ΓΕΝΙΚΗ… ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Έχει περάσει κοντά ένα εξάμηνο και οι εξελίξεις στη ζωή σου είναι ραγδαίες (όπως θα έλεγε και η TV) και τόσο συμπυκνωμένες για ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Δεν πρόλαβες να αποχαιρετήσεις τη «μεγάλη σοσιαλιστική παράταξη» και ξεφύτρωσαν δύο ακόμα κυβερνήσεις-υπηρεσιακές μεν, κατατοπιστικές δε για το τι θα ακολουθούσει στη μετέπειτα πολιτική ζωή της χώρας. Συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων με μια μικρή ακροδεξιά πινελιά (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ & ΛΑΟΣ). Μετά κυβέρνηση τεχνοκρατών υπό την ηγεσία ενός Πικραμένου. Αυτά ακριβώς ήταν και τα στοιχεία που σαν κακοί οιωνοί προειδοποιούσαν για το τι θα ακολουθήσει στη ζωή σου. Ακολούθησαν δεύτερες εκλογές και το αποτέλεσμά τους ακόμα προσπαθείς να το κατανοήσεις και είναι σίγουρο ότι έχεις βουτηχτεί σε βαθιά κατάθλιψη. Προσπάθησες με κάθε τρόπονα πεις ότι δε γουστάρεις αυτό που συμβαίνει και να αλλάξεις την κατάσταση είτε στους δρόμους, είτε στις απεργίες, είτε στα καφενεία είτε στην κάλπη και τα πρώτα συμπεράσματά σου ήταν τα εξής:
Α) Ό,τι κι αν ψηφίσεις, βγαίνει πασόκ
Β) Όσο δυνατά κι αν φωνάξεις ότι δε θες μνημόνιο, θα έχεις μνημόνιο
Γ) Όσο κι αν πιστεύεις ότι ο μισθός σου δε θα μειωθεί άλλο, ω ναι θα μειωθεί κι άλλο.
και τα πιο θλιβερά συμπεράσματα
Δ) Πολλοί σου φίλοι τρέμουν την έξοδο από το Ευρώ πιο πολύ από τις συνέπειες που πρέπει να υποστούν για να μείνουν στο ευρώ.
Ε) Ότι κάποιοι γνωστοί σου που εμοιάζε να συμφωνούν μαζί σου φωνάζοντας «έξω το μνημόνιο», θα προτιμούσαν να ανέβουν οι χουντικοί και οι νεοναζί στην εξουσία για να βάλουν τάξη.
Νομίζω ότι αυτά τα πρώτα συμπεράσματα μπορεί όντως να σε ρίξουν σε βαθιά κατάθλιψη, μα πρέπει να κρατηθείς ψηλά!Ακόμα, και αν οι πολιτικοί που ψήφισες εσύ ή οι άλλοι, είναι έτοιμοι να σου ανακοινώσουν νέες περικοπές και νέα χαράτσια. Αυτή ακριβώς την κατάθλιψη κουβαλάνε και πολλοί άλλοι σαν κι εσένα, κάποιοι μάλιστα και οργή και μίσος. Μόνο που δεν ξέρουν προς ποια κατεύθυνση να στρέψουν αυτό το μίσος. Δεν είναι πραγματικά αστείο να σε ξεζουμίζει το αφεντικό σου και να τα βάζεις με το μετανάστη; Να σου μειώνει το μισθό σου και να βρίζεις τους δημοσίους υπαλλήλους; Να σε απολύει και να βγαίνεις έξω λυσασμένος να κατασπαράξεις τον διπλανό σου που μοιράζεστε μαζί τα ψίχουλα; Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε ότι το πρόβλημα μας δεν είναι εθνικό αλλά ταξικό. Μοιάζει με αφελές παραμύθι για παιδιά να λέμε ότι κάποια μυστικά εβραϊκά κέντρα αποφάσεων τα έχουν βάλει με την Ελλαδίτσα και την πολεμάνε, και ότι οι κυβερνώντες είναι τα πιόνια τους. Πότε θα καταλάβουμε ότι το μεγάλο κεφάλαιο (ελληνικό και ξένο) σε στενή συνεργασία με τους καπιταλιστές πολιτικούς και τα καπιταλιστικά Μ.Μ.Ε. καταληστεύουν τα χρήματά μας και ολόκληρη τη ζωή μας;
