Το Σάββατο 8/1 πραγματοποιήθηκε στην Κέρκυρα από την κατάληψη Ελαία και αλληλέγγυους μικροφωνική ενάντια στην καταστολή και αλληλεγγύης στον Χρήστο Πολίτη, στην πλατεία Γεωργάκη.Μαζί με το κείμενο ενάντια στην καταστολή μοιράστηκε και κείμενο για τη δολοφονία της 6χρονης Ρομά στο Μενίδι καθώς και το γράμμα του Χρήστου Πολίτη (το οποίο υπαρχει εδώ:http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1241353).

.

ΚΑΓΚΕΛΑ ΑΟΡΑΤΑ, ΚΑΓΚΕΛΑ ΟΡΑΤΑ. ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΣΑΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΝ

Ελλάδα 2011. Η μεταπολίτευση ολοκληρώθηκε. Η χούντα είναι ζωντανή. Γκεστ σταρ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εργασιακά δικαιώματα αιώνων, κατακτημένα με αίμα, καταργούνται, η μισθωτή σκλαβιά γίνεται ποθητός στόχος για ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, που υποκύπτει στην τρομοκρατία της ανέχειας και της φτώχειας. Οι ζωές και ο ελεύθερος χρόνος μας ελαστικοποιούνται μαζί με τις συνθήκες εργασίας, οι αμοιβές συρρικνώνονται, η ζωή μετατρέπεται στην καλύτερη περίπτωση σε επιβίωση. Η οικονομική ελίτ συνεχίζει να απομυζά τον κοινωνικό πλούτο και να κερδίζει ακόμη περισσότερο, με ευκαιρία την οικονομική ύφεση, εις βάρος των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Ο εχθρός που μέχρι τώρα κατοπτριζόταν στο πρόσωπο του “κακού” μετανάστη δεν μπορεί πια να πείσει παρά μόνο τους ηλίθιους. Τραπεζίτες, εργολάβοι, βιομήχανοι, εφοπλιστές, μιζαδόροι και μεσάζοντες, παρέα με το κράτος επιβάλλουν μέτρα ως μοναδική λύση για μία κρίση που είναι εγγενής στο καπιταλιστικό σύστημα. Με μπροστάρη το ΔΝΤ επιχειρούν να επιβάλλουν την κοινωνική ειρήνη, την ίδια ώρα που εξαπολύουν ολομέτωπο πόλεμο στην κοινωνία.

Βασικές τους μέθοδοι είναι η διασπορά του φόβου, της προπαγάνδας, η όξυνση του κοινωνικού αυτοματισμού (δηλαδή της λογικής “όλοι εναντίον όλων”) και φυσικά, όπως σε κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς, η εντατικοποίηση της καταστολής.

Το νομικό οπλοστάσιο της κοινοβουλευτικής δικτατορίας εμπλουτίζεται με νομοθετήματα που στοχεύουν στο φρόνημα. Ο τρομονόμος πλέον μετατρέπει ακόμη και μία πορεία ή απεργία σε τρομοκρατική ενέργεια. Ο κουκουλονόμος μετατρέπει το κασκόλ σε κακούργημα. Οι κάμερες νόμιμα πλέον παρακολουθούν και φακελώνουν, ηλεκτρονικά αυτή τη φορά, όσους τολμούν να διαδηλώσουν.

Δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου – λάμψης, πλαστικές σφαίρες και ξύλο, ήρθαν να ολοκληρώσουν την εικόνα της δημοκρατίας, με την επανεμφάνιση βέβαια και της απαραίτητης για κάθε καθεστώς νεοαποκτηθείσας αύρας, που βοηθά στην καταστολή κάθε “τρομοκράτη”.

Κάθε άνθρωπος που ακόμα τολμά να αγωνίζεται και να διατηρεί υπερήφανα την πολιτική του ταυτότητα, χωρίς πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, είναι ένοχος.

