«Απέναντι σε ένα σύστημα που υποβιβάζει κάθε ελευθερία και αξιοπρέπεια και δημιουργεί μια ασφυκτική κοινωνική πραγματικότητα, επιλέξαμε να λειτουργήσουμε με εντελώς διαφορετικές αρχές, και ταυτόχρονα να τις προτάξουμε ως ένα διαφορετικό τρόπο οργάνωσης. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας δημιουργήθηκε ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος.», απόσπασμα από το καταστατικό λειτουργίας της κατάληψης Ελαία.
Η κατάληψη Ελαία είναι ένας απελευθερωμένος κοινωνικός χώρος ο οποίος, μέσα από τη δράση του και τα προτάγματά του, προωθεί στην τοπική κοινωνία της Κέρκυρας το όραμα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς, χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Μέσα στα οχτώ χρόνια λειτουργίας της, η Ελαία έχει παραγματοποιήσει πολιτικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις χωρίς εισιτήριο, έχει οργανώσει μαθήματα αυτομόρφωσης, έχει συμβάλλει στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας γης, έχει παρέμβει καθοριστικά σε σημαντικά τοπικά ζητήματα, έχει προβεί σε δράσεις αντιπληροφόρησης, έχει προωθήσει κινήσεις αλληλεγγύης σε πρόσφυγες, μετανάστες, εργαζόμενους, πολιτικούς κρατούμενους, θύματα ρατσισμού κ.α. Ταυτόχρονα, η Ελαία αποτελεί τη στέγη πολιτικών ομάδων και εγχειρημάτων με αντικείμενο την τέχνη, την οριζόντια διάχυση της γνώσης, την αγροτική παραγωγή και οτιδήποτε άλλο ικανοποιεί την ανθρώπινη ανάγκη για δημιουργικότητα και έκφραση. Η Ελαία είναι ένας χώρος με ελευθεριακό πρόσημο, που αντιτίθεται στη λογική του εμπορίου, του θεάματος, της εξουσίας και των διαχωρισμών, και γι’ αυτό αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους όσους παλεύουν ενάντια στο υπάρχον σύστημα επιβολής και κυριαρχίας.
Φυσικά, ένας τέτοιος χώρος δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί διαχρονικό στόχο κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων. Μια τέτοια επίθεση συνέβη το βράδυ του Σαββάτου, 27 Μαΐου, από «αγνώστους» που κατέστρεψαν ένα σωλήνα νερού στο εξωτερικό μέρος του κτιρίου, ενώ έσπασαν και ένα τζάμι στο εσωτερικό του. Πρόκειται για την τρίτη επίθεση που δέχεται η κατάληψη Ελαία μέσα σε διάστημα ενάμιση χρόνου, καθώς τον Ιούνιο του 2016 πραγματοποήθηκε διακοπή της ηλεκτροδότησης του κτιρίου, τρεις ημέρες πριν τη συναυλία της συνέλευσης ‘αναρχικών-αντιεξουσιαστών για την επαναπροώθηση της DIY λογικής’ , ενώ τον Οκτώβριο του 2015, αμέσως μετά το αντιφασιστικό διήμερο που είχε πραγματοποιηθεί στην ευρύτερη γειτονιά της Γαρίτσας, θρασύδειλοι παραβίασαν την πόρτα του κτιρίου και πήραν έναν υπολογιστή, ηχεία και μέρος των τροφίμων που είχαν συγκεντρωθεί για τους πρόσφυγες. Περιστατικά που έρχονται να προστεθούν στο μακρύ κατάλογο των επιθέσεων που έχει δεχτεί ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος του νησιού, αποκορύφωμα των οποίων αποτέλεσαν οι εμπρηστικές επιθέσεις ενάντια σε καταλήψεις-δύο στη Ελαία, τον πρώτο καιρό της λειτουργίας της, και μία στην κατάληψη Δράκα το 2012.
Οι ενέργειες κατά της κατάληψης Ελαία δεν είναι ούτε μεμονωμένες, ούτε ασύνδετες με το γενικότερο πολιτικό κλίμα. Αντίθετα, αποτελούν μέρος μιας γενικευμένης προσπάθειας καταστολής των αυτοοργανωμένων χώρων, που, τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται σε έξαρση. Ορφανοτροφείο, Hurriya και Μανδαλίδειο στη Θεσσαλονίκη, Αλκιβιάδου 9 και Βίλα Ζωγράφου στην Αθήνα, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι στο Αγρίνιο, Αντιβίωση και Acta et Verba στα Γιάννενα είναι μόνο μερικές από τις καταλήψεις που δέχτηκαν την «επίσκεψη» των αστυνομικών και δικαστικών μηχανισμών. Ταυτόχρονα, αυξάνεται συνεχώς και ο αριθμός των κατειλημμένων χώρων που έχουν δεχτεί επίθεση από παρακρατικούς φασίστες, τσιράκια των αφεντικών και κάθε είδους κοινωνικούς κανίβαλους. Πρόκειται για μια πρακτική που στοχεύει αφ’ ενός στην αποδυνάμωση των κινηματικών υποδομών, και αφ’ ετέρου στον εκφοβισμό του κόσμου που συμμετέχει ενεργά σε συλλογικές διαδικασίες.
Η πρακτική αυτή δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Κι αυτό γιατί όλοι όσοι ενορχηστρώνουν και πραγματοποιούν τέτοιου είδους επιθέσεις, όλοι αυτοί οι μπάτσοι , δικαστές, τοπικοί άρχοντες, φασίστες, τσιράκια των αφεντικών, όλοι αυτοί δεν κατανοούν το σημαντικότερο: ότι οι καταλήψεις δεν είναι μόνο οι τοίχοι των κτιρίων, αλλά κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Οι καταλήψεις είναι οι σχέσεις συντροφικότητας που αναπτύσσονται στο εσωτερικό τους, είναι οι ιδέες για ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας, είναι οι χώροι όπου στεγάζονται οι συλλογικές μας ανάγκες και επιθυμίες.Οι καταλήψεις είναι η έμπρακτη αμφισβήτηση του κράτους, του κεφάλαιου και της ιδιοκτησίας, και ταυτόχρονα η εφαρμογή των προταγμάτων της Αντίστασης, της Αλληλεγγύης και της Αυτοοργάνωσης. Κι αυτά κανένα σπασμένο τζάμι, κανένα κομμένο καλώδιο ρεύματος, κανένας σπασμένος σωλήνας νερού, κανένας καμμένος τοίχος δεν μπορεί να τα καταστρέψει.