Category Archives: εκδηλωσεις

Προβολή της ταινίας “Λύσσα” στην κατάληψη Ελαία

ΣΗΜΕΡΑ στην Καταληψη Ελαία στις 20.00 προβολη και συζητηση της ταινίας “ΛΥΣΣΑ ”
Η “Λύσσα” είναι μια ψηφιακή ταινία μυθοπλασίας 67 λεπτών. Είναι μια αυτοοργανωμένη κινηματογραφική παραγωγή που κινείται στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός κινηματικού / αντιεμπορευματικού κινηματογράφου.

ΥΠΟΘΕΣΗ
Λίγο μετά το τέλος του εμφύλιου πολέμου, η τάξη επανέρχεται. Μια «ασθένεια» έρχεται να τη διασαλεύσει, εισβάλλοντας στην κλειστή κοινωνία. Ο κοινός κίνδυνος εντείνει την καθημερινή ασφυξία, οξύνει τις αντιθέσεις και παράγει ρήξεις. Χρόνος, τόπος, και άνθρωποι στροβιλίζονται, τα πάντα μπαίνουν σε μια δίνη σύγκρουσης. Μέχρι τη «θεραπεία», όπου επανασυντίθενται τραγικά στο κατώφλι μιας συλλογικής κάθαρσης.

12189683_10208097068686926_5243908201411911602_n

 

3 ημέρες αυτοοργάνωσης για τη σύνδεση των αγώνων ενάντια στο θέαμα, τη λεηλασία της φύσης, τον πολιτισμό του κέρδους

Παρασκευή 30/10, 8 μ.μ., κατάληψη Ελαία
Προβολή – Παρουσίαση της ΛΥΣΣΑΣ
Συζήτηση για τη συλλογική δημιουργία και τις αυτοοργανωμένες παραγωγές,
στον αντίποδα ενός πολιτισμού παραγωγής θεάματος & εμπορευμάτων.
Σάββατο 31/10, 8 μ.μ., αναρχικό στέκι
Εκδήλωση – Συζήτηση με προβολή video για τον αγώνα ενάντια στον ΧΥΤΑ Λευκίμμης
και τις προοπτικές αναβίωσής του στο σήμερα
Κυριακή 1/11, 1 μ.μ., κατάληψη Ελαία
Συλλογική (μεξικάνικη) κουζίνα & εργαστήριο παρασκευής σαπουνιών
από την αγροκολλεκτίβα κατάληψης Ελαία
12193434_10208091886197367_2514105374087175364_n

 

Πέμπτη 11/06, 21.30: Υπαίθρια προβολή της ταινίας “Film d’amore e d’anarchia” στην πλατεία Δημαρχείου

film d'amore e d'anarchia

Πέμπτη 11/06 στις 21:30 στην πλατεία Δημαρχείου:

Υπαίθρια προβολή της ταινίας “Film d’amore e d’anarchia (Μια ιστορία έρωτα και αναρχίας)”.

Σε περίπτωση βροχής η προβολή της ταινίας αναβάλλεται.

Εκδηλώσεις το Σάββατο 23/5 στην Κατάληψη Ελαία

afisa aytomorfosiΣάββατο 23/5 11:30:

Κύκλοι μαθημάτων αυτομόρφωσης με θέμα “Γυναίκες του Αναρχικού κινήματος. Από τη Louise Michel στις Mujeres Libres”.

agelada poy epese apo ton ourano

Σάββατο 23/5 21:00:

Υπαίθρια προβολή ταινίας: “Un cuento chino (Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό)” με συνοδευτικές κοκονέλες.
Στη κατάληψη θα βρίσκεται το κινηματικό βιβλιοπωλείο της Via Revolta.

Εκδήλωση – Συζήτηση στην Κατάληψη Ελαία για τον έλεγχο των σπόρων και της τροφής

Το Σάββατο 14/6  στις 20:00, θα πραγματοποιηθεί στον προαύλιο χώρο της

Κατάληψης Ελαία εκδήλωση – συζήτηση με την Βάσω Κανελλοπούλου

(Ερευνήτρια,  Δημοσιογράφος, Υπεύθυνη Δημόσιων Σχέσεων Εναλλακτικής

Κοινότητας “Πελίτι”).