Σημαντικό ρόλο στην καταστολή και στη δικαιολόγησή της έχουν τα ΜΜΕ, που στοχοποιούν τα πιο ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας, και ειδικά τον αναρχικό / αντιεξουσιαστικό χώρο. Συκοφαντούν, απαξιώνουν και αποκρύπτουν άλλωστε κάθε κοινωνικό αγώνα, όποια μορφή και αν έχει, σύμφωνα πάντα με τα κρατικά και οικονομικά συμφέροντα.

Ένα παράδειγμα της ωμής καταστολής είναι η επίθεση στους κατοίκους της Κερατέας και της Λαυρεωτικής που αγωνίζονται ενάντια στη μετατροπή της γης σε χωματερή, όπως έπραξαν και οι κάτοικοι της Λευκίμμης. Οι κρατικές δυνάμεις του Μπόμπολα χρησιμοποίησαν άφθονα χημικά, πλαστικές σφαίρες και ξύλο κατά όσων αντιστέκονταν, ενώ την τιμητική του είχε και το νέου τύπου τεθωρακισμένο (αύρα), που έκανε την παρθενική του εμφάνιση στην έως και σήμερα στρατοκρατούμενη περιοχή.

Η εκκένωση της αναρχικής κατάληψης Ναδίρ με 11 συλληφθέντες στις 4.12.2010 αλλά και της κατάληψης Μαραγκοπούλειο, με 9 συλληφθέντες στις 28.12.2010 χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο, δείχνει ξεκάθαρα τη διάθεση του κράτους να καταστείλει οτιδήποτε εχθρικό προς το υπάρχον.

Στη μεγάλη γενική απεργία – πορεία στις 15.12.2010 το κράτος έδειξε ακόμη μια φορά τα δημοκρατικά του αντανακλαστικά ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο καταστολής και χτυπώντας το σύνολο της πορείας των 100.000 ανθρώπων. Το ίδιο περίπου συνέβη και στις 6.12.2010 όπου με χρήση χημικών κατά την προσυγκέντρωση, ανάγκασε την πορεία διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του δεκαεξάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου να ξεκινήσει πριν την προγραμματισμένη ώρα. Την ίδια μέρα στη Λάρισα δικάζονταν με τον τρομονόμο 11 ανήλικοι μαθητές που συνελήφθησαν στις 6.12.2008.

Αισχρότερη ακόμα μορφή καταστολής που καταπατά κάθε έννοια δικαιοσύνης, ακόμη και για την αστική δημοκρατία, είναι η σύλληψη και προφυλάκιση του Χρήστου Πολίτη. Αν και το κράτος συνηθίζει να ποινικοποιεί φιλικές, οικογενειακές και συντροφικές σχέσεις, στην περίπτωση του Χρήστου δεν υπήρχαν καν αυτές. Παρόλο που δεν γνωρίζει κανέναν από τους συγκατηγορούμενούς του, ούτε προκύπτει ότι συναντήθηκε ποτέ με κάποιον από αυτούς, παρά το ότι στο σπίτι του δεν βρέθηκε το παραμικρό ενοχοποιητικό στοιχείο, φαίνεται να αποτελεί ατράνταχτο τεκμήριο ενοχής το ότι φέρεται να ήπιε ποτό με “άγνωστο άτομο” το οποίο προηγουμένως είχε φάει σουβλάκια με κάποιον από τους κατηγορούμενους. Όσο αστείο και αν ακούγεται αυτό, ο Χρήστος Πολίτης βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές Γρεβενών, χωρίς να μπορεί να έχει επαφή με συγγενείς, φίλους και δικηγόρους, ουσιαστικά επειδή είναι και δηλώνει αναρχικός.

Βέβαια, όπως σε κάθε καθεστώς, έτσι και σε αυτό, απαραίτητο συμπλήρωμα της κρατικής τρομοκρατίας είναι η δράση των παρακρατικών. Ως αναπόσπαστο κομμάτι του κράτους, αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας όσα το κράτος δυσκολεύεται επίσημα να κάνει.

Στις 24.10.2010, εμπρηστική επίθεση δέχτηκε το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου. Την 1.12.2010 και την 7.12.2010 εμπρηστικές επιθέσεις δέχεται και ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος “Αγρός” στο Πάρκο Τρίτση στην Αθήνα. Σ’ αυτές τις επιθέσεις, οι παρακρατικοί αρκέστηκαν να υπογράψουν με σβάστικες το έργο τους.

