ΑΠΟ ΤΗ ΦΡΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
To τελευταίο διάστημα, από το καλοκαίρι του 2015, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κυνηγημένοι από καταστροφικούς πολέμους έχουν περάσει από το Αιγαίο με κατεύθυνση την Κεντρική Ευρώπη. Η βίαιη φυγή από τις χώρες της Ασίας, της Μ.Ανατολής και της Αφρικής είναι αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων των περιοχών αυτών και των κατοίκων τους από ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες. Ένα βίαιο σκηνικό φτώχειας, εξαθλίωσης, τεράστιας κοινωνικής ανισότητας, ισοπέδωσης ολόκληρων πόλεων και χωριών, με χιλιάδες νεκρούς και εκτοπισμένους έχει στηθεί μέσα από πολεμικές συγκρούσεις. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί η ενίσχυση των θρησκευτικών φανατισμών και η έντεχνη παρέμβαση στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σύμφωνα με τα συμφέροντα του παγκόσμιου κεφαλαίου.
Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, η ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων, οι κρατικοί ανταγωνισμοί και τα αυταρχικά καθεστώτα αναγκάζουν τους μετανάστες να ξεριζωθούν από τα σπίτια τους και στο δρόμο τους να συναντήσουν ξανά το θάνατο. Αστεία μοιάζει η φαινομενική προσπάθεια της Ε.Ε. να σκοτώσει ένα τέρας που η ίδια έχει εκθρέψει και παράλληλα ενισχύει και τροφοδοτεί με όπλα, πυρομαχικά και βόμβες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ”προνοήσει” για το πώς θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πολέμων της πρώην Γιουγκοσλαβίας , του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Πολέμους που η ίδια σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ είχε ενορχηστρώσει. Για να προστατέψει τα συμφέροντα του καπιταλιστικού συστήματος ψήφισε το 2003 το ”Δουβλίνο 2“ και συγκρότησε τη Frontex. Με τον πόλεμο στη Συρία που αποτέλεσμα του είναι οι μεγάλες ροές μεταναστών, η Ευρώπη βλέπει την ανάγκη αναδιάρθρωσης της “συνθήκης Σένγκεν” και του “Δουβλίνο 2” και της αναβάθμισης του ευρωπαϊκού στρατού καταστoλής της Frontex στην υπηρεσία των συμφερόντων κράτους και αφεντικών. Ορθώνει φράχτες, κλείνει σύνορα, συνεργάζεται με το ΝΑΤΟ που βυθίζει πλοία, πνίγει μετανάστες, κατασκευάζει στρατόπεδα συγκέντρωσης, κέντρα διαλογής ανθρώπων όπου και διαχωρίζονται σε μετανάστες και πρόσφυγες.
Ο διαχωρισμός αυτός δεν υπάρχει παρά μόνο ως διακριτή κατηγορία των παγκόσμιων οργανισμών και των κρατών που αυθαίρετα ιεραρχούν το αναφαίρετο δικαίωμα των ανθρώπων να μετακινούνται για οποιονδήποτε λόγο. Παράλληλα με όλα αυτά ετοιμάζει τις πολεμικές της μηχανές για να επέμβει ξανά στη Μ.Ανατολή και τη Β. Αφρική. Για άλλη μια φορά θα δολοφονηθούν άμαχοι, για παραδειγματισμό όποιων τολμήσουν να ψάξουν για μια καλύτερη ζωή. Στην καλύτερη περίπτωση όσοι σωθούν στοιβάζονται εγκλωβισμένοι στην ελληνική επικράτεια σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποθήκες ανθρώπινων ζωών.