Η συζήτηση θα επικεντρωθεί:

  • στα lobbies  σπόρων και τροφής
  • στη νομοθεσία σε Ελλάδα και Ευρώπη
  • στο χρηματιστήριο και τις επενδύσεις πάνω στην τροφή και τη σοδειά.
    μονσαντο2 copy
    Σύντομο βιογραφικό της εισηγήτριας
    — Η Βάσω Κανελλοπούλου είναι παραγωγός ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και δημοσιογράφος. Σπούδασε Οικονομία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Ν. Υόρκης. Ξεκίνησε το 1977 γράφοντας εκπομπές για το ραδιόφωνο στην ΕΡΤ και στη συνέχεια στην τηλεόραση. Έχει διατελέσει υπεύθυνη του τμήματος ντοκιμαντέρ και επιμορφωτικών εκπομπών για 20 χρόνια. Έχοντας ειδικευτεί στα περιβαλλοντικά θέματα, έχει γράψει κείμενα για 70 οικολογικές εκπομπές, από το 1982 έως σήμερα. Έχει εκπροσωπήσει την ΕΡΤ σε μεγάλο αριθμό διεθνών συναντήσεων και για μία επταετία είχε την ιδιότητα του εκπροσώπου της Ελλάδας στην ομάδα δημιουργών περιβαλλοντικών εκπομπών των δημόσιων τηλεοράσεων της Ευρώπης. Γράφει σενάρια για περιβαλλοντικά ντοκιμαντέρ καθώς και άρθρα, ως ανεξάρτητη δημοσιογράφος. Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του ένθετου περιοδικού “Δαίμων της Οικολογίας” (Κυριακάτικη Αυγή). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα για τα μεταλλαγμένα τρόφιμα τα τελευταία χρόνια.

24-5-2014, Παγκόσμια μέρα κατά της Monsanto

monsantena prasino copy

Monsanto Company Inc.
Βιομηχανία χημικών και πλαστικών,
Φαρμακοβιομηχανία, Αγροτική βιομηχανία.
Πολυεθνική με έδρα το Missouri των ΗΠΑ.