Στην περίπτωση όμως του εμπρησμού του αυτοδιαχειριζόμενου ραδιοφώνου “Radio Revolt” στις 9.11.2010, προσπάθησαν να εγκλωβίσουν μέσα στο φλεγόμενο χώρο τους συντρόφους που ήταν εκεί, με σκοπό να τους κάψουν ζωντανούς. Έπειτα, κατέφυγαν στο πλευρό των ΜΑΤ που έφτασαν στο σημείο. Μαζί εμπόδιζαν την είσοδο στην πυροσβεστική, την ίδια ώρα που ο Πρύτανης (το ράδιο στεγάζεται σε πανεπιστημιακό χώρο) έκοβε την παροχή νερού, καθιστώντας αδύνατη την κατάσβεση της φωτιάς.

Όλα τα παραπάνω δεν τα αναφέρουμε απλά επιζητώντας αλληλεγγύη, αλλά μας αφορούν, σε αφορούν άμεσα. Όσα με αγώνες κατακτήθηκαν, με αγώνες χρειάζεται να ξανακατακτηθούν. Όσοι, μέσα στην ψευδαίσθηση της κατανάλωσης θεωρούν πως αυτά αγγίζουν μόνο κάποιες κοινωνικές μειοψηφίες, εθελοτυφλούν. Η ταξική επίθεση κράτους και παρακράτους στην κοινωνία έχει ήδη γενικευτεί, και σύντομα θα αφορά και τον πλέον “φιλήσυχο πολίτη”. Το κράτος προετοιμάζεται και εξοπλίζεται για να αντιμετωπίσει τη συσσωρευμένη κοινωνική οργή και να καταπνίξει κάθε φωνή, σκέψη και δράση αντίστασης και διεκδίκησης.

– Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ. ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ. Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΣ Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ.

– ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ.

– ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ. ΑΓΩΝΕΣ ΕΞΕΓΕΡΤΙΚΟΙ.

ΜΙΑ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΙΣΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Τετάρτη 5/1/2011. Δικυκλιστής μπάτσος της ομάδας ΔΙ.ΑΣ χτυπά και παρασέρνει 6χρονο κοριτσάκι για περίπου 100 μέτρα σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, όπου και το εγκαταλείπει αιμόφυρτο, με αποτέλεσμα να πεθάνει δύο ώρες αργότερα στο νοσοκομείο.

Το γεγονός ότι το κοριτσάκι ήταν αθίγγανο και ότι το περιστατικό συνέβη στο Μενίδι Αττικής καθόλου τυχαίο δεν είναι.

Οι δίκυκλοι δολοφόνοι, που όποιος τους έχει δει εν ώρα δράσης περίμενε ότι κάποια στιγμή θα το έκαναν κι αυτό, μιλούν για τροχαίο ατύχημα. Όμως, η ματσό και καουμπόικη συμπεριφορά τους, η κατασταλτική αλαζονεία, οι συνεχείς παραβάσεις του ΚΟΚ, οι επιθέσεις σε πορείες, οι εμβολισμοί πεζών διαδηλωτών με τις μηχανές τους, αλλά και το καθεστώς ατιμωρησίας τους, μόνο τροχαίο ατύχημα δεν δείχνουν.

Ο διάχυτος ρατσισμός τους και η αντιμετώπιση των μειονοτήτων εν γένει σαν να επρόκειτο για εγκληματίες και για κάτι λιγότερο από ανθρώπους, συνέβαλαν στη δολοφονία του 6χρονου κοριτσιού.

Το ότι ο μπάτσος αφέθηκε ελεύθερος λίγες ώρες μετά το συμβάν, δεν προξενεί καμία εντύπωση, καθώς δεν περιμέναμε ότι η αστική δικαιοσύνη θα καταδικάσει κάποιο από τα τσιράκια του κράτους. Στυλοβάτες και οι δύο του σύγχρονου καθεστώτος, οι μπάτσοι πράττουν και οι δικαστές αθωώνουν, όπως η εξουσία επιτάσσει.