Αφετέρου θέλουμε να καλέσουμε τον κόσμο της κατάληψης αλλά και όποιον διαβάζει την ανακοίνωση αυτή να βρίσκεται σε επαγρύπνηση. To κράτος, όπως πολύ καλά ξέρει, θα χρησιμοποιήσει το φόβο του θανάτου για να κρύψει από τη δημόσια θέα τον ανθρώπινο πόνο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τους ανθρώπους που πνίγονται στο αιγαίο μέσα σε μια βάρκα, τους πλειστηριασμούς κατοικιών που έρχονται, αλλά και τη συνεχιζόμενη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και την παράδοσή της στα χέρια της οικονομικής ελίτ. Δεν πρέπει να το αφήσουμε αυτό να συμβεί.
Η κοινωνική συνοχή θα δοκιμαστεί σκληρά τις επόμενες εβδομάδες. Φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού ήδη διαφαίνονται γύρω μας. Το κράτος θα εκμεταλλευτεί την απουσία κοινωνικών αντιστάσεων για να πετύχει σκοπούς που αλλιώς δεν θα τολμούσε. Το κόστος της επιδημίας με βεβαιότητα θα επιχειρηθεί να φορτωθεί ξανά στις πλάτες των από τα κάτω. Το ίδιο και η χασούρα των ελίτ από τους κλυδωνισμούς του σάπιου καπιταλιστικού οικονομικού τους συστήματος. Ενός συστήματος που μαζί με άχρηστα προϊόντα παράγει φτώχεια, ανισότητα, ρύπανση, αρρώστιες και δυστυχία σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, και το οποίο ήδη διολισθαίνει κατά τα φαινόμενα ξανά σε κρίση, λιγότερο από μια δεκαετία από τη λήξη της προηγούμενης.
Από την άλλη όμως, η επιδημία θα ξεγυμνώσει όλο το καπιταλιστικό οικοδόμημα της εκμετάλλευσης, της εξουσίας και του εμπορεύματος. Θα ανοίξει αναπόφευκτα μια συζήτηση γιατί η δημόσια υγεία είναι στα σημερινά της χάλια και ποιος ευθύνεται γι’ αυτό. Για ποιο λόγο όποιος θέλει να έχει ιατρική φροντίδα πρέπει να πληρώσει, ενώ οι υπόλοιποι να στοιβαζόμαστε σε νοσοκομεία χωρίς γιατρούς και νοσοκόμους, μάσκες και αντισηπτικά. Γιατί έπρεπε να έρθει η επιδημία για να ανακοινωθεί εσπευσμένα η πρόσληψη 2000 ατόμων νοσοκομειακού προσωπικού, ενώ τα προηγούμενα χρόνια απολύθηκαν χιλιάδες. Για ποιο λόγο έχουμε μόνο 6 κλίνες ΜΕΘ για κάθε 100.000 κατοίκους (600 συνολικά) και ταυτόχρονα 180-200 κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού. Για ποιο λόγο δεν θα μας χωρούν τα νοσοκομεία ενώ την τελευταία δεκαετία έκλεισαν δεκάδες σε ολόκληρη τη χώρα.
Και αν η επιδημία αποδειχθεί τελικά τόσο ισχυρή ώστε να θέσει αμείλικτα τα ερωτήματα που ήδη χρόνια τώρα θέτει ο κόσμος του αγώνα, τότε να ανοίξουμε τη δημόσια συζήτηση, για το τι είδους κόσμο θέλουμε: Τι μας εμποδίζει να έχουμε καθολική δωρεάν δημόσια υγεία, για όλους – χωρίς προϋποθέσεις, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους; Ποιος ο ρόλος της εκκλησίας και γιατί χρειάζεται να συνυπάρχει ισότιμα η λογική και ο ανθρωπισμός μαζί με τον παρασιτισμό και τον σκοταδισμό των παπάδων; Γιατί οφείλουμε ξανά να δώσουμε το αίμα μας για να στηρίξουμε άλλη μια φορά τις τράπεζες, και ποιος εν τέλει ο κοινωνικός τους ρόλος και η αναγκαιότητά τους, αν το μόνο που κάνουν είναι να απομυζούν δημόσιο πλούτο; Για ποιο λόγο χρειαζόμαστε τους ιδιώτες επιχειρηματίες, που σε περίοδο ευημερίας λειτουργούν για το δικό τους όφελος, αλλά στα δύσκολα προστρέχουν για βοήθεια στο κρατικό τους δεκανίκι, ψάχνοντας τρόπους να φορτώσουν (και πάλι) στην πλάτη του κοινωνικού συνόλου τη ζημιά τους;
Όταν η στιγμή θα είναι κατάλληλη για να ανοίξει ξανά η κατάληψη, θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση. Μέχρι τότε προσέχουμε να μη γίνουμε όχημα μετάδοσης του ιού στον διπλανό μας, έχουμε τον νου μας για έκτακτα καλέσματα, δυναμώνουμε τη αλληλεγγύη μας, στεκόμαστε ο ένας στον άλλο σε ό,τι χρειαστεί, τσακίζουμε τους μισάνθρωπους με κάθε ευκαιρία και περιμένουμε να σβήσει η επιδημία.