Πρώτο προϊόν, που παρήγαγε, υπήρξε η τεχνητή γλυκαντική ουσία, ζαχαρίνη την οποία και πούλησε στην Coca Cola.
Τις δεκαετίες 1940 και 1950, βοήθησε εκτενώς στην κατασκευή των πρώτων πυρηνικών όπλων.
Κορυφαίος παραγωγός πλαστικών (συνθετικές ίνες, πολυστυρένιο), παραμένοντας έκτοτε μεταξύ των μεγαλύτερων χημικών βιομηχανιών ανά τον κόσμο.
To 1944 η Monsanto και άλλες 15 εταιρείες ξεκίνησαν την παραγωγή του εντομοκτόνου DDT (μη βιοδιασπώμενο), το οποίο απαγορεύτηκε στις ΗΠΑ το 1972, λόγω υψηλής τοξικότητας.
Τη δεκαετία του 1960 υπήρξε μία από τις σημαντικότερες εταιρείας παραγωγής του Agent Orange (πορτοκαλί παράγοντα), χημικού όπλου (φυτοκτόνο και αποφυλλωτικό, με περιεκτικότητα διοξίνης), που χρησιμοποιήθηκε εκτενώς από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στον πόλεμο κατά του Βιετνάμ. Σύμφωνα με τις αρχές της χώρας, περίπου 400.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν ή ακρωτηριάστηκαν και 500.000 παιδιά γεννήθηκαν με γενετικές ανωμαλίες, εξαιτίας της χρήσης του.
Το 1970 δημιούργησε τη ζιζανιοκτόνο ουσία glyphosate (γλυφοσικό οξύ), γνωστή με την εμπορική ονομασία Roundup. Eίναι ένα από τα πλέον διαδεδομένα σε χρήση τοξικά ζιζανιοκτόνα.
Μέχρι το 1977, η Monsanto παρήγαγε το 99% των PCBs (πολυχλωριωμένα διφαινύλια), χημικές ουσίες, που χρησιμοποιούνταν ευρέως από την αμερικανική βιομηχανία ως διηλεκτρικά και ψυκτικά υγρά (μη διασπώμενοι οργανικοί ρύποι, που προκαλούν καρκίνους και πλήθος άλλων διαταραχών).
Το 1982 επιστήμονες της Monsanto κατόρθωσαν την πρώτη γενετική τροποποίηση φυτικού κυττάρου, και πέντε χρόνια αργότερα πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες δοκιμές γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών.
To 1994 η εταιρεία παρουσίασε την συνδυαστική αυξητική ορμόνη βοοειδών(rBST), τροποποιώντας γενετικά την πεπτιδική ορμόνη BST. Η Monsanto υποσχόταν πως η χορήγηση της ορμόνης θα αύξαινε την παραγωγή γάλακτος, παραλείποντας να σημειώσει τις δραματικές αλλαγές που αυτή προκαλεί στις λειτουργίες των ζώων.
Το 2009 το 50% των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της Monsanto αφορούσαν την γραμμή παραγωγής προϊόντων Roundup, καθώς εκτός από το ζιζανιοκτόνο, η εταιρεία προχώρησε στην παραγωγή γενετικά τροποποιημένων σπόρων, ανθεκτικών στο γλυφοσικό οξύ, με την εμπορική ονομασία, Roundup Ready.
Σύμφωνα με τη Monsanto, η συνδυαστική χρήση των σπόρων με το αντίστοιχο ζιζανιοκτόνο επιτρέπει στους καλλιεργητές να σπείρουν, χωρίς να διατηρήσουν μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των φυτών, μεγιστοποιώντας την απόδοση των καλλιεργούμενων εκτάσεων. Σήμερα στις ΗΠΑ το 90% της καλλιέργειας αραβοσίτου, σόγιας, βαμβακιού, ζαχαρότευτλων και ελαιοκράμβης(canola) είναι ανθεκτική στο γλυφοσικό οξύ και επομένως έχει υποστεί γενετική μετάλλαξη.
Η εταιρεία κατοχυρώνει και ανανεώνει διαρκώς (ήδη κατοχυρωμένες) πατέντες γενετικά τροποποιημένων σπόρων, που εμφανίζουν φυσική αντίσταση σε ιούς και ζιζανιοκτόνα, αξιώνοντας, παράλληλα, την αποζημίωση της οποτεδήποτε γίνεται χρήση της τεχνολογίας της. Η καλλιέργεια της γης δεν υπακούει πλέον αποκλειστικά στους νόμους της φύσης.
Με αυτόν τον τρόπο αφενός ορισμένα είδη θεωρούνται πλέον ιδιοκτησία της Monsanto, αφετέρου οι καλλιεργητές υπογράφουν συμβόλαια με την εταιρεία, τα οποία τους δεσμεύουν και για τις μελλοντικές σπορές τους. Οι αγοραστές των σπόρων καλούνται να τους χρησιμοποιούν μία και μόνο φορά, καθώς ο σπόρος που προκύπτει μετά την πρώτη σπορά, θεωρείται και πάλι ιδιοκτησία της Monsanto, όπως άλλωστε και ο σπόρος ενός φυτού, στο όποιο έχει γίνει χρήση λιπάσματός της.
Από τα παραπάνω προκύπτει, πως η μεγαλύτερη πολυεθνική στην αγορά μεταλλαγμένων σπόρων παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της αμερικανικής, αν όχι παγκόσμιας, νομοθεσίας για την παραγωγή και τη διάθεση των μεταλλαγμένων.
Η νομοθεσία της ΕΕ, με τα κενά και τα παράθυρα που αφήνει, διευκολύνει την προώθηση των μεταλλαγμένων. Η ιχνηλασιμότητα και σήμανση δεν εφαρμόζεται για τα κτηνοτροφικά προϊόντα, ενώ προωθεί τις «ελεύθερες ζώνες» καλλιέργειας που δεν αποτρέπουν την επιμόλυνση της συμβατικής και βιολογικής γεωργίας από ΓΤΟ. Επίσης ανέχεται κατώτατο όριο επιμόλυνσης σπόρων και τροφίμων αντί για μηδενική ανοχή και αρνείται να εφαρμόζει Διεθνές Πρωτόκολλο για τη Βιοασφάλεια παρ’ ότι το έχει εγκρίνει ως ΕΕ.

ΟΧΙ στην κυριαρχία των πολυεθνικών στο χώρο της τροφής και την εξαφάνιση του μικρού παραγωγού.

