Η σύγχρονη κοινωνία και ο πολιτισμός που αυτή παράγει, βασίζεται και εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από εξουσιαστικές δομές: κατασταλτικοί μηχανισμοί, σωφρονιστικό σύστημα, χρηματοπιστωτικός τομέας, εκπαιδευτικό σύστημα, ΜΜΕ και θρησκεία είναι οι στυλοβάτες του συστήματος. Οι ίδιες οι ανθρώπινες σχέσεις ανάγονται σε όλες τις εκφάνσεις τους σε σχέσεις εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου: Εξουσία του δάσκαλου στο μαθητή, του γονέα στο παιδί, του αφεντικού στον εργαζόμενο, του ντόπιου στο μετανάστη, του άντρα στη γυναίκα, η εξουσία διέπει όλους τους κοινωνικούς ρόλους.
Απέναντι σε ένα σύστημα που υποβιβάζει κάθε ελευθερία και αξιοπρέπεια και δημιουργεί μια ασφυκτική κοινωνική πραγματικότητα, επιλέξαμε να λειτουργήσουμε με εντελώς διαφορετικές αρχές και ταυτόχρονα να τις προτάξουμε ως ένα διαφορετικό τρόπο κοινωνικής οργάνωσης. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας δημιουργήθηκε ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος. Ένας τέτοιος χώρος δεν μπορεί να λέγεται ελεύθερος αν δεν είναι απαλλαγμένος από τις εξουσιαστικές σχέσεις που διαβρώνουν κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης.
Η αντίθεση σε κάθε μορφή εξουσίας είναι θεμελιώδες χαρακτηριστικό αυτού του χώρου. Η εξουσία είναι συνυφασμένη με την έννοια της επιβολής που διαχέεται σε όλους τους τομείς της ζωής, είτε πρόκειται για μια απλή αυταρχική συμπεριφορά, είτε πρόκειται για καταπιεστικές κοινωνικές πρακτικές. Η περιθωριοποίηση του διαφορετικού, ο αποκλεισμός των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, η εκμετάλλευση και η ωμή βία που βιώνουν οι μετανάστες, ο καθορισμός των κοινωνικών ρόλων και της σεξουαλικότητας βάσει του φύλου και η υπερίσχυση του ενός στο άλλο, δεν μπορούν παρά να αποτελούν μορφές επιβολής. Ρατσιστικές και σεξιστικές συμπεριφορές δεν μπορούν επομένως να έχουν θέση σε έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο.
Λειτουργούμε αντιεξουσιαστικά μέσω συλλογικών διαδικασιών. Το κάθε άτομο δεν λειτουργεί εγωιστικά, αλλά ως μέρος μιας ευρύτερης συλλογικότητας, και ταυτόχρονα η συλλογικότητα δεν καταπνίγει τη διαφορετικότητα, αλλά αντίθετα σέβεται και ενθαρρύνει την ατομική έκφραση και δράση. Το εγώ λειτουργεί μέσα στο εμείς, ώστε και τα δύο να έχουν την ελευθερία να εξελίσσονται πολιτικά.
Την αντίθεσή μας στην εξουσία δεν την αντιλαμβανόμαστε ως διαχειριστικό-εσωτερικό τρόπο λειτουργίας της κατάληψης, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα κοινωνικό πρόταγμα. Άλλωστε, θεωρούμε ότι η κατάληψη είναι ένα ζωντανό κοινωνικό κύτταρο, ο τρόπος λειτουργίας του οποίου μπορεί να εφαρμοστεί στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Δεν εννοούμε τον αντιεξουσιαστικό χαρακτήρα του εγχειρήματος μένοντας σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά περνάμε στην πράξη, διότι η αντίθεση στην εξουσία έρχεται κύριως μέσα από πράξεις που αντιτίθενται σε αυτήν. Για το λόγο αυτό, δημιουργούμε ελευθεριακές δομές που έρχονται σε ρήξη με τους κυρίαρχους θεσμούς της εξουσίας.