Και ποιοι είμαστε εμείς; Εμείς είμαστε όλοι αυτοί που δουλεύουμε σα σκλάβοι στις επιχειρήσεις τους ή στις κρατικές τους υπηρεσίες, είμαστε αυτοί που αγοράζουμε τα ακριβά τους προϊόντα και απολαμβάνουμε τις φαιδρές δημόσιες υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης, είμαστε αυτοί που τρώμε το κουτόχορτο που μας ρίχνουν στις οθόνες τους και μας διχάζουν σαν τα σκυλιά που τους πετάνε ένα κομμάτι κρέας; Εμείς είμαστε οι μισθωτοί εργαζόμενοι και άνεργοι, ντόπιοι και ξένοι, χειρώνακτες ή γραφιάδες, κάτοικοι της ελλάδας, της αλβανίας, της ιταλίας, της γερμανίας, των η.π.α., της ρωσίας, του πακιστάν και της κίνας. Δεν έχουμε σημαία (όπως και το κεφάλαιο δεν έχει) και δεχόμαστε εκμετάλλευση. Μπορεί να μιλάμε άλλη γλώσσα, να πιστεύουμε σε άλλον Θεό (λέμε τώρα), αλλά μπορούμε μια χαρά να συννενοηθούμε για το ζόρι που περνάμε κάθε μέρα στη δουλειά.
Μα όλοι εμείς έχουμε ένα μεγάλο κακό! Ποιο είναι αυτό; Το ότι ξεχνάμε πολύ εύκολα ή πιθανά ότι δε μάθαμε ποτέ από τα λάθη των προγόνων μας στον πλανήτη αυτό.
Παραδείγματος χάρη ξεχάσαμε ή δε μάθαμε ποτέ:
- ότι, από την εποχή του Διαφωτισμού (τέλη 17ου αιώνα) και μετά, βασικές αξίες και ανθρώπινα δικαιώματα θεωρούνται αδιαπραγμάτευτα (ακόμα και για τις αστικές ψευτοδημοκρατίες) και είναι τρομερή κατάντια να επιστρέψουμε σε αυταρχικούς στρατιωτικούς ή βασιλιάδες που παρουσιάζονται ως πεφωτισμένοι ηγεμόνες-τσοπάνηδες.
- ότι, από την εργατική Πρωτομαγιά του Σικάγο (1886) μέχρι σήμερα, πολλά από τα εργατικά δικαιώματα που απολαμβάνουμε τώρα (όπως το 8ώρο) κατακτήθηκαν με εργατικούς αγώνες και γενικές απεργίες.
- ότι η Γερμανία πριν ανέβει ο Χίτλερ στην εξουσία (Δημοκρατία της Βαϊμάρης / 1918-1933) βίωνε παρόμοια κοινωνικά προβλήματα με τα δικά μας και στο βωμό του ενωμένου έθνους, του μίσους για τους ξένους και της ανωτερότητας της φυλής, παραδόθηκε άνευ όρων στις μεραρχίες των Ναζί.
- ότι, από την Καπιταλιστική Κρίση του 1929 στις Η.Π.Α. μέχρι σήμερα, το ρημαδοσύστημα που έχουμε και λέγεται Καπιταλισμός ανά διαστήματα περνάει κρίσεις και για να ξεμπλοκάρει πρέπει να διαμορφώσει νέες συνθήκες στην αγορά εργασίας και εμπορευμάτων, κάτι που συχνά πυκνά το κάνει με επιθέσεις στα δικαιώματα της εργατικής τάξης.
