Στο φετινό κύκλο αυτομόρφωσης ξεκινάμε με ένα κείμενο για την κρίση. Συγκεκριμένα επισυνάπτουμε το κείμενο «Υποσχετικές επιστολές: από τη κρίση στα κοινά» της συλλογικότητας Midnight Notes. Το κείμενο αυτό είναι το πρώτο από μία σειρά κειμένων που θα μελετήσουμε φέτος στην Ελαία. Το κείμενο περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Commons vs Crisis» που εκδόθηκε από το «Rebel:Θεωρία και ανάλυση για το ανταγωνιστικό κίνημα».
Την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου και ώρα 7:30 στο χωρο της κατάληψης θα συζητήσουμε πάνω σε ένα μέρος του κειμένου αυτού.
Η υλη της πρώτης συνάντησης είναι:
Από την αρχή (σελ. 96) έως την παράγραφο 3α (σελ. 121)
Το link απο το rebel εδω: http://www.rebelnet.gr/
…………………………………
Επειδή το συγκεκριμένο κείμενο αναφέρει τον Κευνσιανισμό και το New Deal σας στέλνουμε έναν σύντομο σχολιασμό ενός συντρόφου για το συγκεκριμένο θέμα.
Την δεκαετία του 30 στην Αμερική είχαμε την μεγάλη ύφεση (αμέσως μετα το Κραχ του 29). Η εργατική τάξη τότε ήταν και οργανωμένη και δυνατή. Ο Ρούσβελτ είχε δυο επιλογές: Η μια να προβεί σε γενική υποτίμηση της κοινωνικής ζωής (κάτι σαν αυτό που συμβαίνει και σήμερα στην Ελλάδα). Δεν το έκανε όμως γιατί η εργατική τάξη ήταν δυνατή και υπήρχε κίνδυνος επανάστασης (τότε υπήρχε και το αντίπαλο δέος της κομμουνιστικής Ρωσίας) . Η άλλη λύση _που την εφάρμοσε κιόλας- ‘ήταν να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με την εργατική τάξη και να συμφωνήσουν. Έτσι έγινε το New Deal: δηλαδή αναγνώριση της δύναμης της εργατικής τάξης (και των σωματείων), αύξηση της παραγωγικότητας με αντάλλαγμα αυξήσεις τους μισθούς (και άρα μεγαλύτερη κατανάλωση) και το κοινωνικό κράτος. Το κοινωνικοοικονομικό σύστημα ονομάστηκε κευνσιανισμος. Στον κευνσιανισμο (που άντεξε μέχρι την δεκαετία του 70) η εργατική τάξη έχασε την δύναμη της γιατί εχασε μερος της ταξικής της συνείδησης. Βέβαια προηγήθηκε και ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Την δεκαετία του 60 και 70 οι εργάτες άρχισαν πάλι να ζητανε υψηλότερο βιοτικό επίπεδο.. Υπήρχαν επίσης και πληθώρα κοινωνικών, αντιπολεμικών και οικολογικών αγώνων. Ο κευνσιανισμός όμως βρίσκονταν ήδη σε κρίση αφού το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών είχε ήδη μειωθεί. Η απάντηση ήταν ο νεοφιλελευθερισμός με την γενικότερη υποτίμηση των εργατών. (ένα καλό παράδειγμα για αυτήν την μετάβαση ήταν το τσάκισμα του αγώνα των ανθρακωρύχων στην Αγγλία επί Θάτσερ.) Οι εργατική τάξη πλέον δεν μπορούσε να απαντήσει μιας και είχε χάσει την δύναμη που είχε στην δεκαετία του 30. και φυσικά και ο νεοφιλεθευρισμος αντιμετωπίζει και αυτός την κρίση του…
Όπως βλέπετε πολλά θυμίζουν και την ιστορικότητα της οικονομίας στην Ελλάδα με μια χρονοκαθυστερηση 30 χρόνων…
