Εφτά χρόνια ανελευθερία, ρατσισμός, βασανισμοί, εξορίες, πολεμικές εμπλοκές, χιλιάδες νεκροί.

Πάνω στην ίδια φασιστική αντίληψη συνεχίζουν και οι σημερινοί διαχειριστές της εξουσίας. Αντεργατικά μέτρα, κατασταλτικές επιθέσεις στους κατειλημμένους χώρους, κατάργηση του ασύλου, καταστροφή της φύσης, αποκλεισμοί και βία σε μετανάστες/ριες και πρόσφυγες.

Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΕΓΕΡΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ

ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΠΟΡΕΙΑ 17/11 ΣΤΙΣ 18:30-ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Κατάληψη Ελαία- Κατάληψη Allerta- Αυτοοργανωμένη Μαθητική Συνέλευση Κέρκυρας- σύντροφοι/ισσες από την κατάληψη Αντινομία

Κάθε Τετάρτη 17:30-19:30 πραγματοποιούνται αυτοοργανωμένα μαθήματα παραδοσιακών χορών στον χώρο της κατάληψης.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ

Στις 16 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο δημοτικό θέατρο Κέρκυρας συνάντηση εθελοντικών ομάδων του νησιού μετά από πρόσκληση του, εκλεγμένου πλέον, “υπερεθελοντή” Σ. Νεράντζη. Από τη θέση του υπεύθυνου εθελοντισμού, στην οποία και τον “έχωσε” η νέα φιλελεύθερη δήμαρχος (που στηρίζεται και από την ακροδεξιά), δήλωσε ότι μέσα στην στοχοθεσία των διαφόρων εθελοντικών ομάδων για τον επόμενο χρόνο είναι και η αναζήτηση χώρου στέγασής τους. Όλως τυχαίως οι πρώτοι και μοναδικοί χώροι που ήρθαν στο μυαλό του εν λόγω ως κατάλληλοι ήταν το Ινστιτούτο Ελαίας, στο οποίο στεγάζεται και η κατάληψη Ελαία, και το κτίριο της κατάληψης Allerta στη Σπηλιά. Υπενθυμίζουμε για πολλοστή φορά ότι στο νησί υπάρχουν πλείστα εγκαταλελειμμένα και άδεια κτίρια τα οποία και ρημάζουν. Δεν είναι τυχαίο ,λοιπόν, που ο εν λόγω αναφέρθηκε στις δύο καταλήψεις σαν να μιλάει για κτίρια άδεια. Στόχος τους μεταξύ άλλων είναι και να μας καταστήσουν αόρατους. Οι καταλήψεις του νησιού όμως μόνο άδειες δεν είναι. Αποτελούν απελευθερωμένους χώρους, τους οποίους δεν άφησαν να ρημάξουν και τους κατέστησαν κοινωνικά αξιοποιήσιμους οι καταληψίες του χθες και του σήμερα μέσω τις αυτοοργάνωσης και σίγουρα όχι χωρίς κόπο. Χώροι οι οποίοι ήταν χρόνια εγκαταλελειμμένοι από το κράτος και τον δήμο, χώροι οι οποίοι μέσα από την πολιτική δράση των ανθρώπων τους πήραν ζωή. Σε αυτά τα κτίρια που επί χρόνια ρήμαζαν  δώσαμε πνοή συλλογικά, σε μια καθημερινότητα που γίνεται ολοένα πιο ασφυκτική. Η όποια βλέψη για εκκένωση και καταστολή των καταλήψεων δεν θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο τους τοίχους που με τόση δυσκολία φτιάξαμε, αλλά μια ολόκληρη κουλτούρα και την προσπάθεια μιας διαφορετικής αφήγησης για την ζωή.