ΘΕΑΤΡΟ στην Κατάληψη ΕΛΑΙΑ, Δευτέρα 24/3

ΘΕΑΤΡΟ στην  ΕΛΑΙΑ

Δευτέρα 24/3/14, 20:30

Ο ΤΥΧΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ Ντάριο Φο

από την θεατρική ομάδα 

“Οι Μηχανικοί του Φθηνού Μελοδράματος”
(Αθήνα)

τυχαιος

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Βιβή Αντωνίου
Σκηνικά – Κοστούμια: Σεμίραμις Μοσχοβάκη
Επιμέλεια μουσικής: Σπύρος (Bokos) Μανδέλος
Επιμέλεια video: Πάνος Χριστοδούλου
Επιμέλεια αφίσας: Alber Bacami
Eπιμέλεια προγράμματος: El Volo + Βacami
Διεύθυνση Παραγωγής: Αποστόλης Κόσσυβας
Υπεύθυνος επικοινωνίας/Βοηθός Παραγωγής: Ανδρέας Ψαθάς

Εμφανίζονται (με αυτή τη σειρά):
Αδάμ Δουλγεράκης – Αστυφύλακας
Σπύρος (Bokos) Μανδέλος – Αστυνόμος Μπερτότσο
Αποστόλης Κόσσυβας – Τρελός
Αλέξανδρος Αλεξόπουλος – Αστυνόμος Πιζάνι
Κώστας Κατσαρός – Διοικητής
Κέλλυ Καζιάνη – Δημοσιογράφος

Παραγωγή:
Ξανθίας Α.Μ.Κ.Ε. Θεατρικών Θεαμάτων

*παίζεται από το 2012

Ο ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

Πώς μου ήρθε αλήθεια να γράψω αυτό το έργο; Μ’ έσπρωξε η ανάγκη να φωνάξω για ό,τι γινόταν γύρω μου. Την άνοιξη του ’70 οι φίλοι της δουλειάς μας, προοδευτικοί άνθρωποι στο σύνολό τους, με πίεζαν να γράψω ένα έργο για τις βόμβες που έσκασαν σε δύο τράπεζες του Μιλάνου, με τη βεβαιότητα ότι δεν τις τοποθέτησαν προοδευτικά στοιχεία και με τη σιγουριά ότι η «αυτοκτονία» του Πινέλι, που ανακρινόταν σαν ένοχος, ήταν καθαρή δολοφονία. Πρέπει να γραφτεί ένα τέτοιο έργο, μου έλεγαν, γιατί το κοινό δεν ενημερώνεται σωστά, με αποτέλεσμα να μη νιώθει τους πραγματικούς ενόχους και να κυριεύεται από αγωνία, φόβο και άγχος. Ακόμα και οι προοδευτικές εφημερίδες της Ιταλίας σιωπούσαν, απέφευγαν να πάρουν τη σωστή θέση. Μάταια περιμέναμε όλοι κάποιο γερό ψάξιμο, μια δυνατή κραυγή διαμαρτυρίας… Τίποτα…
Έπρεπε λοιπόν κάτι να κάνουμε. Έπρεπε να βοηθήσουμε να μάθει ο κόσμος με τι τρόπο οργανώνονται οι δυναμιτιστικές ενέργειες, οι αιματοχυσίες, και από ποιους… Αρχίσαμε πρώτα-πρώτα έρευνες πάνω στην υπόθεση Πινέλι. Δικηγόροι, δημοσιογράφοι, φίλοι μας, βγάζουν φωτοαντίγραφα εγγράφων που δεν είχαν δημοσιευτεί ποτέ. Καταφέρνουμε να χώσουμε τη μύτη μας σε έγγραφα ανακρίσεων απόρρητων, με τη βοήθεια φίλων μας μέσα στις δικαστικές υπηρεσίες. Είδαμε έτσι ξεκάθαρα τα γεγονότα που μας έπεισαν ότι ο θάνατος του Πινέλι δεν ήταν αυτοκτονία αλλά σίγουρα εκπαραθύρωση.

