Τα καθεστωτικά μέσα στον συνήθη ρόλο τους ως διαμεσολαβητές της εξουσίας, προσπαθούν να προλειάνουν το έδαφος για τον ταξικό/κοινωνικό πόλεμο που ήδη έχει ξεκινήσει σε κάθε αντιστεκόμενο κομμάτι της κοινωνίας.

Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι το Ινστιτούτο Ελαίας ΔΕΝ είναι κατειλημμένο σε όλα του τα κτήρια! Όπως έχουμε ξανααναφέρει, ο ευρύτερος χώρος αποτελείται από 3 κτήρια (της πρώην υπηρεσίας, ένα ετοιμόρροπο πολυόροφο και το παλιό λιοτρίβι). Υπό κατάληψη τελεί μόνο το εγκαταλλελειμένο για χρόνια παλιό λιοτρίβι, όπου στεγάζεται ο κοινωνικός χώρος της κατάληψης Ελαία. Στο προαναφερθέν ετοιμόρροπο, στο οποίο η κατάληψη Ελαία δεν διατηρεί την ίδια σχέση κοινωνικής ιδιοκτησίας, στεγάζονταν κατά καιρούς μετανάστες εργάτες, απεγνωσμένοι και αποδιωγμένοι από πολλές γειτονιές. Ήταν τιμή μας να γειτονεύουμε με αυτούς τους ανθρώπους, όσο σύντομη κι αν καθίστατω αναγκαστικά η σχέση μας. Γιατί για μας, η προσπάθεια παρανομοποίησης των πιο εξαθλιωμένων και υποτιμημένων κομματιών της εργατικής τάξης θα μας βρίσκει πάντα απέναντι. Όσο προσπαθούν τα καθεστωτικά μέσα να εντείνουν τα αισθήματα ανασφάλειας και φόβου, τόσο εμείς θα προτάσσουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε κομμάτι των εκμεταλλευομένων.

Όσον αφορά στο “πρωτοσέλιδο”, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η εξαθλίωση και η γκετοποίηση γεννούν βία. Βία της οποίας τον γεννήτορα δεν αναγνωρίζουμε στα ίδια τα υποκείμενα που καταλήγουν να την φέρουν, αλλά σε ένα σύστημα βαθιάς ταξικής ανισότητας, στο οποίο όλοι εν δυνάμει περισσεύουμε. Και ενάντια στο οποίο αντιστεκόμαστε. Ωστόσο, η βία που ασκείται ανάμεσα στα εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας μας λυπεί βαθιά, ενώ ταυτόχρονα γίνεται βούτυρο στο ψωμί των κατασταλτικών μηχανισμών.

Η πολιτική μας εξόντωση δεν θα επιτευχθεί με τέτοια αστεία λιβελογραφήματα. Οι αγώνες μας και οι προσωπικές  σχέσεις που χτίζουμε θα είναι πάντα ισχυρότερες. Από εκεί και πέρα ο καθένας διαλέγει μεριά.