Απορρίπτοντας τους κυρίαρχους κοινωνικούς ρόλους, λειτουργούμε αντιιεραρχικά. Η ιεραρχία άλλωστε, δεν είναι τίποτε άλλο από έναν ακόμα μηχανισμό της εξουσίας προκειμένου η ίδια να επιβάλλεται και να αναπαράγεται. Για το λόγο αυτό, το μόνο αποδεκτό όργανο λήψης αποφάσεων είναι η ανοιχτή συνέλευση της κατάληψης. Μέσα σε αυτήν, λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις, χωρίς αυθεντίες και διαμεσολαβητές. Ο τρόπος λήψης αποφάσεων που πραγματώνει τις αρχές αυτές είναι η ομοφωνία. Η ομοφωνία επιτρέπει σε μια συλλογικότητα να διαμορφώνει θέσεις που αποτελούν κοινή συνισταμένη των ατόμων που συμμετέχουν στη συνέλευση, δίχως ταυτόχρονα να εξαφανίζεται η ατομική άποψη. Ωστόσο, η εφαρμογή της ομοφωνίας σε μια ανοιχτή συνέλευση απαιτεί θέληση. Τόση θέληση, όση και τα άτομα που την απαρτίζουν. Προκειμένου να κατακτηθεί η ομοφωνία, τα έντονα “εγώ” παραμερίζονται και δίνουν τη θέση τους στη συνδιαμόρφωση.
Το εγχείρημα της κατάληψης είναι αυτοοργανωμένο. Αυτό σημαίνει ότι η επίλυση των ζητημάτων που ανακύπτουν, καθώς και η χάραξη του πολιτικού λόγου γίνεται από εμάς τους ίδιους. Πυρήνας της αυτοοργάνωσης είναι η μη ανάθεση καθηκόντων. Με τη λογική της ανάθεσης, της απομόνωσης των καθηκόντων και της διαίρεσης των ανθρώπων λειτουργεί ο καπιταλισμός. Στο χώρο αυτό δεν λειτουργούμε με αυθεντίες, αλλά πιστεύουμε ότι η γνώση πρέπει να μοιράζεται. Η αυτοοργάνωση μπορεί να εξακολουθεί σε βάθος χρόνου μόνο με την εφαρμογή της αυτομόρφωσης, ώστε η γνώση να διαχέεται από όλους προς όλους και να αποφεύγεται η δημιουργία ειδικών. Κάθε εργασία που γίνεται από κάποιον, αποτελεί δίδαγμα και για τους υπόλοιπους, ώστε μελλοντικά να μπορεί να πραγματοποιηθεί από τον καθένα. Με τον ίδιο τρόπο, κάθε ζήτημα που επιλύεται συλλογικά, πρέπει να γίνεται κτήμα όλων.
Εχθρός της αυτοοργάνωσης δεν είναι μόνο η ανάθεση καθηκόντων, αλλά και η αδράνεια. Η αδράνεια οδηγεί σε μαρασμό αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, διαψεύδοντας την αυτοοργάνωση στην πράξη. Απαιτείται επομένως δράση: Η αυτενέργεια, ο αυθορμητισμός και η ατομική πρωτοβουλία δεν αντιτίθενται στο συλλογικό τρόπο λειτουργίας, αλλά αντίθετα προάγουν ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα. Εξίσου σημαντική είναι η δημιουργία ομαδικών πρωτοβουλιών για οποιοδήποτε ζήτημα: την ενασχόληση με κάποιο συγκεκριμένο θέμα, την έκφραση πολιτικού λόγου, τη διοργάνωση κάποιας εκδήλωσης ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να στηρίξει ο χώρος. Οι πρωτοβουλίες αυτές πρέπει να συμφωνούν με τις γενικές αρχές της κατάληψης και είναι υπόλογες στη συνέλευση.