Έτσι δημιουργήθηκε η βάση αυτής της κωμωδίας. Μάλλον φάρσας… Γιατί τόσο γελοίες, τόσο οδυνηρά γελοίες ήταν οι ενέργειες των ανακριτικών μεθόδων και οι αντιφάσεις των επίσημων δηλώσεων. Η πρεμιέρα μας έπεσε στις μέρες της δίκης. Και η επιτυχία μας ήταν τρομακτική. Γεμάτο κάθε μέρα το θέατρο. Όρθιοι, πολλές φορές πλάι μας, δίπλα στη σκηνή.
Πού οφείλεται η επιτυχία αυτού του έργου; Όχι τόσο στο ότι σατιρίζει τις οργανωμένες ψευτιές των αρχών και των οργάνων τους αλλά περισσότερο γιατί καυτηριάζει τα παχιά λόγια περί σοσιαλδημοκρατίας και καγχάζει για τα κροκοδείλια δάκρυα πολλών σοβαροφανών πολιτικών ή τη «δυναμική» αγανάκτιση μερικών άλλων για κάθε σκάνδαλο που ξέρουν πολύ καλά ότι είναι ένα σκάνδαλο-κάθαρση του συστήματος…Με αποτέλεσμα ο απληροφόρητος κοσμάκης να ξεσπάει φωνάζοντας ικανοποιημένος: «Ζήτω αυτή η μπασταρδεμένη σκατοκοινωνία μας, που σκουπίζεται με αρωματισμένο χαρτομάντηλο και που σε κάθε ρέψιμο αηδίας βάζει το χέρι μπροστά στο στόμα της σαν μια καλομαθημένη κυρία…»
Το έργο μας παίζεται από τότε με αμείωτη επιτυχία. Ίσως γιατί και η ζωή συνεχίζεται και πληθαίνουν κάθε τόσο η αιματοχυσία, οι μπόμπες και τα μεγάλα λόγια και τα μεγάλα σκάνδαλα… Πάντα από τα ίδια συστήματα που οργανώνουν τη βία και που δεν μπορούν να χωνέψουν αυτούς που δεν σκύβουν το κεφάλι. Ώσπου κάποτε αυτός ο απληροφόρητος κοσμάκης να καταλάβει τι γίνεται γύρω του και να μετατρέψει το ρέψιμο της αηδίας του σε μια τεράστια βόμβα που θα τινάξει στον αέρα όλη αυτή τη μπασταρδεμένη κοινωνία μας.

thumbnail

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/3, “Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΛΓΕΡΙΟΥ”

αλγερι copy
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/3, στις 20:30 στην Κατάληψη Ελαία
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ “Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΛΓΕΡΙΟΥ”- 1966
Ταινία πολιτική και επική, απαράμιλλου ρεαλισμού, με δομή που στηρίζεται σε δύο διαφορετικά είδη κινηματογράφου, στο ντοκιμαντέρ και το σινεμά στην κλασική του μορφή. Ταινία–ύμνος στη συλλογική μνήμη του αγώνα για ανεξαρτησία, που ακόμα παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής στην Αλγερία.
Η συναρπαστική αντιαποικιοκρατική ταινία για την αλγερινή επανάσταση βασίζεται στο βιβλίο του Saadi Yacef «Αναμνηστικά από τη Μάχη του Αλγερίου» με κύριο σκηνογραφικό φόντο τις διώξεις, τα βασανιστήρια, τις συλλήψεις στις δαιδαλώδεις φτωχογειτονιές της Κάσμπα, κάστρου του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου FLN στην πρωτεύουσα Αλγέρι.
Το επικό αυτό φιλμ απαράμιλλου ρεαλισμού ακολουθεί τα χνάρια νεορεαλιστών πρωτοπόρων δημιουργών.
Σε αντίθεση όμως με το πνεύμα του νεορεαλισμού το κύριο ιστορικό γεγονός που απεικονίζεται μέσα από σύνθεση ντοκουμενταρίστικων αναπαραστάσεων στους αυθεντικούς τόπους και με μη επαγγελματίες ηθοποιούς, δεν είναι μηδαμινής αλλά ύψιστης σημασίας.
Οι χαρακτήρες παρουσιάζονται σύνθετοι –με τη συμβολή των γυναικών στην υπόθεση της ανεξαρτησίας, ζωτική– ενώ οι σημαντικές λεπτομέρειες αγγίζουν ως και τις μορφές που εμφανίζονται έστω για κάποια δευτερόλεπτα και αποσπούν την προσοχή του θεατή!
Ο δεξιοτεχνικός χειρισμός του πλήθους μεταδίδει το πάθος των πραγματικών γεγονότων.

Η δύναμη της ταινίας πάνω στο κοινό υπήρξε καθοριστική, τόσο που οι γαλλικές κυβερνήσεις την είχαν απαγορεύσει μέχρι το 1971.
Από τις μεγαλύτερες ταινίες του 20ού αιώνα.

