ΑΠΕΡΓΕΙΣ; ΔΙΑΔΗΛΩΝΕΙΣ; ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ!
Δευτέρα, 15.3.2010 στα δικαστήρια της Ευελπίδων στην Αθήνα, κρίθηκε προφυλακιστέος ο 29χρονος Μάριος Ζέρβας, κατηγορούμενος για κατοχή και ρίψη μολότοφ, διατάραξη της κοινής ειρήνης, σκοπούμενη σωματική βλάβη και παράβαση του διαβόητου “κουκουλονόμου”. Επίσης προσήχθησαν στον ανακριτή άλλα 4 άτομα, κατηγορούμενοι για διάφορα κακουργήματα, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Το αδιανόητο “έγκλημα” του Μάριου ήταν ότι είχε το θράσος να συμμετάσχει στην πανελλαδική απεργία της 11.3.2010 και το ακόμη πιο ανήκουστο να συμμετάσχει στη μεγάλη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα ενόψει της απεργίας αυτής. Ο Μάριος, δάσκαλος κολύμβησης, συμμετείχε μαζί με χιλιάδες άλλους επισφαλείς και αναλώσιμους εργαζόμενους, στο δυναμικό μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων. Το μπλοκ αυτό, τόλμησε να έρθει σε πολιτική ρήξη με τα κρατικοδίαιτα κυβερνητικά σωματεία της ΓΣΕΕ / ΑΔΕΔΥ, και γι’ αυτό δέχτηκε την απρόκλητη και εν ψυχρώ καταστολή των τραμπούκων ματατζήδων. Σύμφωνα με εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες, ο Μάριος δεν είχε καμία συμμετοχή στα επεισόδια εκείνης της ημέρας, ενώ υπάρχει και πλήθος φωτογραφιών και βίντεο που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι υπάρχει σχετική φωτογραφία στην οποία καταγράφεται η στιγμή της σύλληψής του, και η οποία διαψεύδει τους ισχυρισμούς των μπάτσων ότι φορούσε κουκούλα, όπως επίσης και βίντεο που δείχνει ότι τη στιγμή της επίθεσης των ΜΑΤ, ούτε καν έτρεξε να διαφύγει, εφόσον δεν υπήρχε κανένας λόγος να το κάνει.
Όλη αυτή η “περιποίηση” που επιφύλαξε στο Μάριο το Υπουργείο που πουλάει Προστασία στον Πολίτη, δεν σταμάτησε εκεί. Η συνέχεια ήταν να χτυπηθούν επίσης αναίτια τα περίπου 100 άτομα που συγκεντρώθηκαν έξω από το γραφείο του ανακριτή για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στο Μάριο.
Όλα τα παραπάνω δεν τα λέμε για να αποδείξουμε ότι ο Μάριος είναι “αθώος” με βάση τους όποιους νόμους της εξουσίας. Άλλωστε οι νόμοι τους δεν είναι παρά άλλο ένα ευέλικτο εργαλείο, για να διαιωνίζουν οι ισχυροί την εξουσία τους. Οι κοινωνικοί αγώνες δεν μπορούν να είναι νόμιμοι ή παράνομοι. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι δίκαιοι. Εξάλλου, κάθε φορά που ο ταξικός πόλεμος οξύνεται, κάθε φορά που οι καταπιεσμένοι κατεβαίνουν στο δρόμο για να διεκδικήσουν τη ζωή τους και την αξιοπρέπειά τους, τα αφεντικά και οι μαριονέτες τους, έχοντας χάσει κάθε αξιοπιστία απέναντι στην κοινωνία, καταφεύγουν σε αυτό που πολύ καλά γνωρίζουν: τον τρόμο. Σκοπός είναι να μας εκφοβίσουν, να μην κατεβαίνουμε στο δρόμο, να μας φυλακίσουν στα σπίτια μας, να κοιτάμε τη δουλίτσα μας.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΜΑΡΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