ΟΠΟΙΟΣ ΣΠΕΡΝΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΘΕΡΙΖΕΙ ΟΡΓΗ
Ζούμε τη μεγαλύτερη και πιο συντονισμένη αντεργατική επίθεση των τελευταίων δεκαετιών. Εργατικές κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα γκρεμίζονται μέσα σε λίγες μέρες, μπροστά στα μάτια μιας σαστισμένης και μουδιασμένης κοινωνίας, που αρκείται να παρακολουθεί τις εξελίξεις μέσα από μια τηλεόραση, περιμένοντας τη μοίρα της. Μέτρα που πέντε χρόνια πριν θα ακούγονταν αδιανόητα, η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση των ημερών μας τα επιβάλλει με συνοπτικές διαδικασίες. Επιδόματα, δώρα χριστουγέννων και πάσχα, πάνε περίπατο, επιβάλλονται κάθε λογής έμμεσοι φόροι, ενώ στα σχέδια βρίσκονται η κατάργηση της μονιμότητας, η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων, ακόμη και η κατάργηση των ίδιων των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, επιβάλλοντας σε όλους μας εργασιακές συνθήκες ρωμαϊκής γαλέρας.
Πρόσχημα, μια γενική και αόριστη έννοια που ακούει στο όνομα «οικονομική κρίση». Ούτε καν εξετάζεται ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτή, ούτε ποιες πολιτικές την επέβαλαν. Μας πλασάρεται σαν να είναι θεόσταλτη, σαν καιρικό φαινόμενο, το οποίο πρέπει όλοι να υποστούμε, για χάρη του «κοινού καλού», λες και εργαζόμενοι και αφεντικά έχουμε κάτι κοινό. Τελικά, αυτοί που ευθύνονται για την οικονομική τους κρίση, οι ίδιοι επιβάλλουν σε ολόκληρη την κοινωνία και τη δική τους λύση. Καμία αλλαγή ρότας, καμία αλλαγή πολιτικής. Επιμονή στην ίδια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, που θα εξασφαλίσει τη δική τους και μόνο επιβίωση και τη δική μας φτώχεια.
Μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης του καπιταλιστικού παράδεισου που τόσα χρόνια μας έταζαν, οι δυνάμεις του χρήματος και της εξουσίας, οι πολιτικές τους μαριονέτες και τα δικά τους ΜΜΕ θυμήθηκαν την εθνική ενότητα. Σε κάθε περίπτωση που το σάπιο σύστημά τους απειλείται από τα κάτω, θυμούνται το εθνικό φιλότιμο ως πρωταρχική αξία της κοινωνίας.
Καμία από αυτές τις πολιτικές δεν θα ήταν δυνατή, αν δεν υπήρχε το δεξί χέρι της εξουσίας και της εργοδοσίας, οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όντας οι μόνοι που έχουν τη δυνατότητα να προκηρύσσουν γενικές πανεργατικές απεργίες, κάνουν αυτό που τα αφεντικά τους περιμένουν από αυτούς: Δεν κάνουν τίποτα. Χαρακτηριστικό είναι ότι παρά τις πρωτοφανείς και σαρωτικές εξελίξεις, έχουν καταφέρει να προκηρύξουν… δύο ολόκληρες 24ωρες απεργίες. Αυτό δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει. Η δουλειά των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών είναι να διοχετεύουν την κοινωνική οργή σε κανάλια ανέξοδης, ακίνδυνης και αναποτελεσματικής διαμαρτυρίας, προετοιμάζοντας έτσι και την μελλοντική τους άνοδο σε κάποια κυβερνητική καρέκλα. Τα γιαούρτια που κέρασαν τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ αξιότιμο κύριο Παναγόπουλο εξοργισμένοι απεργοί την 24/2, ήταν μόνο μια μικρή έκφραση της γνώμης που έχουν οι εργαζόμενοι για τους εργατοπατέρες φίλους των αφεντικών.
Η εργατική τάξη δείχνει να συνειδητοποιεί το ρόλο της γραφειοκρατικής συνδικαλιστικής αριστοκρατίας, και να της γυρίζει την πλάτη. Αρχίζει να αυτοοργανώνεται σε πρωτοβάθμια σωματεία βάσης, μακριά από άνωθεν εντολές και κομματικά χαλινάρια. Το μέλλον των εργατικών διεκδικήσεων βρίσκεται σε αυτό τον τρόπο οργάνωσης και δράσης. Η οργάνωση των καταπιεσμένων από τα κάτω, χωρίς σωτήρες και διαμεσολαβητές θα ανοίξει νέο δρόμο στους αγώνες που έρχονται. Έτσι μπορούμε να βγούμε από την άμυνα και το τέλμα και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Έτσι μπορούμε να κάνουμε τα αφεντικά να χάσουν τον ύπνο τους και να διεκδικήσουμε αποτελεσματικά τις ζωές που τόσα χρόνια μας κλέβουν.
Στις δύσκολες μέρες της φτώχειας και της εξαθλίωσης που μας ετοιμάζουν, υπάρχουν μόνο δύο στρατόπεδα: Αυτοί και εμείς. Βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, υπουργοί, παρακρατικοί, ελληναράδες, μπάτσοι, δικαστές, παπάδες, καναλάρχες, διευθυντάδες από τη μία, και από την άλλη, εργαζόμενοι, άνεργοι, μετανάστες, εξεγερμένοι, εξαθλιωμένοι, αγωνιστές και όποιος άνθρωπος μάχεται για τη ζωή και την αξιοπρέπεια. Σε αυτή τη μάχη, δεν μπορούν να υπάρχουν απαθείς θεατές. Η στιγμή είναι κρίσιμη, και οι επιλογές μας θα διαμορφώσουν τη ζωή τη δική μας και των μελλοντικών γενιών. Πρέπει όλοι να επιλέξουμε στρατόπεδο.
Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ ΠΑΝΤΟΥ
Εργαζόμενοι/ες,
άνεργοι/ες