Ας αναρωτηθούν πόσο εύκολο είναι να καταστείλουν διαδικασίες οριζόντια οργανωμένες, χωρίς αρχηγούς και ακολουθητές. Διαδικασίες που δεν βασίζονται σε δοσοληψίες για προσωπικά και όχι μόνο οφέλη, αλλά στην αμοιβαία συνύπαρξη του κόσμου που τις απαρτίζει. Σε μια πραγματικότητα που τα χρήματα δεν αρκούν ούτε για να ζήσεις, πόσο εύκολο είναι να καταστείλεις αυτοοργανωμένες συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, συζητήσεις, προβολές και άλλες πολιτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις, οι οποίες είναι ανοιχτές, χωρίς είσοδο, χωρίς πορτιέρηδες, χωρίς εμπορευματικούς όρους, στις οποίες χωράνε όλες και όλοι και όχι μόνο όσοι/-ες πληρούν τα κοινωνικά πρότυπα; Δεν μπορούν να καταστείλουν όλον αυτό τον κόσμο που αγωνίζεται για χειραφέτηση και ελευθερία.

 Αναμενόμενο είναι λοιπόν οι καταλήψεις, ως χώροι που διαρκές τους στοίχημα είναι η επιδίωξη σχέσεων ισότητας, αλληλεγγύης και η εναντίωση στον ζόφο της κανονικότητας, να χαλάνε την εικόνα αυτών που ονειρεύονται το νησί ως ένα αποστειρωμένο τουριστικό παράδεισο. Είναι επίσης αναμενόμενο οι καταλήψεις ως χώροι κοινοκτημοσύνης, αγώνα και έμπρακτης αμφισβήτησης της ιδιοκτησίας και των θεσμών του κράτους να είναι από τις πρώτες που μπαίνουν στο στόχαστρο. Και στο παρελθόν, λοιπόν, οι χώροι μας έχουν δεχτεί απειλές και επιθέσεις και κατά καιρούς διάφοροι τις «ορέγονταν». Η κοινωνική συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε όμως, δεν μας επιτρέπει να ερμηνεύσουμε αυτές τις δηλώσεις χωρίς την ένταξή τους στο μεγαλύτερο κάδρο. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται εν εξελίξει μια ολόκληρη κατασταλτική εκστρατεία με κέντρο τα Εξάρχεια. Η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη διαχείριση, πατώντας πάνω στο χαλί που έστρωσε και η προηγούμενη κυβέρνηση, βαθαίνει τις ταξικές και κοινωνικές διαφορές, στοχοποιεί και επιτίθεται λυσσαλέα στα κατώτερα και πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα, στις δομές τους και στον κόσμο του αγώνα. Σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων στη λογική του δόγματος “νόμος και τάξη” και με αντικείμενο τις ζωές εκατοντάδων μεταναστών/τριών είδαμε μπροστά στα μάτια μας προσφυγικές καταλήψεις να εκκενώνονται, οικογένειες μεταναστών να ξαναχωρίζονται και να διαμοιράζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Την δουλειά της ιδεολογικής στήριξης της εκστρατείας έρχονται να παρέχουν, όπως πάντα, τα ΜΜΕ. Στο σύγχρονο κυνήγι μαγισσών, ταυτίζονται οι αγωνιστές/ριες, οι αναρχικοί/ες, οι μετανάστες/ριες με “εγκληματίες και πρόβλημα” με “ενοχλητική σκόνη και σκουπίδια”, για να νομιμοποιηθεί η καταστολή στην κοινή γνώμη.