Η ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Τουρκία και η κυβέρνηση της Συρίας, όπως όλα τα κράτη, μαζί και οι φονταμενταλιστές του ISIS, εξυπηρετούν ένα σύστημα που οδηγεί στη φτώχεια και τον θάνατο. Με τη συνολική κρίση του καπιταλισμού να βαθαίνει και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό να αποτελεί το μοτίβο κίνησης κράτους και κεφαλαίου, η εγκαθίδρυση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και της συνθήκης εξαίρεσης εφαρμόζεται πάνω στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Οι κρατιστές μέσω των ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι βομβαρδίζουν καθημερινά περιοχές γιατί εκεί κρύβεται ο ΙSIS και γιατί τάχα έχουν στόχο να τον διαλύσουν. Μετά την πρόσφατη επίθεση στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες, αποδείχθηκε ότι ΕΕ, ΗΠΑ και Σαουδική Αραβία τον χρηματοδοτούν και τον ενισχύουν με όπλα.
Το ελληνικό κράτος, ευθυγραμμισμένο με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετατρέπεται σε ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης για να μπορούν να ξετυλιχθούν όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί. Συνεργάζεται αρμονικά με μονάδες καταστολής για να προστατέψει την Ευρώπη-φρούριο, να εμποδίσει τη μαζική και ανεξέλεγκτη είσοδο των καταπιεσμένων αλλά και να επαναπροωθήσει όσους μπορεί. Μέσα σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης το ελληνικό κράτος ξεκίνησε να προπαγανδίζει τη φιλανθρωπία συγχέοντας την με την αλληλέγγυη, με τις ΜΚΟ και διάφορες θεσμικές δομές να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Καλλιεργεί την εικόνα του Σύριου πρόσφυγα, ως “μορφωμένου”, “ευυπόληπτου” που πρέπει να έχει ιδιαίτερη μεταχείριση και από την άλλη στοχοποιεί τον Αφγανό, Μαροκινό, Νιγηριανό ως “αμόρφωτο”, “επικίνδυνο”, ”φτωχό”. Φτιάχνει “hot spots”, δηλαδή κέντρα διαλογής και καταγραφής μεταναστών κι εκεί αποφασίζει ποιοι αξίζει να ζήσουν και ποιοι όχι. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται ο περιορισμός, ο έλεγχος και η καταστολή ολόκληρων πληθυσμών, η στρατιωτικοποίηση της ζωής και η ποινικοποίση της μη ελεγχόμενης αλληλεγγύης.
Στην καταστολή έρχεται να προστεθεί η ανθρωπιστική διαχείριση και η φιλεύσπλαχνη κάλυψη του δράματος των προσφύγων από τα ΜΜΕ. Αποπροσανατολιστικός λόγος περί ανθρωπισμού, που βαφτίζει τον ταξικό πόλεμο, που συντελείται είτε μέσω πολέμων που γίνονται στις χώρες από όπου προέρχονται οι μετανάστες είτε μέσω της κρίσης που ζούμε εμείς εδώ, σε ανθρωπιστική κρίση. Επιπλέον τα ΜΜΕ δουλεύοντας για τα αφεντικά τους, ενώ φαινομενικά τηρούν ουδέτερη στάση στην πλειοψηφία τους για τις προσφυγικές ροές, λειτουργούν γενναιόδωρα στο να δίνουν πάτημα στον ακροδεξιό-φασιστικό εσμό που επιδιώκει και αυτός να αντλήσει πολιτική υπεραξία από τον μικροαστικό φόβο και το μίσος προς τους μετανάστες. Ωρύονται για το πόσο “άνθρωποι” είναι οι Έλληνες και για άλλη μια φορά γίνεται ο διαχωρισμός στο μεγαλείο του ντόπιου σε σχέση με τον κατώτερο κακόμοιρο μετανάστη. Παράλληλα το αναδεικνύουν σε πρώτο θέμα, όχι βέβαια γιατί νοιάζονται για τη ζωή αυτών των ανθρώπων, αλλά για τον αποπροσανατολισμό από τα οικονομικά προβλήματα ώστε να προχωρήσουν απρόκλητα οι κρατικές προσταγές. Το παρουσιάζουν ως παράδειγμα ότι υπάρχουν και χειρότερα και συγχρόνως προσπαθούν να αναδείξουν ότι η καλή Ευρώπη νοιάζεται και κάνει ό,τι μπορεί για να βρει λύσεις. Ουσιαστικά, μέσα από τις φωτογραφίες, τα βίντεο, τις ανταποκρίσεις αυτό που επιδιώκουν σε μεγάλο βαθμό να ενισχύσουν το αίσθημα ασφάλειας του δυτικού πολίτη προβάλλοντας τους περισσότερο ηττημένους (πρόσφυγες, μετανάστες) στους λιγότερο ηττημένους (δυτικός κόσμος), με το ευφυολόγημα ότι εδώ τουλάχιστον υπάρχει ειρήνη.
