Κέρκυρα, ζήσε το μύθο σου!
«Ο στρατηγικός αντίπαλος είναι ο φασισμός… Ο φασισμός που βρίσκεται μέσα σ’ όλους μας, στα κεφάλια μας και στην καθημερινή μας συμπεριφορά, ο φασισμός που μας κάνει ν’αγαπάμε την εξουσία, να επιθυμούμε αυτό ακριβώς το πράγμα που μας διαφεντεύει και μας εκμεταλλεύεται.»
Μισέλ Φουκό
Ποια είναι άραγε η εικόνα που έχει η κερκυραϊκή κοινωνία για τον εαυτό της και την οποία προβάλλει προς τα έξω; Είναι αυτή του κοσμοπολιτισμού, της φιλοξενίας και της ανεκτικότητας προς το διαφορετικό, λόγω της (σχεδόν) μονοκαλλιέργειας του τουρισμού, για την οποία απαιτείται κοινωνική συναίνεση και ειρήνη και, βεβαίως, δημοκρατικά φρονήματα. Η αστυνομία βρίσκεται στην υπηρεσία των πολιτών, κρατώντας χαμηλούς τόνους στις μεταξύ τους διενέξεις, οι ένστολοι τοποτηρητές της τάξης και της ασφάλειας είναι φιλικοί και χαμογελαστοί· στο κάτω-κάτω, είναι μικρή η κοινωνία κι όλοι γνωρίζονται με όλους.
Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα πίσω απ’ τη βιτρίνα; Όχι βέβαια!
Μακριά απ’ τα βλέμματα των αμέριμνων κατοίκων του νησιού και της ελληνικής κοινωνίας εν γένει, μέσα στους τέσσερις τοίχους κάθε λογής μπουντρουμιών και κολαστηρίων, ενίοτε συντελούνται «ανήκουστα» πράγματα: κακοποιήσεις κι εξευτελισμοί, σωματικοί και ψυχολογικοί βασανισμοί κρατουμένων, μια ποσοτική και ποιοτική ποικιλία από βαναυσότητες.
Τι συνέβη πριν από μερικές μέρες;
Στις 7/2/2010, μία νεαρή γυναίκα συλλαμβάνεται από αστυνομικούς και οδηγείται στο Α.Τ. Κέρκυρας, επειδή τη θεώρησαν υπεύθυνη για ρίψη μολότοφ, που έπεσε στην άσφαλτο μπροστά στο αστυνομικό τμήμα. Δεμένη πισθάγκωνα, δηλαδή χωρίς να μπορεί να αμυνθεί, δέχεται άγριο ξυλοδαρμό και βασανίζεται απ’ τους ένστολους ράμπο. Δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο, οι ηρωικοί άντρακλες αστυνομικοί τη σέρνουν απ’ τις χειροπέδες στα σκαλιά του αστυνομικού τμήματος γρονθοκοπώντας την. Το ξύλο συνεχίζεται στη διάρκεια της πολύωρης κράτησής της, κατά την οποία εφαρμόζονται γκεσταπίτικες μέθοδοι ανάκρισης. Ακόμη, δεν της επιτρέπουν να τηλεφωνήσει σε δικηγόρο, της στερούν το νερό και, για να μην μακρηγορούμε, όντας κρατούμενη, δέχεται αφόρητη σωματική, ψυχολογική και (εννοείται…) λεκτική βία.
Με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό, μας έρχονται στο νου ορισμένες σκέψεις.
Το οργουελικής έμπνευσης Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, διακηρύσσοντας το περιβόητο Δόγμα Μηδενικής Ανοχής και κατασκευάζοντας εσωτερικούς εχθρούς –σε συνδυασμό, φυσικά, με την παροιμιώδη ατιμωρησία αστυνομικών που παρανομούν– ανοίγει δρόμο και δίνει το έναυσμα σε διάφορους σαδιστές και ψυχικά διαταραγμένους μπάτσους – σαν κι αυτούς που κάποτε σύχναζαν στη Μπουμπουλίνας ή στα ΕΑΤ-ΕΣΑ– να ασκούν αυθαίρετη κι ανεξέλεγκτη βία σε κρατουμένους, οι οποίοι υποτίθεται ότι τελούν υπό αυστηρά καθορισμένο νομικό καθεστώς και των οποίων τα δικαιώματα προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες.
Καθημερινά, όμως, σε όλη την επικράτεια, συμβαίνουν γεγονότα που επιβεβαιώνουν ότι τα δικαιώματα είναι γραμμένα εκεί που ξέρουμε κι ότι οι αυθαιρεσίες αλλά και οι βασανισμοί αποτελούν συνήθη πρακτική μέσα στα κρατητήρια-κολαστήρια, με θύματα εξεγερμένους ανθρώπους και τους πλέον «αδύναμους» κρίκους: μετανάστες, κοινωνικά αποκλεισμένους, τοξικοεξαρτημένους, παραβατικούς.
Ταυτόχρονα, βέβαια, επιδεικνύεται μία ιδιότυπη ανοχή κι ένα κάποιο χάδι, όταν συλλαμβάνονται άλλες κατηγορίες παρανομούντων (βλέπε νταβατζήδες, πρεζεμπόρους, μπράβους, ειδικούς φρουρούς που δολοφονούν μαθητές, στελέχη πολυεθνικών κλπ.).
Στην υπέροχη αυτή Δημοκρατία, υπάρχει και η τέταρτη εξουσία. Τα επίσημα ΜΜΕ, συνεργαζόμενα αρμονικά με την κυριαρχία, παρουσιάζουν μία εξωραϊσμένη εικόνα της αστυνομίας, στην οποία υπηρετούν «παιδιά του λαού», που θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να προστατεύσουν τον πολίτη απ’ τους κακούς, κι όλα αυτά μόλις για 700 ευρώ το μήνα.
Την ίδια στιγμή, ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι διαμορφώνουν κλίμα τρομοϋστερίας, με σκοπό την ομογενοποίηση της υποτιθέμενης «κοινής γνώμης» και την ολοκλήρωση του κοινωνικού ελέγχου. Δαιμονοποιούν και στοχοποιούν τα ποικίλα θύματα της κρατικής καταστολής, καθώς επίσης, όσους εξεγείρονται αγωνιζόμενοι με κάθε μέσο. Γι’ αυτό λέμε ότι δουλειά των Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης είναι να αναμεταδίδουν τις ανακοινώσεις της αστυνομίας.
Η συνέλευση της κατάληψης «Ελαία», ενός ελεύθερου κοινωνικού χώρου, μέσα στον οποίο συνυπάρχουν άνθρωποι εμφορούμενοι από διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις, με κοινό, όμως, παρονομαστή τον αντι-ιεραρχικό, αντι-εμπορευματικό, αντιρατσιστικό, αντιεξουσιαστικό χαρακτήρα και την πολύμορφη δράση μέσα στα κινήματα,
θεωρούμε ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους ουδέποτε υπερασπίστηκαν και ούτε πρόκειται ποτέ να υπερασπιστούν τα ταξικά συμφέροντα των κοινωνικά καταπιεσμένων, ενώ, αντιθέτως, πάντα εξυπηρετούν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης που κατέχει και ασκεί την εξουσία.
Γι’ αυτό, είμαστε αλληλέγγυοι/-ες σε κάθε άνθρωπο που συντρίβεται από την εξουσία και την καταστολή, σε κάθε εξεγερμένο, σε κάθε όμηρο στα χέρια του κράτους.
Κατάληψη Ελαία