Τις δηλώσεις λοιπόν στα δικά μας μέρη τις ερμηνεύουμε ως μέρος της ατζέντας και του κεντρικού σχεδιασμού του κράτους. Τοπικά η τακτική τους όμως διαφέρει. Μπορεί να μην κάνουν ανοιχτά εντυπωσιακές δηλώσεις περί πάταξης της ανομίας ή για νόμο, τάξη και ασφάλεια και άλλα τέτοια, αλλά εκμεταλλευόμενοι τα χρόνια προβλήματα του νησιού πατάνε στον εθελοντισμό και δια αυτής της οδού προσπαθούν να χτυπήσουν καταλήψεις. Εμείς δεν παραβλέπουμε ότι μέσα στις εθελοντικές ομάδες υπάρχουν ανιδιοτελείς άνθρωποι. Παρόλα αυτά, όταν μέσα στον εθελοντισμό εμπλέκεται κράτος και κεφάλαιο με τις μικρές και μεγάλες εξουσίες τους, τότε υπάρχει πρόβλημα. Δεν ξεχνάμε άλλωστε την ενασχόληση του εν λόγω προεκλογικά με τα “πράσινα” σημεία, τάχα μου για το καλό του τόπου, αλλά με ουσιαστικό στόχο του το στήσιμο εταιρίας ΚΟΙΝΣΕΠ, η οποία επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή ‘Ένωση. Δεν μας διαφεύγει ότι στο όνομα του εθελοντισμού “ανιδιοτελείς” άνθρωποι, οι οποίοι, με θέση πια στη δημοτική αρχή, ανέλαβαν να κάνουν τη “βρόμικη” δουλειά και να δικαιώσουν υπογείως, “διακριτικά” και με πρόφαση το κοινωνικό έργο και τον εθελοντισμό τις πιθανές εκκενώσεις των καταλήψεων του νησιού. Όσο και αν δεν το παραδέχονται, γίνεται πλέον ξεδιάντροπα φανερό ότι ο εθελοντισμός τους κάνει την δουλειά του κράτους και το εξυπηρετεί.

 Με αφορμή λοιπόν τις πρόσφατες δημόσιες δηλώσεις του Σ. Νεράντζη, δηλώνουμε δημόσια κι εμείς με τη σειρά μας ότι οι καταλήψεις στο νησί δεν είναι άδεια ντουβάρια, είναι δομές που δρουν ως ανάχωμα στην συνεχόμενη υποτίμηση των ζωών μας και είναι εδώ για να μείνουν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΤΙΣ ΒΛΕΨΕΙΣ ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΝΕΡΑΝΤΖΗ

ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΥΟΦΟΡΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

                                                                                  Κατάληψη Ελαία

                                                                                    Κατάληψη Allerta

Σύντροφοι/ισσες από κατάληψη Αντινομία

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης της χώρας δεν έριξαν κανέναν από τα σύννεφα. Η ακροδεξιά κυβέρνηση που έλαβε τη σκυτάλη της εξουσίας από την σοσιαλδημοκρατική αυταπάτη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν θα μπορούσε να έχει άλλες προτεραιότητες παρά αυτές που επιτάσσει η νεοφιλελεύθερη – νεοφασιστική ατζέντα της: δηλαδή το ξεπούλημα κάθε ίχνους δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες, την ανάθεση κάθε πτυχής της δημόσιας λειτουργίας σε επιχειρηματικά συμφέροντα και την κατάπνιξη κάθε αντίθετης φωνής. Μέσα σε αυτό τον οικονομικό και πολιτικό ζόφο, οι ανάγκες του ψηφοφόρου δεν έχουν καμία σημασία· άλλωστε ο ρόλος του εξαντλήθηκε μόλις έριξε την ψήφο του στην κάλπη. Το μόνο που έχει να σερβίρει η νεοφασιστική εξουσία είναι καταστολή, σκοταδισμός και μισανθρωπισμός: ποδοπάτημα των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων και μειοψηφιών, περιστολή δικαιωμάτων, και πάνω απ’ όλα, μπόλικες δόσεις Νόμου και Τάξης σε απευθείας μετάδοση από την τηλεόραση. Σκοπός: αφενός να ικανοποιηθεί ο διψασμένος για αίμα ακροδεξιός κανίβαλος ψηφοφόρος, που δεν θα γκρινιάξει για τη δική του δυστυχία, αρκεί να δει άλλους να υποφέρουν περισσότερο από αυτόν. Αφετέρου να μην φαίνεται η μεσιτική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα στο παρασκήνιο.