Πιστεύουμε στις γνήσιες ανθρώπινες σχέσεις και θεωρούμε απαράδεκτο να μεσολαβεί το χρήμα σε αυτές. Για το λόγο αυτό, ο χαρακτήρας του εγχειρήματος είναι σαφέστατα αντιεμπορευματικός. Δεν επιβάλλεται κανενός είδους αντίτιμο για οτιδήποτε προσφέρεται στην κατάληψη. Γι’ αυτό, η συγκέντρωση χρημάτων για τη ζωτικότητα του χώρου γίνεται με κουτί ενίσχυσης, στο οποίο ο καθένας συνεισφέρει ανάλογα με τη θέληση και τις δυνατότητές του. Ο τρόπος ζωής έξω από τη λογική του εμπορίου προτάσσεται όχι μόνο ως διαχειριστικό θέμα μιας κατάληψης, αλλά και ως γενικότερη στάση ζωής.
Θεωρούμε ότι ο άνθρωπος μπορεί και οφείλει να διαμορφώνει αντίληψη για τον κόσμο με βάση τις δικές του εμπειρίες και τις δικές του δυνάμεις. Τα σύγχρονα ΜΜΕ λειτουργούν ως διαμεσολαβητές και διαμορφωτές ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις συνειδήσεις, με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνουν και τα δύο. Καθιστούν τον άνθρωπο απλό παρατηρητή μιας πλαστής πραγματικότητας, έρμαιο των επίπλαστων αναγκών που τα ίδια τα ΜΜΕ αναπαράγουν και ενισχύουν. Συνεπώς, σε ένα χώρο που δρα αντιεξουσιαστικά, τα ΜΜΕ, που δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο παρά τα συμφέροντα της εξουσίας, δεν έχουν καμία θέση. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι θετικά ή αρνητικά προσκείμενα σε ένα τέτοιο εγχείρημα, από τη στιγμή που θα το παρουσιάσουν στην κοινωνία υπό το πρίσμα του θεάματος και της παθητικότητας. Αντί για αυτό, προτιμούμε ο καθένας να διαμορφώσει άποψη για το χώρο μέσω της πραγματικής του επαφής με αυτόν. Επιδιώκουμε να ανατρέψουμε το ρόλο αυτό των Μέσων, λειτουργώντας με τη λογική της αντιπληροφόρησης. Προβάλλουμε μια διαφορετική οπτική της πραγματικότητας, αντίθετη προς την κυρίαρχη, προάγοντας τη συμμετοχή και την ενεργοποίηση.
Πρόκειται για έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο, στον οποίο πρωτίστως λειτουργούμε, σκεπτόμαστε και δρούμε πολιτικά. Ασχολούμαστε με την αυτομόρφωση, την αντιπληροφόρηση, με την τέχνη, το περιβάλλον, την αγροτική παραγωγή και οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρον εμπίπτει στην ανθρώπινη δημιουργικότητα και ανάγκη για έκφραση. Αυτό γίνεται με όρους διαφορετικούς από τους κυρίαρχους, που αντιτίθενται στις λογικές του εμπορίου, της εξουσίας, των διαχωρισμών και της αποξένωσης. Οι δραστηριότητες αυτές πραγματοποιούνται σε περιβάλλον ελευθερίας, με πνεύμα συλλογικότητας και αλληλεγγύης, εκφράζοντας έτσι έμπρακτα και τον πολιτικό χαρακτήρα της κατάληψης.
Δεν επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε το δικό μας μικρόκοσμο, αλλά να προτάξουμε έναν διαφορετικό τρόπο διαχείρισης της ζωής μας. Για το λόγο αυτό, το εγχείρημα χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια και απευθύνεται σε οποιονδήποτε θεωρεί ότι μπορεί να συμμετάσχει και να εκφραστεί μέσα από αυτό. Θεωρούμε τον ελεύθερο χώρο εξίσου σημαντικό με τον ελεύθερο χρόνο για την πραγμάτωση του προτάγματος της ελευθερίας, και επιθυμούμε αυτό να επεκταθεί ως αξία σε ολόκληρη την κοινωνία.