Σενάριο: Τζίλο Ποντεκόρβο, Φράνκο Σολίνας
Παίζουν: Ζαν Μαρτέν, Μπραχίμ Χατζαντί, Ούγκο Παλέτι, Γιασέφ Σααντί κ.ά.
Παραγωγή: ΑΛΓΕΡΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ (1966)
Μουσική: Ένιο Μορικόνε – Τζίλο Ποντεκόρβο
Continue reading

ΚΥΚΛΟΣ ΑΥΤΟΜΟΡΦΩΣΗΣ με θέμα “Ρίζες & Ανατομία του ναζιστικού φαινομένου”

αυτομόρφωση 2014 αντίγραφο

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ: 
“Οι ρίζες της ναζιστικής βίας” Ένζο Τραβέρσο
Ο στόχος αυτού του δοκιμίου δεν είναι να αποκαλύψει τα “αίτια” του εθνικοσοσιαλισμού, σε κάποια ντετερμινιστική προοπτική, αλλά μάλλον “ρίζες”, δηλ. στοιχεία που συγκροτούν ένα ιστορικό φαινόμενο και γίνονται ουσιώδη συστατικά του μόνο αφού έχουν συμπυκνωθεί και αποκρυσταλλωθεί εντός του. Οι πολιτισμικές ρίζες του ναζισμού εντοπίζονται στον μακρό 19ο αιώνα, αφενός σε μια σειρά θεσμούς (φυλακή, στρατώνας, εργοστάσιο) που διέπονται από ένα σύνολο νέων αρχών (πειθαρχία του χρόνου και των σωμάτων, εξορθολογισμός της διοίκησης, υποταγή στις μηχανές) αφετέρου στην κατάχτηση και αποικιοποίηση του εξωευρωπαϊκού χώρου, ιδιαίτερα της Αφρικής. Σε τούτα τα γεγονότα αντιστοιχεί, στο ιδεολογικό επίπεδο, η κατασκευή ρατσιστικών στερεότυπων που αντλούν κατά πολύ στοιχεία από τον επιστημονισμό του ύστερου 19ου αιώνα: ο “ταξικός ρατσισμός” θέτει σε όρους “φυλής” και μέσα από την έννοια της “έμφυτης εγκληματικότητας” το κοινωνικό ζήτημα, δηλ. το πρόβλημα των εργαζόμενων τάξεων, που ταυτίζονται με τους “αγρίους” του αποικιακού κόσμου, ενώ μια νέα ερμηνεία του πολιτισμού, βασισμένη πάνω στα μοντέλα του ευγονισμού και του κοινωνικού δαρβινισμού, συνδυάζεται με την ιμπεριαλιστική αγόρευση σχετικά με την “εξαφάνιση των κατώτερων φυλών”, θεωρητική νομιμοποίηση των αποικιακών γενοκτονιών. Αναδύεται τέλος μια νέα εικόνα του Εβραίου -στηριγμένη κατά πολύ πάνω στη φιγούρα του διανοούμενου- που χρησιμοποιείται ως μεταφορά για μια υποτιθέμενη ασθένεια του κοινωνικού σώματος. Η έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που διαλύει τη μακαριότητα και τις ψευδαισθήσεις της φιλελεύθερης τάξης πραγμάτων, πραγματοποιεί μια σύγκλιση όλων αυτών των επιπέδων μέσα σ’ ένα περιβάλλον ασύλληπτης έως τότε βίας. Με το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, και μπροστά στην απτή απειλή των εργατικών επαναστάσεων, το σκηνικό που επέτρεψε τη ναζιστική σύνθεση έχει ήδη στηθεί. Ο Traverso τονίζει ότι, μολονότι το Άουσβιτς αποτελεί, κατ’ αυτή την έννοια, νόμιμο τέκνο της δυτικής κουλτούρας, αυτό δεν σημαίνει ότι αποκαλύπτει τη βαθύτερη ουσία της Δύσης ή την αναπότρεπτη κατάληξή της αλλά “μια από τις δυνατότητές της, μια από τις όψεις της, μια από τις πιθανές παρεκκλίσεις της”.
 “Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ” της Χάννα Άρεντ.
Η φιλόσοφος Χάννα Άρεντ (1906-1975) κάλυψε τη δίκη του Άιχμαν για το περιοδικό “The New Yorker”, στο οποίο η έκθεσή της δημοσιεύθηκε ως μια σειρά άρθρων το 1963. Γι’ αυτή την αναθεωρημένη και διευρυμένη έκδοση του βιβλίου, η συγγραφέας πρόσθεσε υλικό που έγινε γνωστό μετά τη δίκη και έναν Επίλογο στον οποίο αναφέρεται στις συζητήσεις που προκάλεσε το βιβλίο. Το βιβλίο είναι πολύτιμο και για άλλον ένα λόγο: παρουσιάζει συνοπτικά το τι έγινε με τους εβραίους 
στην κάθε ευρωπαϊκή χώρα ξεχωριστά. Γιατί, σε αντίθεση με τον διαδεδομένο μύθο, δεν είχαν όλες οι χώρες την ίδια στάση απέναντι στους εβραίους. Άλλες υπάκουσαν στους ναζί, άλλες τους εναντιώθηκαν. Κι αυτό οφειλόταν σε πολλούς παράγοντες, που εξετάζονται στο βιβλίο και μας δίνουν πολλά μαθήματα για το μέλλον σχετικά με την οποιαδήποτε μειονότητα υφίσταται διώξεις. Ο Άντολφ Άιχμαν ήταν ο αξιωματούχος του Γ΄ Ράιχ ο “ειδικός στο εβραϊκό πρόβλημα”. Ισραηλινοί πράκτορες τον συνέλαβαν στην Αργεντινή, τον μετέφεραν στο Ισραήλ, εκεί δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το 1961. Το πρόβλημα με τον Άιχμαν ήταν ότι υπήρχαν πολλοί σαν κι αυτόν και ότι οι περισσότεροί τους δεν ήταν διεστραμμένοι ούτε σαδιστές, αλλά ήταν, και εξακολουθούν να είναι, φοβερά και τρομερά φυσιολογικοί.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ PHOTOSHOP στην ΕΛΑΙΑ