Πρώτο θύμα της τακτικής αυτής οι καταλήψεις μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Άνθρωποι που είχαν βρει στέγη σε εγκαταλελειμμένα κτίρια και ζούσαν ενσωματωμένοι στον κοινωνικό ιστό ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, έχοντας την αλληλεγγύη των γειτόνων τους, μεταφέρθηκαν χιλιόμετρα μακριά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης φτιαγμένα για τις ανάγκες πολύ λιγότερων ανθρώπων σε άθλιες συνθήκες, μακριά από κάθε θέση απασχόλησης, σχολείο και υποδομή υγείας και φυσικά μακριά από τα μάτια των νοικοκυραίων ψηφοφόρων. Η ίδια τακτική συνεχίζεται και θα συνεχίζεται μέχρι να τελειώσουν οι καταλήψεις ή να εξαντληθεί η επικοινωνιακή του χρησιμότητα.

Στην Κέρκυρα η κατάσταση είναι αρκετά διαφορετική. Όχι φυσικά ως προς την ουσία, αλλά ως προς το περιτύλιγμα. Όχι ως προς την ατζέντα που παραμένει η ίδια, αλλά ως προς τον τρόπο που αυτή παρουσιάζεται προς τα έξω. Και εδώ λοιπόν, η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά δημοτική αρχή έθεσε από την αρχή ως στόχο της την παραχώρηση κάθε κομματιού δημόσιας περιουσίας και κάθε πτυχής της λειτουργίας του Δήμου σε ιδιώτες. Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην θέσει στο στόχαστρο και τις καταλήψεις, αφού αυτή είναι η μόδα των ημερών. Η Κέρκυρα μπορεί να μην έχει καταλήψεις στέγης μεταναστών, έχει όμως κατατειλημμένους κοινωνικούς χώρους. Εδώ, εκτός από οπαδούς του δόγματος “νόμος και τάξη”, έχουμε και μπόλικους εθελοντές πρόθυμους να σηκώσουν τα μανίκια και να κάνουν όλη τη δουλειά που απαιτείται για να βγάλουν ασπροπρόσωπο έναν σάπιο και χρεοκοπημένο δήμο. Σιγά μην άφηνε η εξουσία όλη αυτή τη τζάμπα εργατική δύναμη να πάει χαμένη· που αλλού θα έβρισκε τόσους ανθρώπους πρόθυμους να χρησιμοποιηθούν; Με αφορμή λοιπόν την “ανάγκη” να αποκτήσει ο Δήμος Κέρκυρας για κάποιον λόγο υπηρεσία εθελοντισμού (ό,τι αντικείμενο κι αν θα μπορούσε να έχει μια τέτοια υπηρεσία) αμέσως δημιουργείται και η “ανάγκη” στέγασής της. Και φυσικά προς έκπληξη κανενός οι χώροι που προτείνονται, ανάμεσα στα εκατοντάδες εγκαταλελειμμένα κτίρια της πόλης, είναι (πάλι) καταλήψεις, μεταξύ αυτών και ο χώρος της Κατάληψης Ελαία.

