Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ
Η κατοχή στη λωρίδα της Γάζας συνεχίζεται. Ο βάρβαρος αποκλεισμός από αέρα, θάλασσα και στεριά, ο οποίος κλιμακώθηκε μετά το πέρας των πολεμικών επιχειρήσεων το Δεκέμβριο του 2008, έχει ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι να στερούνται τα βασικότερα ζωτικά αγαθά και υπηρεσίες, όπως διατροφή, νερό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Επιπλέον, οι Ισραηλινές αρχές απαγορεύουν κάθε είδους εισαγωγή πρώτων υλών στην περιοχή, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να γίνει ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων από τους βομβαρδισμούς περιοχών. Τα χρήματα των «διεθνών δωρητών» παραμένουν παγωμένα σε κάποιες τράπεζες, ενώ παρεμποδίζεται ακόμη και η επισιτιστική βοήθεια που διαχειρίζεται η αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα τον Αύγουστο του 2008, 44 άνθρωποι από 13 χώρες, επιβαίνοντας σε δυο ελληνικά ψαροκάικα, έσπασαν για πρώτη φορά το θαλάσσιο αποκλεισμό της Γάζας. Η επιτυχημένη αυτή αποστολή του Free Gaza Movement ενέπνευσε και άλλα εγχειρήματα, που έσπασαν τον αποκλεισμό, όπως πρόσφατα το Viva Palestina.
Μετά την ισραηλινή εισβολή στη Γάζα το Δεκέμβριο του 2008, αυτές οι αποστολές αντιμετωπίστηκαν με πολεμικά μέσα από τη μεριά του Ισραήλ, με αποκορύφωμα τον εμβολισμό σκάφους της αποστολής τον Δεκέμβριο του 2008. Παρά τη καταστολή που προσπαθεί να επιβάλλει το Ισραήλ ενεργώντας ως Άρχοντας της Μεσογείου, οι προσπάθειες άρσης του αποκλεισμού συνεχίζονται με την οργάνωση καινούργιας αποστολής.
Για την αποστολή αυτή, την οποία συντονίζει το Free Gaza Movement, συγκροτήθηκε ένας στολίσκος από 8 πλοία (5 επιβατικά και 3 φορτηγά) από Μ. Βρετανία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Τουρκία, ο οποίος από τα διεθνή χωρικά ύδατα είχε σκοπό να εισέλθει στα χωρικά ύδατα της Λωρίδας της Γάζας, χωρίς καμιά διαπραγμάτευση με το Ισραήλ. Η ελληνική πρωτοβουλία («Ένα καράβι για τη Γάζα») έλαβε μέρος στην αποστολή με ένα επιβατικό και ένα φορτηγό πλοίο. Τα πλοία αυτά είχαν εφοδιαστεί με ιατροφαρμακευτικά και οικοδομικά υλικά καθώς και άλλα είδη άμεσης ανάγκης. Με το πέρας της αποστολής, τα μέλη της θα παρέδιδαν ένα πλοίο στον Παλαιστινιακό λαό με σκοπό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μιας μόνιμης γραμμής θαλάσσιας επικοινωνίας της Γάζας με τον έξω κόσμο.
Στις 25 Μάη, τα ελληνικά πλοία «Ελεύθερη Μεσόγειος» (φορτηγό) και «Σφενδόνη» (επιβατικό) αναχώρησαν από το λιμάνι του Πειραιά με σκοπό να ενωθούν με τον υπόλοιπο στόλο της διεθνούς πρωτοβουλίας «Στόλος της Ελευθερίας». Ήδη είχαν προηγηθεί υπονομευτικές ενέργειες από πλευράς ελληνικού λιμενικού, το οποίο προσπάθησε να παρεμποδίσει τις εργασίες φόρτωσης των πλοίων. Τα προβλήματα συνεχίστηκαν και στην Κύπρο, η κυβέρνηση της οποίας όχι μόνο δεν ήθελε καμία ανάμειξη στο εγχείρημα, αλλά προσπάθησε να το σαμποτάρει με κάθε μέσο. Απαγόρευσε την προσέγγιση του «Στόλου της Ελευθερίας» στα κυπριακά λιμάνια, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος και καύσιμα σε άσκοπους κύκλους γύρω από το νησί. Επιπλέον, δεν επέτρεψε τον απόπλου οποιουδήποτε πλοιαρίου προς την κατεύθυνση του στόλου κι έτσι αλληλέγγυοι, μέσα στους οποίους και πολλοί επίσημοι, δεν κατόρθωσαν να ενσωματωθούν στην αποστολή.
Έτσι φτάνουμε στην 30η Μάη οπότε και ο «Στόλος της Ελευθερίας» πλησιάζει τα ισραηλινά χωρικά ύδατα. Κι ενώ ακόμα βρίσκεται σε διεθνή ύδατα, αρχίζει να παρενοχλείται από τις δυνάμεις του ισραηλινού ναυτικού. Τα χαράματα της 31ης Μάη δέχεται επίθεση από ισραηλινούς καταδρομείς, οι οποίοι κάνουν χρήση πραγματικών πυρών και καταλαμβάνουν τα πλοία, σκορπώντας το θάνατο. Ο αριθμός των νεκρών παραμένει αδιευκρίνιστος, ενώ πολλοί είναι και οι τραυματίες. Η ισραηλινή κυβέρνηση θολώνει το τοπίο, αρνούμενη να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με την τύχη των μελών της αποστολής και παράλληλα αφήνει να διαρρεύσουν φήμες ότι οπλισμένοι σαν αστακοί κομάντο δέχτηκαν απρόκλητη επίθεση από άοπλους ακτιβιστές.
Λίγες ώρες μετά το νέο μακελειό που προκάλεσε το ναζιστικό κράτος του ισραήλ, η οργή ξεχειλίζει και τα ερωτήματα είναι πολλά και όχι ρητορικά: Ποια η θέση του ελληνικού κράτους το οποίο εισάγει όπλα και τεχνογνωσία από τον παγκόσμιο δάσκαλο του μιλιταρισμού; Ποια η θέση των ΜΜΕ τα οποία αφού αρχικά απέκρυπταν προκλητικά την όλη προσπάθεια για αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, ήρθαν εκ των υστέρων να επιδείξουν την εμετικά ψεύτική τους ευαισθησία; Για ποιο λόγο η ευαισθησία του κυπριακού κράτους για τα δικαιώματα των λαών εξαντλείται μόνο στη δική του περίπτωση; Γιατί η διεθνής κοινότητα που κατά τα άλλα κόπτεται για το διεθνές δίκαιο παρακολουθεί αμέτοχη την πειρατεία σε πλοία που κινούνται σε διεθνή ύδατα καθώς και την απαγωγή των πληρωμάτων τους; Και τελικά, πότε επιτέλους εμείς, απ’ όπου κι αν προερχόμαστε, θα εξεγερθούμε ενάντια στην πολύχρονη ισραηλινή θηριωδία στην Παλαιστίνη;
Όταν καταπιεσμένοι λαοί εξεγείρονται, αντιδρώντας στο μέλλον που τους επιφυλάσσουν οι εξουσιαστές, όταν άνθρωποι αυτοοργανώνονται δημιουργώντας δίκτυα αλληλεγγύης στους εξεγερμένους, τότε η απάντηση του κράτους είναι αμείλικτη. Αμείλικτη να είναι και η δική μας απάντηση.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΜΗΡΩΝ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
κατάληψη Ελαία