Η κατάληψη mundo nuevo στη Θεσσαλονίκη εδώ και χρόνια απειλείται με εκκένωση, με διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες. Αυτή τη φορά ο δήμος Θέρμης, ιδιοκτήτης του κτιρίου, διατείνεται ότι θέλει να το παραχωρήσει για τη δημιουργία σχολείου δεύτερης ευκαιρίας του ΟΚΑΝΑ. Βλέπουμε ότι όταν το κράτος θέλει να καταστείλει κοινωνικούς χώρους και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, δεν περιορίζεται μόνο σε όσα μπορούν να καταφέρουν μπάτσοι και δικαστές, σέρνοντας αγωνιστές σε δίκες, αλλά ξέρουν να πουλούν και ανθρωπισμό, και αντανακλαστικά ευαισθητοποίησης απέναντι σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Αστεία προσπάθεια αν σκεφτεί κανείς την «ευαισθησία» που διαχρονικά δείχνει το ελληνικό κράτος για τους χρήστες ναρκωτικών. Προκαλεί ερωτηματικά το ενδιαφέρον των τοπικών παραγόντων για το συγκεκριμένο κτίριο ενώ την ίδια στιγμή αλλά άδεια κτίρια καταρρέουν σε αχρηστία. Προφανώς πραγματικοί στόχοι αυτής της κίνησης δεν είναι η ικανοποίηση των αναγκών των αποκλεισμένων και των εξαθλιωμένων ανθρώπων που ζουν στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Άλλωστε αυτούς η ίδια η κρατική πολιτική τους δημιουργεί, τους οδηγεί στο κοινωνικό περιθώριο, και τους διαχειρίζεται κατά το δοκούν. Ούτε φυσικά είναι στόχος η επανένταξη των τοξικοεξαρτημένων μέσα από τη δημιουργία σχολείου. Μοναδικός στόχος είναι να κατασταλεί ένα ακόμα κέντρο αγώνα, για τον ευρύτερο κοινωνικό και ταξικό αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
Μια σειρά επιθέσεων σε καταλήψεις, στέκια αλλά και σε αγωνιστές από εισαγγελείς, μπάτσους, εκκλησία και φασίστες έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό στη Θεσσαλονίκη, σε άψογο μεταξύ τους συγχρονισμό και συνεργασία, κάτι που μας κάνει να συνεχίζουμε να λέμε ότι η δημοκρατία τους βρωμάει φασισμό. Σε όλες τις περιπτώσεις επιβεβαιώνεται ο κανόνας που λέει ότι κάθε φορά που εκκενώνεται μια κατάληψη ή καίγεται από «πατριώτες» υπό το μανδύα του κράτους, ή θα στηθεί ένας μεγάλος χορός εργολάβων ή απλά θα γκρεμιστεί ώστε να μην υπάρχουν στα πόδια των ταγών κράτους, εκκλησίας, κεφαλαιούχων αυτοί που αντιστέκονται στην αδικία και στην εκμετάλλευση. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η εκκένωση μιας δομής του α/α χώρου είναι πληρως εναρμονισμένη στα πλαίσια της Συριζοκυβερνητικής πολιτικής που θέλει σε ύφεση και καταστολή τους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες. Δεν συναινούμε στην ποδοπάτηση της ζωής μας με οποιαδήποτε «ανθρωπιστική» πρόφαση και υπό τη χρήση κανενός μανδύα δήθεν κοινωνικής πολιτικής από μία εξουσία που είναι εξ ορισμού και εκ φύσεως απάνθρωπη.