Αυτά όλα ξεχάσαμε ή δε μάθαμε ποτέ και είμαστε τώρα στην Ελλάδα του 2012 και μιλάμε για το αν φταίνε οι υπάλληλοι των υπηρεσιών που λουφάρανε, ή για το αν φταίει ότι δεν έχουν γίνει αρκετές επενδύσεις στη χώρα, ή για το αν θα κατασταφούμε εκτός ευρώ ή τέλος για το αν η χρυσή αυγή είναι φιλεργατικό κόμμα.
Και για να εξηγούμαστε, γι’ αυτό που ζεις αναγνώστη φταίνε τα αφεντικά σου και το σύστημα που δεν ξέρεις αν θες να αλλάξεις και λέγεται καπιταλισμός. Οι επενδύσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις θα σε κάνουν πιο δούλο από ό,τι είσαι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι οικονομική συνεργασία καπιταλιστών και τίποτα παραπάνω. Όσο για τη χρυσή αυγή, εκτός από το ότι είναι μια ψευτοιδεολογική συμμορία μαφιόζων με τρομερές αντιφάσεις στο λόγο της, είναι αστείο να συζητάμε για τον φιλοεργατικό ή τον αντισυστημικό της χαρακτήρα. Η χρυσή αυγή, ανάμεσα στα πογκρόμ και τις δολοφονικές επιθέσεις απέναντι σε κάθε κοινωνική ομάδα που δεν ταιριάζει με τα εμετικά της κριτήρια, κάνει λαϊκισμό αισχίστου είδους μέχρι να πάρει μαζί της κάποιους ψηφοφόρους ακόμα, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τις πραγματικές αιτίες της κρίσης. Όσο για το με ποιο μέρος θα πάει όταν ζορίσουν τα πράγματα, με αυτό των εργατών ή με αυτό των επιχειρηματιών (Ελλήνων πάνω απ’όλα), θα κάνει αυτό που πάντα ο φασισμός ήξερε να κάνει, να συνεργάζεται με το κεφάλαιο και να κλείνει στα μπουντρούμια τους λαούς. Άλλωστε, ήδη έχει δείξει δείγματα γραφής με τις θέσεις της στη Βουλή για το ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας.
Και το σπουδαιότερο, αναγνώστη, για πόσο ακόμα θα αναθέτεις σε άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά; Για πόσο ακόμα θα πιστεύεις στον μεγάλο σοσιαλιστή ηγέτη, ή στο μεγάλο εκσυγχρονιστή, ή στον πατριώτη Έλληνα πολιτικό ή στον τίμιο στρατιωτικό δικτάτορα ή στα «καλά» παιδιά της χρυσής αυγής για να σου λύσουν τα προβλήματα. Είναι καιρός να πιστέψεις ξανά στη δύναμη σου και να την ενώσεις με τη δύναμη των άλλων που ζουν την ίδια τραγωδία με εσένα, είτε είναι έλληνες είτε είναι ξένοι. Να βγείτε μαζί στο δρόμο να γνωριστείτε και να ανταλλάξετε τις εμπειρίες σας. Να ενώσετε την οργή σας και να εξεγερθείτε. Να απεργήσετε και να διεκδικήσετε τα δικαιώματά σας με μεγάλες γενικές απεργίες διαρκείας. Να φτιάξετε μαζί δομές αγώνα και αλληλεγγύης, σε όλα τα μέρη και σε όλους τους τομείς, για έλληνες και ξένους. Σωματεία στη δουλειά, κοινωνικά κέντρα-καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιάς, ανταλλακτικά δίκτυα, χαριστικά παζάρια, αντιφασιστικές-αντιρατσιστικές ομάδες, κοινωνικά ιατρεία, όλα σαν ένα παζλ, για μια ζωή αξιοπρέπειας.
Και αν αυτά ακούγονται ξύλινα λόγια, κάνε τα πράξη και μην περιμένεις να σε σώσουν οι άλλοι.
ΓΕΝΙΚΗ… ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