο δρόμο με την πλάτη στο οδόστρωμα. Τα γεγονότα, οι αυτόπτες μάρτυρες αλλά και τα επίσημα πορίσματα των  ιατροδικαστών και πραγματογνωμόνων, δίνουν στοιχεία, που φαίνεται πως κάθε άλλο παρά ατύχημα ήταν.  Εν πολλοίς,  παρουσιάζονται ο ελεγκτής και ο οδηγός του τρόλεϊ,  ως συνένοχοι στη δολοφονία, ο καθένας με το ανάλογο μερίδιο ευθύνης που φέρει. Παράλληλα οι αρμόδιες αρχές, λειτουργώντας σε διατεταγμένη υπηρεσία, (αστυνομία, Η.Λ.Π.Α.Π.), παραποιούν σκόπιμα τα γεγονότα και δε ρίχνουν φως στην υπόθεση (ο θάνατος του Θ.Κ. χαρακτηρίστηκε ως τροχαίο ατύχημα!). Όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου σιγοντάρεται από τα Μ.Μ.Ε., όπως ακριβώς τους επιβάλλει το καθήκον τους, με παραπληροφόρηση και ψέματα.

Λένε πως : «Ο ελεγκτής έκανε την δουλειά του».

Απαντάμε πως: «Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό».

Όταν οι ελεγκτές λαμβάνουν μεγάλο ποσοστό επί των προστίμων, που αποζητούν μετά μανίας ν’ αρπάξουν, δεν είναι εργαζόμενοι αλλά κυνηγοί κεφαλών και μπάτσοι των λεωφορείων. Τρέφονται από την ανικανότητα, των κοινωνικών στρωμάτων να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του κράτους. Τρέφονται από το σύστημα που βάζει την αντιστεκόμενη και δοκιμαζόμενη κοινωνία στον τοίχο. Νεκρό θα μπορούσε να είχε αφήσει τον Θανάση και τον κάθε Θανάση, ο εφοριακός, ο μπάτσος, ο τραπεζίτης, το αφεντικό, ο σεκιουριτάς, ο ελεγκτής. Άμεσα ή έμμεσα.

Όταν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα απαιτεί την καταβολή ενός μισθώματος, το κυνήγι δεν σταματά ούτε στα αυτονόητα κοινωνικά δικαιώματα, ούτε στη μετακίνηση, στη στέγαση, στη σίτιση, στην παιδεία και στην υγεία. Η ένταξη όλων αυτών των κοινωνικών αγαθών στην σφαίρα της αγοράς και οι αυστηροί και συνεχείς έλεγχοι «τήρησης της νομιμότητας», είναι κομμάτια ενός γενικευμένου σχεδίου του αυταρχικού και ολοκληρωτικού κράτους για την επιβολή του πλήρους ελέγχου στη κοινωνία.

Αυτά τα σχέδια πρέπει να ανατρέψουμε με αδιαμεσολάβητους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες. Να διαλέξουμε την απέναντι πλευρά από λογαριασμούς, χρέη, εισιτήρια, χαράτσια, ελέγχους και κάθε είδους ελεγκτές νομιμότητας. Να προτάξουμε την αλληλεγγύη και τον κοινό μαζικό αγώνα, ενάντια στον εκβιασμό των «από τα κάτω», ενάντια στην κρατική τρομοκρατία

Να ξαναπάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

.

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΙΚΟ «ΑΤΥΧΗΜΑ»

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΟΝΤΑΙ

.

.

αναδημοσίευση από:

Πρωτοβουλία για την Αυτοοργάνωση

απο την Έδεσσα και την ευρύτερη περιοχή