Ο εθελοντισμός είναι ένα εργαλείο πολλαπλά χρήσιμο για κάθε σκοπό στα χέρια της εξουσίας: Προβάλλοντας επικοινωνιακά την εξυπηρέτηση κάποιου κοινωφελούς, περιβαλλοντικού, ανθρωπιστικού ή πολιτιστικού σκοπού, ο εθελοντισμός επιτρέπει στην εξουσία να εξοικονομεί πόρους αναθέτοντας ανέξοδα για την ίδια τα βάρη της κοινωνικής πολιτικής στους υποτιθέμενα αποδέκτες της. Μετακυλίει στις πλάτες των από τα κάτω την αντιμετώπιση των συνεπειών πολιτικών που δημιουργούν οφέλη για άλλους. Παρέχει τζάμπα εργατική δύναμη, διαφήμιση, προβολή και κέρδη σε ιδιώτες. Εξανθρωπίζει το απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα παραγωγής και εκμετάλλευσης και το συντηρεί αμβλύνοντας τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές του συνέπειες. Ο εθελοντισμός υποτάσσει τις αναμφισβήτητα καλές προθέσεις ανθρώπων που θέλουν να βελτιώσουν τον γύρω τους κόσμο και τις θέτει στην υπηρεσία αυτών που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή του. Εκτός από τις καλές προθέσεις, απαραίτητο προσόν του εθελοντή κάθε είδους, είναι να αντιμετωπίζει τα κακώς κείμενα του κόσμου σαν καιρικά φαινόμενα: να μην αναζητά τις αιτίες που τα δημιουργούν, να μην αμφισβητεί το σύστημα που τα γεννά, ούτε να ψάχνει ποιοι ωφελούνται από αυτά. Η δουλειά του εθελοντή είναι απλώς να τα αντιμετωπίζει: κάποιοι καταστρέφουν το περιβάλλον και κερδιζουν από αυτό, ο εθελοντής απλώς μαζεύει τα σκουπίδια. Κάποιοι φτωχοποιούν και εξαθλιώνουν τους ανθρώπους, ο εθελοντής θα ταϊσει τους πεινασμένους. Ο δήμος συνειδητά αφήνει υποστελεχωμένη την υπηρεσία καθαριότητας, ο εθελοντής θα κόψει τα χόρτα και θα πλύνει τα πεζοδρόμια. Το κράτος αφήνει στη μοίρα τους τους πιο αδύναμους, ο εθελοντής θα τους παρέχει περίθαλψη και κάθε είδους ανακούφιση που όμως από τη φύση της δεν μπορεί να είναι παρά ευκαιριακή και προσωρινή, αφού οι λόγοι για τους οποίους δημιουργείται το πρόβλημα παραμένουν άθικτοι.

Οι καταλήψεις από την άλλη εχθρεύονται τον καπιταλιστικό κόσμο της ιδιοκτησίας, του εμπορεύματος, του κέρδους και των χορηγών. Προτείνουν έναν ανεξούσιο κόσμο αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, όπου οι άνθρωποι αυτοοργανώνονται ισότιμα με γνώμονα τις ανάγκες τους και όχι το οικονομικό όφελος. Σε αντίθεση με τον εθελοντισμό, οι καταλήψεις προκρίνουν την οριζοντιότητα, την αυτενέργεια και την αλληλεγγύη, όχι μόνο ως τρόπο εσωτερικής λειτουργίας τους αλλά και ως τρόπο συνολικής οργάνωσης της κοινωνίας. Οργανώνουν δομές και επιχειρούν να αντιμετωπίζουν κοινωνικές ανάγκες με αυτή τη λογική. Αγωνίζονται για την αλλαγή της κοινωνίας αμφισβητώντας τα βαθύτερα θεμέλια του υπάρχοντος κόσμου: την εξουσία και την ιδιοκτησία. Κάτι που το κράτος πάντα έβλεπε (και συνεχίζει να βλέπει) ως εχθρό.

• Το κράτος και η δημοτική αρχή να γνωρίζουν ότι οι χώροι μας είναι ζωντανοί και δημιουργικοί. Να εκμεταλλευτούν κάποιο από τα πάμπολλα κτίρια που ρημάζουν έρημα και να ξεχάσουν την Κατάληψη Ελαία και τις καταλήψεις του νησιού.
• Καμία επίθεση που θα δεχτούν οι καταλήψεις δεν θα μείνει αναπάντητη.
• Απέναντι σε κεντρική και τοπική εξουσία, ούτε βήμα πίσω