Photoshop_afisa_1Σας πληροφορούμε ότι το Σάββατο 22/2, 17:00, στην Κατάληψη Ελαία, θα πραγματοποιηθεί σεμινάριο πάνω στην επεξεργασία εικόνας (πρόγραμμα adobe photoshop).

Καλό είναι να φέρετε το pc σας εγκαίρως για να εγκαταστήσουμε το πρόγραμμα. (για να παρακολουθήσετε το σεμινάριο δεν είναι απαραίτητο να φέρετε pc)
Υπενθυμίζουμε ότι αύριο Πέμπτη 20/2 θα πραγματοποιηθεί το δεύτερο μέρος του σεμιναρίου “σώμα χωρίς όργανα” στις 18:00-21:00 στην Ελαία.

14/2 ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ “LUCKY PEOPLE CENTER INTERNATIONAL”

lucky people center
Με αφορμή τον κύκλο σεμιναρίων
“σώμα χωρίς όργανα” που θα ξεκινήσει από αύριο στην κατάληψη ελαία από την ομάδα Θέατρο Ανάποδα https://theatroanapoda.wordpress.com/

ΠΡΟΒΟΛΗ του ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
“LUCKY PEOPLE CENTER INTERNATIONAL”
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/2, 20:30, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΛΑΙΑ

Οι Lucky People Center είναι μια κολεκτίβα από τη Σουηδία αποτελούμενη από μουσικούς και multi-media καλλιτέχνες.
Το Lucky People Center International είναι ένα flash-cut ντοκιμαντέρ που χρησιμοποιεί ένα παλλόμενο techno beat πίσω από ένα μοντάζ εικόνων με συζητήσεις, συνεντεύξεις, περφόρμανς, ποίηση και χορό. Γυρισμένο σε διάστημα πολλών ετών σε διάφορες γωνιές του κόσμου μερωσικούς, αγγλικούς, ιαπωνικούς και άλλους διαλόγους.

Θέατρο Ανάποδα Kύκλος σεμιναρίων ‘σώμα χωρίς όργανα’

Θέατρο Ανάποδα
Kύκλος σεμιναρίων
‘σώμα χωρίς όργανα’