Στην επιχείρηση αυτή της ανθρωπιστικής διαχείρισης εμπλέκονται μη κυβερνητικές οργανώσεις που επιχορηγούνται πλουσιοπάροχα από ευρωπαϊκά προγράμματα (παράδειγμα η ΜΚΟ “Γη” του Μαρινάκη) και διεθνείς οργανισμοί. Ενισχύεται ο ρόλος του κράτους και των θεσμικών φορέων ως εγγυητών της τάξης και της διαχείρισης της ζωής μας. Αυτοί είναι οι αρμόδιοι που θα κατευθύνουν την κίνηση πληθυσμών εντός της επικράτειας ανεξάρτητα από τη θέληση των ιδίων.
Ο Κόκκαλης με τα βανάκια του, πλούσιες κυρίες και χολιγουντιανές περσόνες ως “πρέσβυρες καλής θέλησης”, που μέχρι χτες υποστήριζαν τις πολεμικές επεμβάσεις, σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη ζωή των μεταναστών. Παράλληλα έρχεται η εκκλησία να συμπληρώσει το παζλ μετατρέποντας σε θέαμα την δυστυχία των κολασμένων.
Μέσα σε αυτούς τους σχεδιασμούς των κρατών, μέσα στον κανιβαλισμό που καλλιεργείται από τα πάνω, έχει αναπτυχθεί ένα ρεύμα αλληλεγγύης από τον κόσμο του αγώνα. Συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης, καταλήψεις στέγης, δομές αλληλεγγύης στα σημεία εισόδου βοηθούν να αντιμετωπίζονται σε κάποιο βαθμό οι βασικές ανάγκες αυτών των ανθρώπων και να αμφισβητείται ο ρόλος του κράτους στη διαχείριση των κοινωνικών προβλημάτων.
Όμως κι αυτό δεν είναι αρκετό παρότι αναγκαίο. Χρειάζεται διαρκής αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στην ύπαρξη της Frontex και του ΝΑΤΟ, αγώνας για να πέσουν οι φράχτες που εμποδίζουν τη μετακίνηση των ανθρώπων, αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση των ασιατικών και αφρικανικών χωρών από τα δυτικά κράτη. Δημιουργία αλληλέγγυων ταξικών δομών που θα εναντιώνονται στο διαχωρισμό προσφύγων και μεταναστών και στη λογική ανάθεσης, μέσα από τις οποίες οι άνθρωποι στους οποίους θα είμαστε αλληλέγγυοι θα ζυμωθούν με τις ιδέες της αυτοοργανωμένης αδιαμεσολάβητης δράσης ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Από κοινού χτίζουμε την ταξική αλληλεγγύη και συνδέουμε αυτές τις κινήσεις με τον ευρύτερο αγώνα, μιας και ο ξεριζωμός όλων αυτών των ανθρώπων είναι αποτέλεσμα του καπιταλισμού και εικόνα από το δικό μας μέλλον. Η μόνη λύση είναι η ανατροπή του. Να αγωνιστούμε ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα για έναν κόσμο χωρίς κράτη, σύνορα, διαχωρισμούς, εκμετάλλευση. Για μια κοινωνία ελεύθερη.