σεμινάριο
Ένα σεμινάριο γεωμετρικής αφαίρεσης πάνω στο σώμα με στόχο τη δημιουργία
ενός πρώτου υλικού για τη μελέτη του εργου ‘Μηχανή Άμλετ’ του Heiner Muller. Το
σεμινάριο θα ερευνήσει τη ρυθμική δράση ως εξίσωση της κίνησης σε συνάρτηση
με την πολλαπλή χρήση ενός αντικειμένου και θα πραγματοποιηθεί στο χώρο της
κατάληψης ελαία δίνοντας έμφαση στον ίδιο τον περιβάλλοντα χώρο της Ελαίας.
∆ιάρκεια 10 ώρες,
Πέμπτη 13/02 – 18:00-21:00
Πέμπτη 20/02 – 18:00-21:00
Πέμπτη 27/02 – 18:00-22:00
Το σεμινάριο απευθύνεται σε καλλιτέχνες του δρόμου, performers, ηθοποιούς,
εικαστικούς, μουσικούς και σε όσους ενδιαφέρονται να ερευνήσουν τα εκφραστικά
τους εργαλεία.
Για περισσότερες πληροφορίες ή για κάποιο αντίγραφο του έργου (‘Μηχανή
Άμλετ’) επικοινωνήστε μαζί μας στο email : theatroanapoda@yahoo.com
theatroanapoda
https://theatroanapoda.wordpress.com/

Προβολή: Venuto Al Mondo+ bar οικον. ενίσχυσης/ Παρ 7/2, 20.00 Citta Futura

venuto al mondo

Το Κινούμενο Κινηματικο Βιβλιοπωλείο Citta Futura <citta.futura.corfu@gmail.com> διοργανώνει
Προβολή ταινίας: Venuto Al Mondo + bar οικον.ενίσχυσης την Παρ 7/2, 20.00
στην Κατάληψη Ελαία


Venuto Al Mondo

Η παθιασμένη σχέση της ιταλίδας Τζέμα (PenelopeCruz) και του αμερικανού Ντιέγκο (EmileHirsch) θα δοκιμαστεί από ένα αξεπέραστο πρόβλημα στειρότητας.  Η εμμονή του ζευγαριού να αποκτήσει παιδί θα το οδηγήσει στο Σαράγεβο,  όπου οι δυο τους θα αναζητήσουν μια παρένθετη μητέρα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή,  όμως,  θα ανάψει η σπίθα του εμφυλίου (1992-1995) σε ολόκληρη τη Βοσνία,  με την πόλη να πολιορκείται από τα σερβικά στρατεύματα και τις παραστρατιωτικές φασιστικές ομάδες των Τσετνικ , καθορίζοντας με δραματικό τρόπο τις ζωές τους…

Στο φόντο της ταινίας αναδεικνύονται τα εγκλήματα των σέρβων εθνικιστών αλλά και η σπουδαία μάχη της πολυεθνικής πόλης του Σαραγεβο όπου εβραίοι, μουσουλμάνοι και χριστιανοί αντιστάθηκαν μέχρι τέλους στις επιθέσεις του σερβικού τακτικού στρατού και των παραστρατιωτικών.

Μια ταινία για τη διάσωση της μνήμης όλων εκείνων που χάθηκαν και ξεχάστηκαν στο σφαγείο του εμφυλίου της Βοσνίας.

Μια ταινία για να ανανεώσουμε το μίσος μας για τον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό, αλλά και για όσους και όσες βάφτισαν τους σέρβους μακελάρηδες «ορθόδοξους αδερφούς».

HANNAH ARENDT (προβολή ταινίας Παρ. 31/1, 20:30)

ΧΑΝΑ ΑΡΕΝΤΗ Γερμανο-εβραία φιλόσοφος Χάνα Άρεντ αναλαμβάνει να καλύψει για το αμερικανικό περιοδικό «New Yorker» τη δίκη του ναζί εγκληματία Άντολφ Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ και σοκάρει τους πάντες με τη θαρραλέα, αντισυμβατική προσέγγισή της.

 

Η πιο δύσκολη μνήμη είναι πάντα η μνήμη του παρόντος.
Είναι πιο εύκολο να καλλιεργούμε μνήμες μακρινές που συγκινούν χωρίς να διαπερνούν τη ζωή μας, αντί να τις χρησιμοποιούμε γι αυτό που είναι απαραίτητες: να μας κάνουν να αντιλαμβανόμαστε αυτό που ζούμε.
Σε πενήντα χρόνια, μπορεί να μας ζητηθεί να απαντήσουμε:
Μα δεν είδατε; Δεν καταλάβατε;
Κι εμείς μπορεί να απαντήσουμε όπως τόσοι άλλοι απάντησαν:
 Όχι, δεν είχα δει, δεν είχα καταλάβει…
ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ “ΚΑΛΑ” ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